Ewa Jarocka - Tej jesieni

to nie są wiersze o mnie, ja nie jestem niedoskonała. /do ideału brakuje mi tylko pół centymetra w talii, /a to tak, jakbym była po prostu piękna różnymi rodzajami urody. /to są wiersze o jakiejś innej dziewczynie. / to mapy jej zranień, które wyrysowała i pogniotła w kulki, /i uzupełniła nimi szpary między nią a obrazami do odrzucenia. /a wszystko to jest błyszczące, jak staniol, /od którego oślepłam tej jesieni. /ale to ona jest biedna, nie ja!

to są smutne wiersze. /szare, jak brak promieni słońca i uschły na wiór wieczny optymizm. /i ona, która chciałaby zakrzyknąć: /pragnęłabym być lubiana choćby przez wiatr. /jak dziura w serze przez ser. /tymczasem stworzona jestem do niczego. /czuję się tak, jakbym połknęła ognisko, /paznokcie wrastały mi w ciało /i nawet w ułamku nie nadawała się na bohaterkę twoich przytuleń. /nic.

*

Ewa Jarocka - poetka, absolwentka Edukacji Artystycznej w Zakresie Sztuk Plastycznych, autorka tomiku "nie ma dobrych ludzi" nagrodzonego w II Ogólnopolskim Konkursie im. Tymoteusza Karpowicza na autorską książkę poetycką.
FB_IMG_1474562587374

Komentarze