Marina Cwietajewa ***

Białawe słońce i niskie, niskie chmury,
Wzdłuż ogródków warzywnych - cmentarz za murem białym
I szereg strachów ze słomy na piasku szarawoburym,
Które pod belkami wzrost prawie ludzki miały.
I poza płot przechylona, zwrócona ku polom.
Widzę: żołnierze - w rozsypce, drzewa i drogi.
Stara, biedna babina posypany grubą solą
Czarny chleb żuje i żuje obok figurki ubogiej...
Czym zagniewały się szare chaty w dali bezbrzeżnej?
Na cóż ci tyle piersi przeszytych kulami Panie?
Pociąg przejechał i zawyli, zawyli żołnierze
I zakurzyła się droga, i łan uciekał po łanie...
- Nie, umrzeć już raczej! I lepiej się nie narodzić
Niż wsłuchiwać się w wycie to katorżnicze trwożne
O czarnobrewnych dziewczynach. - Och jak śpiewają młodzi
Żołnierze dzisiaj! O panie, Boże, mój Boże!
3 lipca 1916
tłum. Włodzimierz Słobodnik
[wiersz pochodzi z antologii "Poeci Wyklęci", która ukazała się w wydawnictwie ANAGRAM]
*

Marina Iwanowna Cwietajewa (1892 - 1941) – rosyjska pisarka, uważana za jedną z najważniejszych rosyjskich poetek XX wieku.
W okresie przedrewolucyjnym wydaje trzy tomy wierszy. W 1922 udaje się na emigrację (Praga, Berlin, Paryż). Na emigracji pisze kolejne zbiory wierszy. W 1939 roku wraca do Rosji i jeszcze tego samego roku zostaje aresztowana, a następnie w 1941 roku ewakuowana do Jebaługi koło Kazania, tam doprowadzona do skrajnej nędzy, popełnia samobójstwo przez powieszenie.
Włodzimierz Słobodnik (1900 -1991) – polski poeta, tłumacz literatury francuskiej, rosyjskiej i radzieckiej, satyryk, autor książek dla młodzieży, pochodzenia żydowskiego.
Fot. Marina Cwietajewa, fotografia z 1925, Piotr Ivanovich Shumo.