Margaret Atwood - Szczurza piosenka

Kiedy słyszysz mój śpiew,
zniżasz broń
i latarkę, celujesz w mój mózg,
ale zawsze chybiasz,

a kiedy wykładasz trutkę,
sikam na nią,
żeby ostrzec innych.

Myślisz: „Ta jest za mądra,
jest niebezpieczna”, bo
nie kręcę się tu, żeby mnie zarżnięto
i myślisz też, że jestem brzydka
pomimo mojego futerka, pięknych zębów
i sześciu sutków, i wężowego ogona.
Wszystko, czego chcę, to miłość, ty durny
Humanisto. Może kiedyś zrozumiesz.

Racja, jestem szkodnikiem. Żyję z twoich
resztek, chrząstek i zjełczałego tłuszczu.
Biorę bez pytania i w twoich szafach wiję gniazda
z twoich ubrań i bielizny.
Robiłbyś to samo, gdybyś mógł,

gdybyś zdołał dzielić
moją kryształową nienawiść.
To twojego gardła chcę, ukochany
mój uwiązł w twoim gardle.
Chociaż próbujesz go utopić
swoim śliskim ludzkim głosem,
on się ukrywa / między twoimi sylabami
słyszę jego śpiew.

FB_IMG_1485801082331

Tłumaczenie: Adam Pluszka – (1976), poeta, prozaik, tłumacz, redaktor, krytyk literacki i filmowy. Autor książki „Wte i wewte. Z tłumaczami o przekładach” (Gdańsk 2016). Za tom poetycki „Zestaw do besztań” nominowany do Nagrody Literackiej Gdynia oraz Wrocławskiej Nagrody
Poetyckiej „Silesius”. Redaktor w Wydawnictwie Marginesy. Mieszka w Warszawie z żoną i trzema kotami.

Margaret Eleanor „Peggy” Atwood – (ur. 18 listopada 1939 w Ottawie) – kanadyjska pisarka, poetka i krytyczka literacka, aktywistka społeczna i ekologiczna. Zdobywczyni Nagrody Bookera w 2000, laureatka Nagrody Księcia Asturii w 2008, wymieniana wśród najpoważniejszych kandydatów do literackiej Nagrody Nobla.

Komentarze