Główka, Pizarnik, Perczak, Gerstl, Brzozowska, Świrszczyńska, Dzień Chłopaka
I
Hanna Główka
Niewolnik dźwięku
słucham tej muzyki i widzę w niej wakacje
przeczuwam wspomnienia których nigdy nie było
złocisty piasek prosto we wzburzony spokój
dziury w słońcu implikują dziury w mózgu
poszerzają kości rozrzedzają tlen
skurczone pory parują
ładują promienie
gonią burzę głaszczą deszcz
błyszczą tęczę
liżą ludzkie ziarno rzucone w ucho skały
Hanna Główka (ur. 1997) – studentka filologii polskiej. Pochodzi z Kluczborka. Aktualnie mieszka w Opolu. W wolnych chwilach jeździ motocyklem i słucha muzyki rockowej.
II
Alejandra Pizarnik ‒ Ciągłość
Nie nazywać rzeczy ich nazwami. Rzeczy mają
uzębione brzegi, rozpustna wegetacja. Lecz kto
rozmawia w pokoju pełnym oczu. Kto kąsa usta-
mi z papieru. Nazwy, które przybywają, cienie z
maskami. Ulecz mnie z pustki – powiedziałam.
(Światło kocha się w mojej mroczności. Wiedziałam,
że nie miało kiedy spotkać mnie i powiedzieć:
- to ja). Ulecz mnie – powiedziałam.
tłum. Mieszko A. Kardyni, Paweł Rogoziński
Alejandra Pizarnik (1936-1972) ‒ jedna z najwybitniejszych poetek argentyńskich. Pierwsze wiersze opublikowała w wieku 20 lat. W latach sześćdziesiątych wyjechała do Paryża, gdzie związała się z grupą autorów tj.: Octavio Paz, Julio Cortazar czy Rosa Chacel. Wydała siedem książek poetyckich, ósma ukazała sie po jej śmierci. Przez całe życie szukała zrozumienia samej siebie i dla siebie, w wyniku silnej depresji zmarła śmiercią samobójczą. Wiersz pochodzi z książki „Pragnienie szaleństwa – poezja i proza”.
Mieszko A. Kardyni (1961), Paweł Rogoziński (1972), znawcy literatur latynoamerykańskich, tłumacze poezji i prozy latynoamerykańskiej oraz prekolumbijskiej. W swoich pracach badawczych i twórczych koncentrują się przede wszystkim na historii literatur latynoamerykańskich oraz literaturze prekolumbijskiej Ameryki Łacińskiej, literaturze współczesnej hiszpańskich Karaibów i współczesnej literaturze meksykańskiej. Autorzy m.in. Historia literatur latynoamerykańskich – literatura prekolumbijska, 2012, Historia Literatur Latynoamerykańskich – literatura boricua, 2012, Historia Literatur Latynoamerykańskich – literatura okresu konkwisty, 2013; przekładów z literatur prekolumbijskich: Chilam Balam – Majów księga przepowiedni, 2012, Pieśni z Dzitbalché – Majów pieśni o miłości i o umieraniu, 2012, Yurupary – amazońska epopeja o początkach świata, 2013; opracowań i przekładów zbiorów poezji: Alexandra Pizarnik: Pragnienie szaleństwa, 2012, Olga Orozco – Cienie w mroku pamięci, 2012, Jorge Luis Borges – Labirynty, nowa antologia, 2012, Julio Cortázar – Świat na wspak, antologia, 2013, Mario Benedetti – Najbliżsi bliźni, 2013, Heberto Padilla – Poza grą. Mit rewolucji, 2013; antologii poezji latynoamerykańskiej: Zielony/verde Poezja latynoamerykańska I połowy XX wieku, 2013, Zielony/verde Poezja latynoamerykańska II połowy XX wieku, 2014, Biały / blanco Najnowsza poezja latynoamerykańska - Kuba, 2013, Biały/ blanco Najnowsza poezja latynoamerykańska - Portoryko, 2013, Dawidowa harfa. Poezja żydowska Ameryki Łacińskiej, 2013,Słyszenie ciszy – antologia poezji protomistycznej, 2013, Błękitny/azul Poezja latynoamerykańskiego modernizmu, 2014, Czerwony/Rojo Poezja latynoamerykańskiego surrealizmu, 2014 oraz słowników: Słownik czasowników hiszpańskich ze wzorami odmian, 2012, Słownik okulistyczny polsko-angielsko-hiszpański, 2012, Słownik medyczny hiszpańsko-polski, 2013, Słownik medyczny polsko-hiszpański, 2013, Rozmówki polsko-hiszpańskie, 2013.
Śladem autorki -
https://www.facebook.com/320233918366477/photos/a.320315781691624.1073741828.320233918366477/705134133209785/?type=3&theater
Fot. Anatole Saderman
III
Paulina Basia Perczak – Apoteoza Matek (karmiących) – niereligijna
– Dlaczego to dziecko płacze?! – kamienie wykrzykników
bolą bardziej niż znaków zapytania.
– Bo sutek wypadł mu z ust – odpowiadam rozstrzęsiona.
Przed chwilą nie płakał. Naprawdę nie wiem jak to się stało
– głos jak złodziej przyłapany na publicznym oddaniu moczu.
Maluję twarz makijażem zmęczenia,
w dłoniach trzymam pogryziony, krwawiący sutek.
Celuję w chciwe usta – niecierpliwe, jak ja.
Repetitio est mater studiorum.
Daję zakazany owoc i wypędzam z raju.
Kobieta stoi na warcie przy drzwiach.
Ona też dokarmia sztucznym mlekiem.
Wczoraj jedna została przyłapana.
Pielęgniarki wrzeszczały do końca dyżuru.
Najgłośniej – te ze starym peselem i obwisłym biustem.
Jakby chciały wziąć odwet za własne przeżycia.
Nie chcesz karmić? Jesteś jak corvus albus. Hybryda kobiety-matki.
Na rękach plastikowe identyfikatory. Kiedyś będą je wypalać jak stygmat.
Dobrze, że pasiastą koszulę zostawiłam w domu.
Nie zostanę mlecznym kapo.
Outsiderka dźwiga swój biust samotnie.
Paulina Basia Perczak – urodziła się 5 stycznia 1973 r. w Kielcach. Absolwentka zarządzania i marketingu oraz pielęgniarstwa. Autorka bloga o późnym macierzyństwie. Od września 2017 r. – członek Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych w Kielcach.
Zadebiutowała w 2014 roku tomikiem „Mirabile Dictu”, zgłoszonym do Nagrody Wisławy Szymborskiej’2015 (Black Unicorn). Wyróżniona w konkursie Portalu Literackiego Fabrica Librorum: „Refleksje świąteczne i noworoczne” za wiersz: „Brak Mikołaja przyczyną dziewictwa” (grudzień 2014), który został wydany drukiem w antologii pokonkursowej.
W lutym 2018 r. została wyróżniona w V edycji Ogólnopolskiego Konkursu Poetyckiego „Erotyk na krechę” im. T. Stirmera za wiersz pt.: „lirycznie na kredyt”, natomiast w kwietniu b.r. – za utwory zgłoszone do udziału w „Satyriadzie Świętokrzyskiej”. Ponadto w czerwcu b.r. wyróżnienie w IV Ogólnopolskim konkursie im. Zygmunta Krukowskiego.
Jej wiersze ukazały się w wersji anglojęzycznej na Ourpoetry Archive oraz w antologiach poetów współczesnych Wydawnictwa Astrum: „Modlitwa o miłość” (3/2017 oraz 7/2018), „Modlitwy” (1/2017) i „Zanim zabierze nas wiatr” (1/2017).
W kwietniu 2018 r. ukazała się jej powieść „Późne macierzyństwo jak pudełko wierszy” (Wydawnictwo „Astrum).
W czerwcu b.r. został wydrukowany jej kolejny tomik wierszy pt.: „Wiersze jadalne i trujące” (Wydawnictwo Miniatura), natomiast we wrześniu br., w antologii Wydawnictwa Astrum ukaże się opracowany przez nią zbiór 50 haiku.
Autorka ukończyła prace nad kolejnym tomikiem wierszy pt.: „Wiersze pisane lewą ręką” (finał Pracowni Po Debiucie Biura Literackiego). W międzyczasie rozpoczęła prace nad kolejnym tomikiem wierszy, który zatytułowała: „Świeżostany”.
IV
Elfriede Gerstl
z czego możemy się cieszyć
jeśli zostało nam oszczędzone
z partnerów którzy nie rozumieją
co robimy zawodowo
z partnerów którym się wydaje że wiedzą
co powinniśmy robić w zamian
z obowiązku kupowania prestiżowych przedmiotów
z długów wynikających z zakupu
takich przedmiotów
że nie musimy się ubierać
zgodnie z aktualną modą
że nie poddajemy się operacjom plastycznym
bo inni tego od nas oczekują
z zera kłopotów z autem
(dlatego na dobrej stopie z taksówkarzami)
z zera spotkań z ludźmi
którzy nas nudzą lub nam się naprzykrzają
że nie musimy wstawać na budzik
lecz możemy spać kiedy i jak długo
mamy ochotę
cieszyć się z tego że nie ma dla nas miejsca
w towarzystwie telewizyjnych celebrytów
styczeń / luty 2006
przełożył Ryszard Wojnakowski
/ wiersz pochodzi z książki "Używam więc jestem" (Wydawnictwo Austeria, 2018) /
Elfriede Gerstl (1932-2009) ‒ austriacka poetka, ocalała z Holokaustu. Jej pierwszą opublikowaną książką była "Gesellschaftsspiele mit mir", zbiór wierszy i krótkiej prozy, która ukazała się w 1962 r. Pisała także eseje i opowiadania. Współpracowała z Grupą Wiedeńską, potem ze środowiskiem autorów w Grazu (GAV). Była zaangażowaną feministką, wiele z jej utworów dotyka tematyki ról płciowych. Do śmierci związana przyjaźnią z Elfriede Jelinek.
Ryszard Wojnakowski – tłumacz i wydawca literatury niemieckojęzycznej. Studiował germanistykę i skandynawistykę na UJ. 1983-1993 redaktor WL. Od 1993 „wolny strzelec”. Liczne nagrody i wyróżnienia, w tym Nagroda im. Karla Dedeciusa za całokształt 2009. Ok. 120 publikacji książkowych, wśród nich kilkanaście tomów poezji (Mayröcker, Aichinger, Lavant, Ausländer) i dwie antologie. Od 2000 wydaje dwujęzyczną serię współczesnej poezji austriackiej.
V
Lucyna Brzozowska
#drugikonkursbabińca
#konkursowypiątek
Uparła się
Otwieram pudełko pełne sznurków pierwszy
na niemożliwość boleśnie wrzynającą się
w nadgarstki drugi zawiązany wokół korali czerwieńszych
od wiśni i tylko płatki opadają migocząc a ona
kolejne haiku wkleja między księżyc a kamyki więc trzeci
Jest na kota wszystkie nasze koty na ich futerka pojedyncze
włosy i te na ręce do których tuliła się obecnością
najczulszą wiszącą na włosku wtedy i nieistniejącą
Teraz zawiązuję w sznurkach zamykam do pudełka chwile
gdy rozkładała skrzydła nadal wilgotne i znów
Trzepocze się jeszcze
Lucyna Brzozowska (1973). Z wykształcenia inżynier nauk technicznych, doktor habilitowany. Poetka, animatorka spotkań poetyckich, organizatorka pokazów łączących słowo, obraz i dźwięk. Wydała tomy poetyckie: Lewitacja i inne wiersze (1993), Przypięte do światła (2014), PrzenikaNIE WIEM (2014), Jestem niewinna (2016). Publikowała także haiku.
VI
Anna Świrszczyńska – Jej śmierć jest we mnie
Dopiero po śmierci matki
dowiedziałam się ze zdumieniem,
że nie byłyśmy
jedną osobą.
I wtedy właśnie
stałyśmy się bardziej niż
kiedykolwiek -
jedną osobą.
Jej żywa śmierć
żyła przez długie miesiące
w moim żywym ciele.
Była we mnie dniem i nocą
czułam ją
we wnętrznościach, jak dziecko.
Jej śmierć będzie we mnie
do końca.
Anna Świrszczyńska (ur. 7 lutego 1909 w Warszawie, zm. 30 września 1984 w Krakowie) – polska poetka, dramatopisarka, prozaiczka, autorka wielu utworów dla dzieci i młodzieży.
Śladem autorki w Babińcu: https://www.facebook.com/320233918366477/photos/a.320315781691624.1073741828.320233918366477/343289426060926/?type=3&theater
VII
http://babiniecliteracki.blogspot.com/2018/09/30-wrzesnia-dniem-chopaka-w-babincu.html
Hanna Główka
Niewolnik dźwięku
słucham tej muzyki i widzę w niej wakacje
przeczuwam wspomnienia których nigdy nie było
złocisty piasek prosto we wzburzony spokój
dziury w słońcu implikują dziury w mózgu
poszerzają kości rozrzedzają tlen
skurczone pory parują
ładują promienie
gonią burzę głaszczą deszcz
błyszczą tęczę
liżą ludzkie ziarno rzucone w ucho skały
Hanna Główka (ur. 1997) – studentka filologii polskiej. Pochodzi z Kluczborka. Aktualnie mieszka w Opolu. W wolnych chwilach jeździ motocyklem i słucha muzyki rockowej.
II
Alejandra Pizarnik ‒ Ciągłość
Nie nazywać rzeczy ich nazwami. Rzeczy mają
uzębione brzegi, rozpustna wegetacja. Lecz kto
rozmawia w pokoju pełnym oczu. Kto kąsa usta-
mi z papieru. Nazwy, które przybywają, cienie z
maskami. Ulecz mnie z pustki – powiedziałam.
(Światło kocha się w mojej mroczności. Wiedziałam,
że nie miało kiedy spotkać mnie i powiedzieć:
- to ja). Ulecz mnie – powiedziałam.
tłum. Mieszko A. Kardyni, Paweł Rogoziński
Alejandra Pizarnik (1936-1972) ‒ jedna z najwybitniejszych poetek argentyńskich. Pierwsze wiersze opublikowała w wieku 20 lat. W latach sześćdziesiątych wyjechała do Paryża, gdzie związała się z grupą autorów tj.: Octavio Paz, Julio Cortazar czy Rosa Chacel. Wydała siedem książek poetyckich, ósma ukazała sie po jej śmierci. Przez całe życie szukała zrozumienia samej siebie i dla siebie, w wyniku silnej depresji zmarła śmiercią samobójczą. Wiersz pochodzi z książki „Pragnienie szaleństwa – poezja i proza”.
Mieszko A. Kardyni (1961), Paweł Rogoziński (1972), znawcy literatur latynoamerykańskich, tłumacze poezji i prozy latynoamerykańskiej oraz prekolumbijskiej. W swoich pracach badawczych i twórczych koncentrują się przede wszystkim na historii literatur latynoamerykańskich oraz literaturze prekolumbijskiej Ameryki Łacińskiej, literaturze współczesnej hiszpańskich Karaibów i współczesnej literaturze meksykańskiej. Autorzy m.in. Historia literatur latynoamerykańskich – literatura prekolumbijska, 2012, Historia Literatur Latynoamerykańskich – literatura boricua, 2012, Historia Literatur Latynoamerykańskich – literatura okresu konkwisty, 2013; przekładów z literatur prekolumbijskich: Chilam Balam – Majów księga przepowiedni, 2012, Pieśni z Dzitbalché – Majów pieśni o miłości i o umieraniu, 2012, Yurupary – amazońska epopeja o początkach świata, 2013; opracowań i przekładów zbiorów poezji: Alexandra Pizarnik: Pragnienie szaleństwa, 2012, Olga Orozco – Cienie w mroku pamięci, 2012, Jorge Luis Borges – Labirynty, nowa antologia, 2012, Julio Cortázar – Świat na wspak, antologia, 2013, Mario Benedetti – Najbliżsi bliźni, 2013, Heberto Padilla – Poza grą. Mit rewolucji, 2013; antologii poezji latynoamerykańskiej: Zielony/verde Poezja latynoamerykańska I połowy XX wieku, 2013, Zielony/verde Poezja latynoamerykańska II połowy XX wieku, 2014, Biały / blanco Najnowsza poezja latynoamerykańska - Kuba, 2013, Biały/ blanco Najnowsza poezja latynoamerykańska - Portoryko, 2013, Dawidowa harfa. Poezja żydowska Ameryki Łacińskiej, 2013,Słyszenie ciszy – antologia poezji protomistycznej, 2013, Błękitny/azul Poezja latynoamerykańskiego modernizmu, 2014, Czerwony/Rojo Poezja latynoamerykańskiego surrealizmu, 2014 oraz słowników: Słownik czasowników hiszpańskich ze wzorami odmian, 2012, Słownik okulistyczny polsko-angielsko-hiszpański, 2012, Słownik medyczny hiszpańsko-polski, 2013, Słownik medyczny polsko-hiszpański, 2013, Rozmówki polsko-hiszpańskie, 2013.
Śladem autorki -
https://www.facebook.com/320233918366477/photos/a.320315781691624.1073741828.320233918366477/705134133209785/?type=3&theater
Fot. Anatole Saderman
III
Paulina Basia Perczak – Apoteoza Matek (karmiących) – niereligijna
– Dlaczego to dziecko płacze?! – kamienie wykrzykników
bolą bardziej niż znaków zapytania.
– Bo sutek wypadł mu z ust – odpowiadam rozstrzęsiona.
Przed chwilą nie płakał. Naprawdę nie wiem jak to się stało
– głos jak złodziej przyłapany na publicznym oddaniu moczu.
Maluję twarz makijażem zmęczenia,
w dłoniach trzymam pogryziony, krwawiący sutek.
Celuję w chciwe usta – niecierpliwe, jak ja.
Repetitio est mater studiorum.
Daję zakazany owoc i wypędzam z raju.
Kobieta stoi na warcie przy drzwiach.
Ona też dokarmia sztucznym mlekiem.
Wczoraj jedna została przyłapana.
Pielęgniarki wrzeszczały do końca dyżuru.
Najgłośniej – te ze starym peselem i obwisłym biustem.
Jakby chciały wziąć odwet za własne przeżycia.
Nie chcesz karmić? Jesteś jak corvus albus. Hybryda kobiety-matki.
Na rękach plastikowe identyfikatory. Kiedyś będą je wypalać jak stygmat.
Dobrze, że pasiastą koszulę zostawiłam w domu.
Nie zostanę mlecznym kapo.
Outsiderka dźwiga swój biust samotnie.
Paulina Basia Perczak – urodziła się 5 stycznia 1973 r. w Kielcach. Absolwentka zarządzania i marketingu oraz pielęgniarstwa. Autorka bloga o późnym macierzyństwie. Od września 2017 r. – członek Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych w Kielcach.
Zadebiutowała w 2014 roku tomikiem „Mirabile Dictu”, zgłoszonym do Nagrody Wisławy Szymborskiej’2015 (Black Unicorn). Wyróżniona w konkursie Portalu Literackiego Fabrica Librorum: „Refleksje świąteczne i noworoczne” za wiersz: „Brak Mikołaja przyczyną dziewictwa” (grudzień 2014), który został wydany drukiem w antologii pokonkursowej.
W lutym 2018 r. została wyróżniona w V edycji Ogólnopolskiego Konkursu Poetyckiego „Erotyk na krechę” im. T. Stirmera za wiersz pt.: „lirycznie na kredyt”, natomiast w kwietniu b.r. – za utwory zgłoszone do udziału w „Satyriadzie Świętokrzyskiej”. Ponadto w czerwcu b.r. wyróżnienie w IV Ogólnopolskim konkursie im. Zygmunta Krukowskiego.
Jej wiersze ukazały się w wersji anglojęzycznej na Ourpoetry Archive oraz w antologiach poetów współczesnych Wydawnictwa Astrum: „Modlitwa o miłość” (3/2017 oraz 7/2018), „Modlitwy” (1/2017) i „Zanim zabierze nas wiatr” (1/2017).
W kwietniu 2018 r. ukazała się jej powieść „Późne macierzyństwo jak pudełko wierszy” (Wydawnictwo „Astrum).
W czerwcu b.r. został wydrukowany jej kolejny tomik wierszy pt.: „Wiersze jadalne i trujące” (Wydawnictwo Miniatura), natomiast we wrześniu br., w antologii Wydawnictwa Astrum ukaże się opracowany przez nią zbiór 50 haiku.
Autorka ukończyła prace nad kolejnym tomikiem wierszy pt.: „Wiersze pisane lewą ręką” (finał Pracowni Po Debiucie Biura Literackiego). W międzyczasie rozpoczęła prace nad kolejnym tomikiem wierszy, który zatytułowała: „Świeżostany”.
IV
Elfriede Gerstl
z czego możemy się cieszyć
jeśli zostało nam oszczędzone
z partnerów którzy nie rozumieją
co robimy zawodowo
z partnerów którym się wydaje że wiedzą
co powinniśmy robić w zamian
z obowiązku kupowania prestiżowych przedmiotów
z długów wynikających z zakupu
takich przedmiotów
że nie musimy się ubierać
zgodnie z aktualną modą
że nie poddajemy się operacjom plastycznym
bo inni tego od nas oczekują
z zera kłopotów z autem
(dlatego na dobrej stopie z taksówkarzami)
z zera spotkań z ludźmi
którzy nas nudzą lub nam się naprzykrzają
że nie musimy wstawać na budzik
lecz możemy spać kiedy i jak długo
mamy ochotę
cieszyć się z tego że nie ma dla nas miejsca
w towarzystwie telewizyjnych celebrytów
styczeń / luty 2006
przełożył Ryszard Wojnakowski
/ wiersz pochodzi z książki "Używam więc jestem" (Wydawnictwo Austeria, 2018) /
Elfriede Gerstl (1932-2009) ‒ austriacka poetka, ocalała z Holokaustu. Jej pierwszą opublikowaną książką była "Gesellschaftsspiele mit mir", zbiór wierszy i krótkiej prozy, która ukazała się w 1962 r. Pisała także eseje i opowiadania. Współpracowała z Grupą Wiedeńską, potem ze środowiskiem autorów w Grazu (GAV). Była zaangażowaną feministką, wiele z jej utworów dotyka tematyki ról płciowych. Do śmierci związana przyjaźnią z Elfriede Jelinek.
Ryszard Wojnakowski – tłumacz i wydawca literatury niemieckojęzycznej. Studiował germanistykę i skandynawistykę na UJ. 1983-1993 redaktor WL. Od 1993 „wolny strzelec”. Liczne nagrody i wyróżnienia, w tym Nagroda im. Karla Dedeciusa za całokształt 2009. Ok. 120 publikacji książkowych, wśród nich kilkanaście tomów poezji (Mayröcker, Aichinger, Lavant, Ausländer) i dwie antologie. Od 2000 wydaje dwujęzyczną serię współczesnej poezji austriackiej.
V
Lucyna Brzozowska
#drugikonkursbabińca
#konkursowypiątek
Uparła się
Otwieram pudełko pełne sznurków pierwszy
na niemożliwość boleśnie wrzynającą się
w nadgarstki drugi zawiązany wokół korali czerwieńszych
od wiśni i tylko płatki opadają migocząc a ona
kolejne haiku wkleja między księżyc a kamyki więc trzeci
Jest na kota wszystkie nasze koty na ich futerka pojedyncze
włosy i te na ręce do których tuliła się obecnością
najczulszą wiszącą na włosku wtedy i nieistniejącą
Teraz zawiązuję w sznurkach zamykam do pudełka chwile
gdy rozkładała skrzydła nadal wilgotne i znów
Trzepocze się jeszcze
Lucyna Brzozowska (1973). Z wykształcenia inżynier nauk technicznych, doktor habilitowany. Poetka, animatorka spotkań poetyckich, organizatorka pokazów łączących słowo, obraz i dźwięk. Wydała tomy poetyckie: Lewitacja i inne wiersze (1993), Przypięte do światła (2014), PrzenikaNIE WIEM (2014), Jestem niewinna (2016). Publikowała także haiku.
VI
Anna Świrszczyńska – Jej śmierć jest we mnie
Dopiero po śmierci matki
dowiedziałam się ze zdumieniem,
że nie byłyśmy
jedną osobą.
I wtedy właśnie
stałyśmy się bardziej niż
kiedykolwiek -
jedną osobą.
Jej żywa śmierć
żyła przez długie miesiące
w moim żywym ciele.
Była we mnie dniem i nocą
czułam ją
we wnętrznościach, jak dziecko.
Jej śmierć będzie we mnie
do końca.
Anna Świrszczyńska (ur. 7 lutego 1909 w Warszawie, zm. 30 września 1984 w Krakowie) – polska poetka, dramatopisarka, prozaiczka, autorka wielu utworów dla dzieci i młodzieży.
Śladem autorki w Babińcu: https://www.facebook.com/320233918366477/photos/a.320315781691624.1073741828.320233918366477/343289426060926/?type=3&theater
VII
http://babiniecliteracki.blogspot.com/2018/09/30-wrzesnia-dniem-chopaka-w-babincu.html
Komentarze
Prześlij komentarz