Karbassi, Huet, Amiel, Poworoznyk, Chrostowska, Stepanenko
I
Ziba Karbassi
Na wysokościach
Na wysokościach!
Na wysokościach!
A jak się mam ja,
na moim małym pagórku
do nieskończonej wysokości?
Czyż nie jestem z Ciebie?
Czyż nie jesteśmy z Ciebie?
Czyż nie jestem z Ciebie? Co?
Więc czemu Ty jesteś na wysokościach
a ja tylko na małym pagórku?
Woda czy obłoki?
Obłoki czy woda?
Bluźnierstwa wzbierają we mnie dziś wieczór,
wzbierają we mnie dziś wieczór bluźnierstwa.
Upiłam się obłokami, mam ich po dziurki.
Ale nie!
Nie mogę być chwiejna!
Czy przypadkiem spadające listki to nie gwiazdy?
Jak tam jest na tych wysokościach?
Co stamtąd widać?
Czemu się stamtąd nie ruszasz?
Tutaj
na dole
zagryzają się wzajemnie.
Człowiek, świerszcz, sęp, szakal, człowiek, wilk, pies, człowiek
mucha, szosa, ulica, człowiek, blok mieszkalny, żelazo,
kamień, człowiek.
Może uwiodły Cię chmury?
Może jesteś zakochany?
Zakochany w chmurach?
Tych okrągłych i pulchniutkich chmurach
co kłębią się i gotują,
gotują się i kłębią,
kłębią się i gotują.
Udami, pupami, piersiami
kłębią i gotują?
Zawróciły Ci w głowie, uwiodły.
przesłoniły Ci wzrok?
Gdzie Ty masz oczy?
Nasze oczy tam utkwione,
zawsze tam
na wysokościach!
Szukają czegoś,
kogoś,
nie wiem kogo.
Upiłam się,
upiłam,
wypiłam wszystkie chmury co do jednej.
Patrz!
Pękam w szwach!
W szwach pęka Twoja ziemia!
Patrz z wysokości,
z wysokości!
Przełożył Włodzimierz Fenrych
*
Ziba Karbassi urodzona w Tabrizie w Iranie, wiersze pisze od młodych lat i jest obecnie jedną z najbardziej znanych irańskich poetek, autorką 13 książek.
II
Beata Huet
Ene due like fake
Stary niedźwiedź mocno śpi
nie lubimy tej dziewczyny
bo jest głupia i ma wszy
Chodzi lisek koło drogi
nie lubimy tamtej pani
bo ma krzywe nogi
Tamten chłopiec głupi jest i bastard
mamy tu na niego wałek jak do ciasta
Było morze w morzu kołek
nie lubimy tego chłopca
bo on jest matołek
Wykopiemy pod tym chłopcem dołek
Króla zjadł pies, pazia zjadł kot
nie lubimy tego pana
bo on jest młot
Stary niedźwiedź mocno śpi
powiesimy na tym panu psy
Kółko graniaste, czterokanciaste
usuniemy tego pana
bo jest chwastem
Podpalimy tamtej babie domek z masła
wszystko płonie, cyt, iskierka zgasła
I popiół tylko zostanie i zamęt
Ament
A my wszyscy bęc
*
Beata Huet – tłumaczka, autorka, animatorka, nauczycielka, redaktorka.
Kocha książki, krajobrazy, skały, chmury, mgły i deszcz.
III
Irit Amiel
Wzloty
Uwielbiam samoloty, wzloty i odloty.
Uwielbiam odrywać się od ziemi,
płynąć poprzez białe obłoki
odgradzające mnie jak miedza
od światła rzeczywistości.
Wznosić się jak Ikar
o woskowych skrzydłach,
jak chmura, jak ptak, jak dym.
Bo czuję się wtedy bliżej Was -
moi wszyscy spaleni.
*
Irit Amiel (1931-2021) – izraelska poetka, pisarka i tłumaczka polskiego pochodzenia, dwukrotnie nominowana do Nagrody Literackiej „Nike”.
IV
Olha Poworoznyk
***
Ostatnia noc w domu była nie w domu.
- Gdzie dzisiaj nocujesz?
- W domu.
- Niedaleko ciebie jest lotnisko.
- Tak?
Przypominam sobie, jak kilka lat temu
mój syn zaczął chodzić do
przedszkola i rano go odprowadzałam,
a potem pieszo szłam na
lotnisko – wypić poranne latte,
tak jakbym właśnie skądś przyleciała.
Tak jakbym czekała na poranny samolot.
Przypominam sobie, jak z synem i koleżanką
chodziłam oglądać zachód słońca.
Wspominam, jak w dzieciństwie na rowerach
jeździliśmy do starego terminalu.
Jak odlatywałam stąd w ciąży,
a wróciłam z zawiniątkiem.
Jak odprowadzałam i witałam
tego, którego kiedyś kochałam.
- Tak? Naprawdę. Nie pomyślałam.
Mogę tam dojść na piechotę.
Zupełnie blisko.
- Olu, oni bombardowali lotniska
dużych miast. Lepiej dzisiaj tam
nie nocować. Przyjdę po was.
Trzy tygodnie później
myślę o orchidei na pianinie,
o swoich czytanych, pisanych książkach,
o wszystkich tych twardych dyskach z
niedomontowanymi filmami.
Zapiskach i całym archiwum, które miałam właśnie
uporządkować. O fotografiach.
Ostatnia noc w domu.
Była nie w domu.
Mój syn płacze:
Ja chcę do prawdziwego domu.
Mój dom to kamienny skrzep w sercu.
Mój dom to bezgraniczne uskrzydlone przez wiatry niebo.
Mój dom jest tam gdzie ty.
Gdzie my.
Trzeba nam będzie
znowu w to uwierzyć.
2022
Z języka ukraińskiego przełożyła Aneta Kamińska
*
Olha Poworoznyk – ukraińska reżyserka, poetka i malarka. Urodziła się we Lwowie. Autorka książek poetyckich: „Muzej ihraszok” i „Imja Wody”. Na podstawie tej drugiej wyreżyserowała film poetycki pod tym samym tytułem. Jej reżyserskim debiutem jest film dokumentalny „Ja Baczu”.
V
Grażyna Chrostowska
Niepokój
Dzień ten taki właśnie, jak "Niepokój" Szopena,
Ptaki nisko kołują nad ziemią. Niespokojne,
Spłoszone z gniazd swych. Nadsłuchują...
W przyrodzie cisza. Ciepło, jak przed burzą.
Z zachodu płyną niskie, ciemne chmury.
Przyczajony lęk w sercu. Tęsknota, tęsknota...
Chcę chodzić po rozmokłych, po dalekich drogach,
Słuchać szumu wichrów, łowić oddech wiosny,
Czuć najgłębiej, odnaleźć ciszę miłości,
Idę, nie znajduję, wciąż zmieniam i wracam.
Gdzieś daleko zostały chałupy wieśniacze,
Chmury co poszły na wschód,
I na wschodniej stronie,
Stoją drzewa samotne, ciemne, pochylone,
w wichrze stoją i ciszy,
Chwiane niepokojem.
*
Grażyna Chrostowska (1921 - 1942) – polska poetka, działaczka podziemia w okresie II wojny światowej, rozstrzelana wraz z siostrą w obozie koncentracyjnym w Ravensbrück.
VI
Ołena Stepanenko
***
najpierw w sklepie nie było
mąki kaszy i chleba
jogurtów mleka
potem zniknął czas
jaki dzień się zaczyna?
która godzina?
rachunek prowadzi się
w zniszczonych wrogach
bezcennych chwilach rozmów z tymi
którzy żyją obok
łzami za naszymi zabitymi
odległość mierzy się dźwiękiem
gradów wybuchami bomb –
warto czy nie warto
chować się do toalety?
w końcu
wrzucamy do ubikacji poduszki
troskliwie znosimy
jajka przyszłości –
nasze dzieci
stoimy pod drzwiami na czatach
kogo możemy ochronić –
skrzepy miękkiego mięsa i krwi
kruchych kości i stalowej nienawiści –
jeśli w dom trafi rakieta?
w terkoczącej ciemności
w trybie lotu nad krajem
który już dawno stał się kukułką
Z języka ukraińskiego przełożyła Aneta Kamińska
*
Ołena Stepanenko (Pryłucka) – ukraińska poetka, tłumaczka, scenarzystka i dziennikarka śledcza. Autorka czterech książek poetyckich: „Peredczuttia Awałonu” (1999), „Korotka mesa na druhe pryszestia Dante” (2002), „Tretia Atłantyda” (2005), „Czetwerta radist’” (2014). Laureatka konkursów literackich: „Smołoskyp” i „Hranosłow”.
Komentarze
Prześlij komentarz