I
Daria Danuta Lisiecka
Powrót do R.
Wracam po latach do miasta
czy odnajdę idące po zatęchłych uliczkach
cienie twojej turkusowej sukienki i mojej długiej kiecki,
którą barwiły wytrwale młode artystki
z gotyckich krużganków?
Czy usłyszę tembr twojego zachrypłego głosu
Erthy Kitt w zgiełku kawiarnianym proszący
o papierosa?
Wiesz, ulice tego miasta są teraz gładsze,
nie wystają zdradziecko płyty chodnika,
wieczorami jest tu jaśniej i farba zdaje się szczelniej
przylegać do ścian domów.
Tylko zapach kurzu, wilgoci i melancholii
wciąż taki sam, przenika z pokolenia
w pokolenie.
Idziemy -
nasz miejscowy cicerone opowiada,
jak to chciano cię uczcić i wystawiono rzeźbę,
o której rychło zapomnianoi z małego placyku
przeniesiono ją na peryferie,
bo łatwiej pilnować,
bo korozja...
Gdybyś tu była, już dawno byś uciekła
albo zatrzymała się przy dziecku
które samo sobie coś opowiada,
albo kobiecie w zamaszystym kapeluszu.
Patrzyłabyś za mężczyzną na wrotkach,
poszłabyś za dziwnym światłem w krzywym zaułku.
Myślę, że najmniej jesteś tutaj,
na tym szutrowym podjeździe przed halą sportu,
gdzie rzeźba ku twojej czci, wprawiona w ruch siłą mięśni,
miga kolorowymi światłami,
a ja nie umiem ukryć zażenowania.
Wyobrażam sobie, że mówisz do mnie:
- Chodźmy na wzgórze, może z góry da się to
ogarnąć.
Że znów pijemy malagę z tym chłopakiem
który oglądał wszystkie nasze spektakle
a potem przepadł w zakonie o surowej regule.
Że wyciągasz z torby szylkretowe grzebyki,
by upiąć targane wiatrem włosy.
Że znów wypada mi z lenonek jedno różowe
szkiełko.
Ale to nieważne, bo wieczór już miękko układa do snu
to miasto, a wczesna jesień maluje liście
na ugier jasny.
I zbliża się czas odlotów.
*
Daria Danuta Lisiecka- poetka, animatorka kultury, instruktorka teatralna. Publikowała w prasie literackiej i antologiach, zdobywała laury w konkursach. Jest autorką książek poetyckich „Teatr Moich Wierszy” (1999) i „Mgnienia” (2020). Ma Teatr Moich Wierszy, z którym od czasu do czasu wyrusza w trasę. Współorganizuje Ogólnopolskie Spotkania Poetów BIAŁA LOKOMOTYWA - festiwal literacki odbywający się w Łazieńcu, wsi dzieciństwa Edwarda Stachury. Współpracuje z ukazującym się w Toruniu miesięcznikiem kulturalnym „Menażeria”. Jej wiersze były tłumaczone na język angielski, hiszpański i portugalski.
II
Maria Konopnicka
***
Szanuj, drogie dziecię moje,
W małej kropli – przyszłe zdroje,
W szelągu – miliony.
W każdej myśli – zaród czynu,
Życie – w chwilce co ucieka,
A sam w sobie – szanuj, synu,
Przyszłego człowieka !
*
Maria Konopnicka (ur. 23 maja 1842 w Suwałkach, zm. 8 października 1910 we Lwowie) – polska poetka i nowelistka okresu pozytywizmu, krytyczka literacka, publicystka i tłumaczka uznawana powszechnie za narodową wieszczkę. Prawda jest jednak taka, że wiele tekstów napisała po to, aby po prostu zarobić i utrzymać dzieci po tym, jak odeszła od męża. Nie była też idealną matką: wyrzekła się chorej psychicznie córki. Rozkochiwała w sobie wielu, także młodszych mężczyzn, jednak ponad dwadzieścia lat spędziła w związku z kobietą, malarką Marią Dulębianką, którą pieszczotliwie nazywała Pietrkiem.
Zapraszamy również do rozmów o Marii Konopnickiej tutaj:
III
Lucy Maud Montgomery
*
Jakże się cieszę, że żyję na świecie, w którym istnieje październik! Jakież to byłoby okropne, gdyby natychmiast po wrześniu następował listopad.
*
*
Gdy czyta się różne smutne historie, łatwo jest sobie wyobrazić, że bohatersko stawiamy czoło trudnościom, znacznie trudniej jest poradzić sobie z nieszczęściem, które naprawdę nas dotyka.
*
Nikt nie może nikomu zabronić marzeń o idealnym świecie. A poza tym podążając własną drogą, prędzej czy później i tak każdy znajdzie się na zakręcie!
*
Lucy Maud Montgomery (1874 - 1942) – kanadyjska pisarka i poetka, autorka m.in. cyklu powieściowego Ania z Zielonego Wzgórza, znanego niemal na całym świecie. Autorka była pierwszą w historii Kanady kobietą, którą w 1923 roku wybrano na członkinię Królewskiego Towarzystwa Sztuk Pięknych w Wielkiej Brytanii. Pisała, żeby uciec od depresji, na którą cierpiała przez większą część życia. Podobno cierpiała również na migreny i anoreksję.
IV
Wioletta Grzegorzewska
Wiadomość z wyspy Wight
Dziesiąte pokolenie pazia królowej
odkąd tu mieszkasz, mieni się w ogrodzie,
soczysty figowiec na przekór tobie,
ukrytej w pokoju, garnie się do słońca.
Ćma uśpiona na krokwi, odsłania
mapę innego świata na skrzydle.
Bluszcz na wiktoriańskich murach
przekazuje ci wiadomość w kropelkach rosy.
Cała wyspa, choć znika, nie ośmiela się
wątpić w najmniejsze ziarnko piasku,
dziewczyno, która połykając tramadol,
zamieniasz recepty w papierowe łódki,
ale boisz się odpłynąć nimi w morze.
*
Wioletta Grzegorzewska - prozaiczka, poetka, która na stałe mieszka w Wielkiej Brytanii. Opublikowała kilka tomów wierszy, cztery powieści oraz książkę dla dzieci. Jej Guguły w tłumaczeniu Elizy Marciniak były nominowane do nagrody Bookera.
V
Aneta Kamińska
***
nawet w nocy przez sen
przekładając się niespokojnie
z boku na bok
ze strony na stronę
tym razem są to wiersze ii
mam je wszystkie przed sobą
z zaznaczonymi fragmentami
pustymi miejscami
na które jeszcze nie znalazłam
rozwiązania
te dziury bolą
bo są od wojny
i są moim ciałem
(tak się we śnie stało)
i rzeczywiście bolą
brakuje mi kawałków nogi
inne są w sińcach
jeszcze inne rwą
(raczej nie papier)
nie
to już przegięcie
myślę wstając z łóżka
próbuję odróżnić
wiersze od siebie
ale się nie da
może maść pomoże
mam chwilę przebłysku
starannie smaruję nogę
i wracam do tekstów
czyli do spania
zaznaczone fragmenty na nodze
jakby znikają
ale teraz brzuch
mam wybebeszony
przeszywająco
rozdzierająco
(a więc to są te róże donbasu)
to wszystko wojna
rozumiem
żeby być bliżej
żeby być niżej
żeby być srożej
to wszystko wojna
którą mam już
w trzewiach
odrzwiach
martwiach
i brwiach
nawet
wojna i przekład
niech chociaż jedno
dobry da przykład
pójdzie sobie
i da mi
spać
Warszawa, 26.08.2022
*
Aneta Kamińska, poetka i tłumaczka poezji ukraińskiej. Urodziła się w Szczebrzeszynie, pochodzi z Zamościa, mieszka w Warszawie. Skończyła filologię polską na Uniwersytecie Warszawskim, pracuje jako metodyczka i lektorka języka polskiego dla cudzoziemców. Autorka tomików: "Wiersze zdyszane" (2000), "zapisz zmiany" (2004), "czary i mary (hipertekst" (2007), "autoportret z martwą naturą, ostatnie wiersze nazara honczara napisane przez anetę kamińską" (2018, nominacja do Nagrody Nike 2019) oraz "więzy krwi" (2018). Wydała wybory przekładów wierszy: Nazara Honczara "Gdybym" (2007; przekład wspólnie z Andrijem Porytką), Hałyny Tkaczuk "Ja ta inszikrasuni/ Ja i inne piękności" (2011), Chrystii Wenhryniuk "Dowhioczi/ Długie oczy" (2013), Borysa Humeniuka "Wiersze z wojny" (2016), Lubow Jakymczuk "Morele z Donbasu" (2018), Julii Stachiwskiej "Wszystkie możliwe rzeczy" (2019, nagroda „Literatury na Świecie” za przekład), Wasyla Hołoborodki "Tęcza na murze" (2020, nominacja do ukraińskiej Nagrody Drahomana za przekład) oraz prozę poetycką Olafa Clemensena "Lato ATO"(2020),a także trzy autorskie antologie: "Cząstki pomarańczy. Nowa poezja ukraińska" (2011), "30 wierszy zza granicy. Młoda poezja ukraińska" (2012) oraz "Wschód – Zachód. Wiersze z Ukrainy i dla Ukrainy" (2014). Współtłumaczka antologii: "Portret kobiecy w odwróconej perspektywie. 12 poetek z Czech, Słowenii i Ukrainy" (2013), "Komiks wierszem po ukraińsku" (2015) oraz "Listy z Ukrainy" (2016). Współtworzy "Wspólny Pokój" – seminarium poświęcone twórczości literackiej kobiet.Współpracuje stale z "Babińcem Literackim", gdzie zamieszcza przekłady wierszy poetek ukraińskich.
VI
Agnieszka Barańska-Stasiak
POST SCRIPTUM
Zatrzymałaś się
przez dwa tygodnie (albo trzy) otwartej ciągle w tym samym miejscu
już ptaki zaczęły śpiewać nad ranem
i drzewo za oknem zazieleniło się
ponieważ wiosna
przychodzi nawet do umierających
i świat nie staje w miejscu
gdy ostatnie papierosy poetki
nie docierają do popielniczki
a ostatnie pół litra dryfuje w pościeli
Ręką próbowałaś ją odepchnąć
a ona stała za moimi plecami
i czekała aż pójdę wreszcie
żeby zrobić banalne zakupy
(bo jakie znaczenie ma seler, marchewka i pietruszka potrzebne na rosół
w takiej chwili, ale o tym pomyślałam później)
Kiedy szare kwadraty szpitalnej podłogi
zastukały cicho moimi krokami
usiadła zamiast mnie
***
Mamo
Pozwól mi się ze sobą pożegnać
Szpital im. Dietla, 7 maja 2016
*
Agnieszka Barańska-Stasiak – krakowianka ze Zwierzyńca. Absolwentka archeologii i dziennikarstwa na UJ. Pisze od lat, jej wiersze znalazły się m.in. w Antologii Peronu Literackiego Biblioteki Kraków (2021). Laureatka honorowego wyróżnienia w Małopolskiej Nagrodzie Poetyckiej „Źródło” (2021).
VII
Ewa Pilipczuk
Metamorfozy okienne
Z okna niskiego parteru na Czwartaków
nawet jak się miało pięć lat
z lalką na rękach żeby jej się nic nie stało
uśmiechać się do wróblich igraszek w kałużach
wyglądać powrotu jaskółek
gdy sypał leciutki śnieg
zza firanki wyświetlały się bajki
o królowej śniegu
i dziewczynce z zapałkami
w marcu stare klony w seledynowym szyku
maszerowały do wiosny
wieczorne chmury były ciemnosiwe
i daleko od domu
pod klonami
słońce wyzłacało główki mleczy
po drobnym deszczu
pachniała majowa zieloność
w październiku rozgwarzał się jarmark
z wyprzedażą karminów i pąsów
a mała zmęczona gwiazda
zawsze mówiła dobranoc
lalce rozpruło się dzieciństwo
jak znoszona sukienka
klony wstąpiły do nieba per tartak
nie zmieściły się w blejtramie blokowiska
dziewczynka zeskoczyła w świat
a w oknie mytym jej marzeniami
zawisł szyld „zakład fryzjerski”
z puentą „nieczynne”
*
Ewa Polipczuk, lublinianka od urodzenia w 1950 r. Ukończyła Wydział Prawa Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. Autorka dwóch tomików wierszy: „Impresje codzienne”, wyd. Usługi Badawcze i Wydawnicze Rafał Brzeziński, Brodziszów 2014 r., oraz „Po wpół do”, wyd. PRINT-LAND, Złotokłos 2017 r. Współautorka kilkudziesięciu antologii i almanachów, w tym m. in.: „Antologii Poetów Polskich"- edycje: 2016, 2017 i 2018, „Antologii Satyry i humoreski” oraz „Antologii Limeryków Kosmatych Seks w pewnym mieście” - wydanych przez wydawnictwo Pisarze.pl. Zdobyła III miejsce w Turnieju Jednego Wiersza „Mosty Słów” II Zlotu Poetów w Łodzi, zorganizowanego pod auspicjami Związku Literatów Polskich Oddział w Łodzi oraz wyróżnienie w Ogólnopolskim i Polonijnym Konkursie im. Leopolda Staffa w 2019 r. Jej wiersze drukowane są również w periodykach literackich, m. in. w e-Dwutygodniku „Pisarze.pl.”, „Nowe Myśli” i „Dominik Turobiński”. Kilka wierszy zostało wykorzystanych jako teksty piosenek wykonywanych przez zespół Piotra Rogali-”Rogalika”, piewcy Bieszczadów. Jest członkiem Stowarzyszenia Autorów Polskich oraz Gdańskiego Klubu Poetów.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz