Rajchert-Anaszewska, Dominik, Terakowska, Brus-Sawczuk, Osiecka, Dwojnnych, Borzeszkowska
I
Barbara Rajchert-Anaszewska
*** Dotykam twojej twarzy pooranej zmarszczkami
tak boleśnie pięknej
nosisz w sobie melancholię jak ubranie
i pływają ryby.
Wdzierasz się uśmiechem do mojego serca
a ja patrzę na twoje spracowane dłonie
i odciśnięte na nich piętno
każdego lata.
Dni jak winogrona zielone i niedojrzałe
obejmują mnie twoim zmęczonym spojrzeniem
mówisz: gdyby minuty mknęły do tyłu
mój czas dopiero by się zaczynał.
Twój głos jest jak potrącanie struny na wietrze
jeszcze go słyszę.
*
Barbara Rajchert-Anaszewska, urodziła się w 1978 roku w Legnicy.
Debiutowała w programie Scena Literacka Pegaza TVP Kultura. Publikowała na portalach: „Szuflada.net
” oraz „Współczesna Poezja Polska”. Była redaktorką strony „Babiniec Literacki”. Współpracuje z Fundacją Otwartych Na Twórczość (FONT). Jej wiersz ukazał się w wydanej przez Fundację Duży Format w 2020 roku „Antologii Babińca Literackiego 2016-2019”. Teksty autorstwa Barbary Rajchert-Anaszewskiej można również przeczytać w “Ypsilon” kwartalnik artystyczno-literacki.
II
Kasia Dominik
Kobieta pracująca XXI wieku
Współczesna kobieta pracująca,
jest pogromczynią kosmosu,
nadto gardzi
spolegliwymi odruchami,
kordialnymi enuncjacjami
frenetycznego szczęścia.
Jest silna, nie jęczy,
stoicko znosi wszelkie cierpienie.
Nie ulega złudnej miłości,
ascetycznie taksuje ją wzrokiem.
To kobieta demoniczne,
z kąśliwie enigmatycznym spojrzeniem.
Pod osłoną nocy,
gdy zdziera maskę Wojowniczki,
ośmiela się cicho zakwilić,
oddając ostanie tchnienie
w imię niespełnionej miłości.
*
Katarzyna Dominik - historyk, publicystka, pisarka, poetka, dziennikarka.Propagatorka i
ambasadorka DKMS Bazy Dawców Komórek Macierzystych Polska oraz animatorka lokalnej kultury i krzewicielka regionalnej tradycji. Jest aktywną działaczką Stowarzyszenia
Pacjentów Po Przeszczepie Szpiku Kostnego w Katowicach, Fundacji Lokujmy w Dobro,
Stowarzyszenie Autorów Polskich O/Warszawa II oraz Zrzeszenia Literatów Polskich im. Jana Pawła II w Chicago, a także współzałożycielką i członkinią Stowarzyszenia Literackiego Tilia, członkinią Klubu Literackiego „Rubikon”. Redaktor „Furor Poeticus – Półrocznika poetycko-artystycznego”, „Miesięcznika Społeczno-Kulturalnego – KREATYWNI” oraz
dziennikarką magazynu opinii Pressmania.pl.
III
Dorota Terakowska
Ono
Miłość to raptem słowo. Słowo z kina, z książki, z kolorowego pisma. Tak wielu ludzi wierzy, że wystarczy je wypowiedzieć i już będzie dobrze, bo ono uleczy, uratuje, oczyści. A to tylko słowo. Łatwo je wypowiedzieć, równie łatwo unieważnić. Ale spróbuj je przekształcić w prawdziwe, trwałe uczucie, zmień je w ściany domu, który stać będzie latami, niczym nie zagrożony i da ci szczęście, bezpieczeństwo, poczucie sensu i radości z każdej spędzonej wspólnie chwili. To jest trudne, a często niemożliwe. Niewielu to umie. Naucz się tego.
*
Tam, gdzie spadają anioły
Jeśli ustrzeżesz ludzką Istotę przed wszelkim Złem, które jej zagraża lub które ona może popełnić, to ją odczłowieczysz. Niektóre z nich powinny cierpieć. Jeśli odbierzesz im całe cierpienie, uchronisz przed każdym bólem czy złą przygodą, to odbierzesz im mądrość, czucie i wrażliwość.
^
...cierpienie należy do życia. Jeśli cierpisz, wciąż żyjesz. Pogódź się z tym mała dziewczynko...
*
Poczwarka
Może tylko nam odchodzenie wydaje się straszne? Może bardziej cierpią ci, co zostają?
^
W każdym człowieku powinno być coś, o czym wie tylko on sam. Człowiek bez choćby jednej tajemnicy jest jak orzech, z którego po rozłupaniu zostaje sama skorupa. Ludzie za często dbają tylko o skorupę.
*
Córka czarownic
Ludzie są dobrzy i źli, odważni i tchórzliwi, szlachetni i godni pogardy- mówiła Czarownica uśmiechając się wąskimi wargami na widok zdumienia w oczach Panienki.- A najdziwniejsze jest to, że najczęściej wszystkie te cechy naraz goszczą w jednym tylko człowieku. I dopiero wówczas jest on całością. Całością silną i słabą, godną szacunku i godną współczucia. taki właśnie jest człowiek. Wielki i mały jednocześnie.
^
Miłość jest czymś, co rozjaśnia wnętrze Człowieka.
*
W krainie kota
Wojny są fatalne dla nauki. Wymagają od uczonych jedynie wymyślania nowych rodzajów zbrodni, przez co ubożeją ich umysły.
*
Dorota Terakowska, właśc. Barbara Rozalia Terakowska (ur. 30 sierpnia 1938 w Krakowie, zm. 4 stycznia 2004 tamże) – polska pisarka i dziennikarka.
Ukończyła socjologię na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. Przez wiele lat pracowała jako redaktorka i publicystka w „Gazecie Krakowskiej”, „Przekroju” i „Zeszytach Prasoznawczych”. W 1990 była współzałożycielką, a następnie współpracowniczką dziennika „Czas Krakowski”.
Autorka m.in.: Próby generalnej (1986, zbiór reportaży wydany w podziemnym wydawnictwie „Nowa”), Babci Brygidy szalona podróż po Krakowie (1986, debiut literacki), Władcy Lewawu, Lustra pana Grymsa (1995), Córki czarownic (1992), Samotności bogów (1998), Tam gdzie spadają anioły (1998) (trzy ostatnie wyróżnione nagrodami polskiej sekcji Międzynarodowej Izby ds. Książek dla Młodych), Poczwarki (2001). W kwietniu 2003, za powieść Ono, otrzymała nagrodę: „Krakowska Książka Miesiąca”.
Była żoną Andrzeja Nowaka i Macieja Szumowskiego oraz matką dziennikarki Katarzyny Nowak i reżyserki Małgorzaty Szumowskiej.
IV
Katarzyna Brus-Sawczuk
Noszę cię w skórze
jak najpiękniejsze
ubranie
moje pragnienia
niedopowiedziane słowa
miłosne przymiarki
szytej na miarę sukienki
staccato szpilek
w tańcu tuż po tym
jak
[OD PODSZEWKI]
*
Katarzyna Brus- Sawczuk, endodontka i poetka. Wiersze i krótkie formy literackie pisze od szesnastego roku życia. Jej najnowszy zbiór wierszy -„marszczki” ukazał się w wydawnictwie Anagram w 2022 roku. Jest współredaktorem międzynarodowego niezależnego kwartalnika literacko- artystycznego Post Scriptum.
Fot. Anna Zagórska
V
Agnieszka Osiecka
Nie ma kwiatów dla Marianny
Lecz dziewczyny mają kwiaty
Mają astry róże bzy
A dla panny Małgorzaty
Nawet storczyk był
Nie ma kwiatów dla Marianny
Ona nie dostaje nic
Mają kwiaty Zośki Hanny
A Marianna nic
Nie ma kwiatów dla Marianny
Ani groszku ani bzu
Nie ma kwiatów dla Marianny
Choć jest wiele słów
Jedni drugim dają kwiaty
Daje piekarz krawiec stróż
A kominiarz dla Agaty
Dźwiga bukiet róż
Bo piękniejsze są dziewczyny
Nawet jeśli która zła
Kiedy chłopak w imieniny
Choć fiołki da
Nie ma kwiatów dla Marianny
Ani groszku ani bzu
Nie ma kwiatów dla Marianny
Choć jest wiele słów
Nie ma kwiatów dla Marianny
Chociaż każdy tańczy z nią
Nie ma kwiatów dla Marianny
Choć potrzebne są
Dozorczyni choć nie anioł
Spod piątego panie trzy
Dawne kwiaty wspominają
Jaśmin im się śni
Lecz Marianna jest kwiaciarką
Któż kwiaciarce kwiatek da
Choć Marianny czarny warkocz
Tyle wdzięku ma
A ja kocham się w Mariannie
Tak jak w tamtych pewno nikt
A ja kocham się w Mariannie
Tak jak w nikim nikt
Pójdę do niej do kwiaciarni
I przyniosę bratki dwa
Niech Marianna tam w kwiaciarni
Swoje kwiaty ma
*
Agnieszka Osiecka (ur. 9 października 1936 w Warszawie, zm. 7 marca 1997 tamże) – polska poetka, pisarka, reżyserka teatralna i telewizyjna, dziennikarka, ale przede wszystkim jednak autorka ponad dwóch tysięcy tekstów piosenek. Wielka osobowość, piękna i utalentowana kobieta z charakterem.
VI
Anna Dwojnnych
Stabat mater dolorosa na parkingu żłobka
zdążyć dostać pracę iść do pracy coś załatwić
być w domu w pracy wyrobić się ze wszystkim oddać
na czas wyjść z domu (biec!) przed czasem szybciej tylko
dotrzeć do pracy jechać zdążyć zawsze być pierwszym
w pracy zrobić prawo jazdy kurs szkolenie nie spóźnić
się (nie!) być profesjonalistą (profesjonalistką?) zdążyć
nie spóźnić się (koszule zawsze prasować!) szykować
obiad wszystko zrobić zakupy wyrobić godziny mieć
pracę dostać premię być skoczyć po ogarnąć (hop!)
zdążyć z pracą z czasem na czas przed czasem zawsze
móc w pracy nigdy nie wyjść z nigdy nie zapomnieć o
*
Anna Dwojnych (ur. 1988 r.) – poetka, socjolożka, filozofka, dwukrotna finalistka projektów wydawniczych Biura Literackiego, stypendystka Miasta Torunia w dziedzinie kultury. Publikowała na łamach m.in. „Dwutygodnika”, „biBLioteki”, „Blizy”, „Lampy”, „Frazy”, „Arterii”, „ArtPapieru”, „Fabulariów”, „Elewatora”, „Wakatu”, „Papieru w dole”, „Strony Czynnej” oraz w antologiach m.in. „Młody Toruń poetycki”, „Grała w nas gra”, „Wiersze i opowiadania doraźne 2019”, „111. Antologia Babińca Literackiego 2016-2019”, „Poetki na czasy zarazy”. Autorka książek poetyckich „gadu gadu” (2011), „Wypadki z przypadkami” (2019), „Nocne zabawy w dużych miastach” (2022).
VII
Małgorzata Borzeszkowska
Mowa miłości
Wypowiedziano wojnę złym słowom.
Już naostrzono pióra,
a na głowy nienawistników wylewa się gorąca lawa serdeczności.
W połączeniu z piórami
inkryminowani zaczynają wyglądać jak na wpół oskubane kurczaki.
A rożen już się kręci.
Miłośnie i z ogniem.
*
Małgorzata Borzeszkowska,
nauczycielka historii i języka angielskiego Nagrodzona lub wyróżniona w wielu mniejszych i większych konkursach poetyckich, m.in. im. Stryjewskiego, Kulki, Anny German, Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej czy Kajki. Opublikowała książki poetyckie: U Bramy (2008), Wpisani w pejzaż (2019), Z pogranicza ciszy i światła (2021), Las Schródingera (2022). Wiersze pojawiały się w Akancie, Autografie, Bezkresie, Neonach i innych pismach literackich. Jest członkinią Stowarzyszenia Autorów Polskich i Gdańskiego Klubu Poetów. Współpracuje z międzynarodowym gronem poetów zrzeszonych wokół projektu Litteratuer oraz portalu Atunis.
Komentarze
Prześlij komentarz