Pucis, Szymborska, Sandemo, Jabłońska, Pidzik, Adamska-Garbowska, Kamińska

 I

Joanna Pucis
Śmierć chrząszcza
Jak można znieść cierpienie umierającego chrząszcza?
Kiedy wiadomo, że nie ma już nadziei,
a jednak nitki łapek wyciągają się do
nieustannej, przypisanej chrząszczom wędrówki.
W bliskich końca spotkaniach
zawodzi humanitaryzm i wszystkie teorie.
Jest lato i tyle zachwytu.
Można więc tylko pomóc mu znaleźć chwilowy dom
wśród kruchych zeszłorocznych liści dębu,
z plamką mchu, żołędziem i ziemią.
Zostawić go cichnącemu pulsowi.
Czekać na chitynowe stuknięcie
któregoś wieczoru o letnie okno.
*


















Joanna Pucis - poetka, autorka dwóch tomów poetyckich - Przeciwświatło
i Znaki Nieszczególne.
Alt w zespole pieśni tradycyjnych Staynia
Wielbicielka muzyki dawnej, literatury skandynawskiej, kotów i lubuskich jezior.
Lektorka języka angielskiego.


II
Wisława Szymborska
Mapa
Płaska jak stół,
na którym położona.
Nic się pod nią nie rusza
i ujścia sobie nie szuka.
Nad nią – mój ludzki oddech
nie tworzy wirów powietrza
i całą jej powierzchnię
zostawia w spokoju.
Jej niziny, doliny zawsze są zielone,
wyżyny, góry żółte i brązowe,
a morza, oceany to przyjazny błękit
przy rozdzieranych brzegach.
Wszystko tu małe, dostępne i bliskie.
Mogę końcem paznokcia przyciskać wulkany,
bieguny głaskać bez grubych rękawic,
mogę jednym spojrzeniem
ogarnąć każdą pustynię
razem z obecną tuż tuż obok rzeką.
Puszcze są oznaczone kilkoma drzewkami,
między którymi trudno by zabłądzić.
Na wschodzie i zachodzie,
nad i pod równikiem –
cisza, jak makiem zasiał,
a w każdym czarnym ziarnku
żyją sobie ludzie.
Groby masowe i nagłe ruiny
to nie na tym obrazku.
Granice krajów są ledwie widoczne,
jakby wahały się – czy być czy nie być.
Lubię mapy, bo kłamią.
Bo nie dają dostępu napastliwej prawdzie.
Bo wielkodusznie, z poczciwym humorem
rozpościerają mi na stole świat
nie z tego świata.



















III
Margit Sandemo
Saga o Ludziach Lodu
*
Gwiazdy na niebie to szczeliny, przez które można zajrzeć wprost do królestwa Bożego.
*
Prędzej czy później przekracza się granicę między przyjaźnią a miłością. A wtedy koniec. Nieszczęśliwie zakochanemu pozostaje tylko cierpienie i chłód ze strony partnera.
*
Ktoś, kto wsłuchuje się w szum wiatru, wiele może w nim usłyszeć.
*
Szczęście nie jest przecież stanem wiecznym, zresztą tez nie okresowym. Szczęście to po prostu skurcz serca, którego doznaje się czasami, kiedy człowieka przepełnia taka radość, że wprost trudno nią znieść. Znika równie szybko jak się pojawia. I nie ma go, dopóki nie nadejdzie znowu, by sprawić, że człowiek uzna życie za najwspanialszy dar.
*
Niepamięć to dobra wróżka. Litościwie zarzuca całun zapomnienia na człowiecze myśli. Czas leczy rany. Zło odchodzi w dal.
*
Mężczyźni szukają kobiet, które im się podporządkują i będą ich podziwiać.
*











Margit Sandemo (1924- 2018) – norwesko-szwedzka pisarka pisząca w języku szwedzkim, autorka popularnej serii liczącej 47 tomów pt. Saga o Ludziach Lodu. Jej książki łączą w sobie romans, kryminał, powieść historyczną i fantastykę. Od lat 80. powieści jej autorstwa były najczęściej kupowanymi książkami w krajach skandynawskich.


IV
Agata Jabłońska
pojawiają się zarzuty
że być gadem to znaczy nie myśleć o bólu, tylko zmieniać skórę
być jeleniem znaczy słabo pilnować swojej damy
być hubą na kimś, wszą, świnią, baranem, leniwą małpą
być zimnym jak kamień
tym rozumowaniem robicie z logiki burdel, wydając
wyroki, że zaszczuty zwierz musi paść, musi kłaść
się las równym pasem
podzielność przez rębnie, mnożenie przez kasę
*


















Agata Jabłońska | 1985 – turystka, muzealniczka, poetka, aktywistka. Autorka "Raportu wojennego" (Biuro Literackie, 2017) i "dla moich dziewczyn" (Biuro Literackie, 2021), uczestniczka wydarzeń Krakowskiej Szkoły Poezji im. A. Fredry. Laureatka nagród literackich. W lipcu 2023 pojawia się jej trzecia książka z wierszami: "Księżyc Grzybiarek" (Papierwdole / Katalog Press). Publikowała teksty o różnym charakterze; artykuły i wiersze | ig: @zutkaikoty
Działa na rzecz ochrony przed wycinką terenów Puszczy Karpackiej, w rejonie projektowanego Turnickiego Parku Narodowego. Bliskie są jej idee aktywizmu i artywizmu, upcyclingu i urbexu. Zawodowo interesuje się tematem społecznej odpowiedzialności instytucji kultury, domeny publicznej i popularyzacji wiedzy.
Foto: Katarzyna Norka Niedźwiedzka


V
Paulina Pidzik
(wysycanie)
to nie jest o odejściu a odchodzeniu
myję jeszcze długie włosy w płynącej wodzie traci się
warkocze oddech cicho nasycają mnie powietrzem
(wtedy nie wpływa przecież tylko czyste tlen)
łączą z czymś obcym w zamian wypełnia od nowa pomiędzy
splatasz mi resztki włosów próbujesz rozczesać objąć
może oddać się nie odwracać biegu (czy to będzie ten czy ziemi)
wysycić się tym co teraz kładzie się przepływa
*


















Paulina Pidzik - urodziła się 9 maja 1986 roku w Częstochowie. wychowała pomiędzy lasem a rzeką. od czasu studiów mieszka w Krakowie. prawniczka. pracuje nad rozprawą doktorską poświęconą autonomii pacjenta.
poetka. autorka dwóch tomów poetyckich: (wejście w las), Kontent 2019 i (miejsca ich jesiony), Biuro Literackie 2022.
fotografka. jej myśli i dłonie zajmuje najmocniej fotografia otworkowa. uczestniczka Programu Mentorskiego Sputnik Photos 2022/2023. ratowniczka kwalifikowanej pierwszej pomocy. dotyka ją świat światło ziemia.


VI
Renata Adamska-Garbowska
próżno liczyć na księżyc
jak znaleźć myślnik
między bełkotem przekazu
a myślą dobrą bo prostą
jak zespolić przeciwieństwa
rzucane pod nogi
które kłodami
a nie miękką trawą
po której
chciałoby się stąpać
słońce świeci
równie mocno
sprawiedliwym i tym
którzy sprawiedliwością
w życiu się
nie zhańbili
próżno liczyć na to
by z księżycem było inaczej
*


















Renata Adamska-Garbowska - poetka, nauczycielka, dyrygentka chóru, animator kultury, społecznik, autorka kilkunastu książek. Przewodnicząca Kępińskiego Koła Literatów, współautorka cyklu comiesięcznych audycji radiowych „Słowo w kulturze” emitowanych na antenie Radia SUD, inicjatorka dziesiątek wydarzeń kulturalnych na terenie powiatu kępińskiego.


VII
Aneta Kamińska
***
to nie jest specjalnie
mówiąc wyciągając talerze
kupiłam ten zestaw
jeszcze zanim zostałam tłumaczką
to którą część flagi wolisz
pszenicę czy niebo
o
a to te flagi-zasłony z majdanu
mówię wyciągając firankę
gdzieś je widziałam
mówi ija
pewnie na facebooku
bo kilka razy zamieszczałam
a to ławka
na której czasem
piszę wiersze
pokazuję
żeby wszystko
było już
jasne
*


















Aneta Kamińska – poetka i tłumaczka poezji ukraińskiej. Autorka książek poetyckich: „Wiersze zdyszane” (2000), „zapisz zmiany” (2004), „czary i mary (hipertekst)” (2007), „autoportret z martwą naturą. ostatnie wiersze nazara honczara napisane przez anetę kamińską” (2018, nominacja do Nagrody Nike 2019), „więzy krwi” (2018) oraz „czernowitz czarowidz” (2021), „teraz zaraz” (2022) oraz "Pokój z widokiem na wojnę" (2023). Wydała wybory przekładów wierszy m.in.: Nazara Honczara „Gdybym” (2007), Hałyny Tkaczuk „Ja ta inszi krasuni/ Ja i inne piękności” (2011), Chrystii Wenhryniuk „Dowhi oczi/ Długie oczy” (2013), Borysa Humeniuka „Wiersze z wojny” (2016), Lubow Jakymczuk „Morele Donbasu” (2018), Julii Stachiwskiej „Wszystkie możliwe rzeczy” (2019, nagroda „Literatury na Świecie” za przekład), Wasyla Hołoborodki „Tęcza na murze” (2020, nominacja do ukraińskiej Nagrody Drahomana za przekład), Emmy Andijewskiej „Atrakcje z orbitami i bez” (2021), prozę poetycką Olafa Clemensena „Lato ATO” (2020) oraz trzy autorskie antologie: „Cząstki pomarańczy. Nowa poezja ukraińska” (2011), „30 wierszy zza granicy. Młoda poezja ukraińska” (2012) oraz „Wschód – Zachód. Wiersze z Ukrainy i dla Ukrainy” (2014).

Komentarze

Prześlij komentarz