#16dniprzeciwkoprzemocyzewzględunapłeć - podsumowanie + kilka dodatkowych ciekawych wierszy

Zapraszamy na podsumowanie kampanii #16dniprzeciwkoprzemocyzewzględunapłeć! Prezentujemy trzynaście wyróżnionych i nagrodzonych przez naszą Redakcję wierszy oraz trzy wiersze jurorek. To jednak nie wszystko. Wybrałyśmy również kilka z tekstów z tych, które (bardzo licznie) napłynęły do nas z okazji Kampanii.

I

Aneta Kamińska – #16dniprzeciwkoprzemocyzewzględunapłeć

dziura-w-czynie

chmury
zakrywają kartki
herstorię historią dziurawią
(córka już dawno podziurawiona
przez ojca
lub kogo popadło
na nią wypadło
przepadło
rozpadło
i padło
ło
o

o
po
wieść
porwana
zerwana
przerwana
na krwawe skrawki i strupy
(trupy w kredensach
w pląsach i dąsach
– co za makabra! –
trzymają się dobrze
razem
pod ręce
świece i wieńce
jodły i modły
mdły
zapach i niesmak

ach
tak
zaraz się dowiem
sobie przepowiem
tobie opowiem

(szarpią szczekają
warczą wyrywają
wyrazy włosy i z głowy
mam dowody
zawodzą zwodzą odwodzą
pod wodzą
choć wiedzą
nie powiedzą)

po
czekaj
ja
ci
po
każę
jak
tu
wy
smażę
wy
każę i skażę

rozkażę
mystorię misterię
misternie
pocerowaną

Warszawa, 5 stycznia 2013

/Wiersz pochodzi z książki "Więzy krwi", która znalazła się w puli tegorocznych nagród antyprzemocowego konkursu Babińca Literackiego/

*

Aneta Kamińska (1976) – poetka i tłumaczka poezji ukraińskiej. Urodziła się w Szczebrzeszynie, pochodzi z Zamościa, mieszka w Warszawie. Skończyła filologię polską na Uniwersytecie Warszawskim, pracuje jako metodyczka i lektorka języka polskiego dla cudzoziemców. Autorka tomików: Wiersze zdyszane (2000), zapisz zmiany (2004), czary i mary (hipertekst) (2007), autoportret z martwą naturą, ostatnie wiersze nazara honczara napisane przez anetę kamińską (2018, nominacja do Nagrody Nike 2019) oraz więzy krwi (2018). Wydała wybory przekładów wierszy: Nazara Honczara Gdybym (2007; przekład wspólnie z Andrijem Porytką), Hałyny Tkaczuk Ja ta inszi krasuni/ Ja i inne piękności (2011), Chrystii Wenhryniuk Dowhi oczi/ Długie oczy (2013), Borysa Humeniuka Wiersze z wojny (2016), Lubow Jakymczuk Morele z Donbasu (2018), Julii Stachiwskiej Wszystkie możliwe rzeczy (2019), a także trzy autorskie antologie: Cząstki pomarańczy. Nowa poezja ukraińska (2011), 30 wierszy zza granicy. Młoda poezja ukraińska (2012) oraz Wschód – Zachód. Wiersze z Ukrainy i dla Ukrainy (2014). Współtłumaczka antologii: Portret kobiecy w odwróconej perspektywie. 12 poetek z Czech, Słowenii i Ukrainy (2013), Komiks wierszem po ukraińsku (2015) oraz Listy z Ukrainy (2016). Współpracuje stale z Babińcem Literackim.

II

Joanna Fligiel – #16dniprzeciwkoprzemocyzewzględunapłeć

Wiersz o pierwszym razie

Pierwszy raz, gdy dowiaduję się

jak bardzo mężczyźni lubią krew,nie ma wcale krwi. Zakłada(zamiast prezerwatywy),że go zdradziłam i zostawia mniesamą w pustym mieszkaniu,bo akurat starzy wyjechalii mają dopiero wrócić za miesiąc,więc czuję się jak kot Filipowiczapo śmierci swojego pana.
bez mąki. Z mazi lepię kulki,
rzucam nimi w ścianę,
potem piszę list,
w którym tłumaczę się
z braku krwi. Najbardziej żenujący list,
który czytają wszyscy. Wiele razy
wyobrażam sobie, że oblewam się
benzyną i podpalam. Pieką mnie
policzki. Zalewa mnie krew.

Pierwszy raz wtedy piekę ciasto

bez mąki. Z mazi lepię kulki,

rzucam nimi w ścianę,
potem piszę list,
w którym tłumaczę się
z braku krwi. Najbardziej żenujący list,
który czytają wszyscy. Wiele razy
wyobrażam sobie, że oblewam się
benzyną i podpalam. Pieką mnie
policzki. Zalewa mnie krew.

/Wiersz pochodzi z książki "Rubato", K.I.T. Stowarzyszenie Żywych Poetów, wrzesień 2018, która znalazła się w puli tegorocznych nagród antyprzemocowego konkursu Babińca Literackiego/

Joanna Fligiel (ur. 6.8.1968 w Katowicach) – inicjatorka i redaktorka Babińca Literackiego, inicjatorka I Konkursu antyprzemocowego Babińca Literackiego, autorka trzech książek z wierszami: Autoportret, Geny i Rubato.

III

Katarzyna Zwolska-Płusa ‒ #16dniprzeciwkoprzemocyzewzględunapłeć

zawsze płaczę przy lambadzie

ten, który doprowadził mnie niegdyś do płaczu, sam odszedł płacząc

jak nazywa się ten instrument, który robi smutek?
wygląda jak maszynka do mięsa albo makaronu.
dzieli na części to, czym się żywią (tak, daję im to
w częściach – jest więc część zmysłowa, zawodowa,
macierzyńska, artystyczna).

gdy kobieta jest pokawałkowana, to płacze,
rusza biodrami jakby chciała odejść, ale tak
naprawdę pływa (freud pisał, że syreni ogon
to tęsknota za fallusem).

skąd mógł wiedzieć, że jak lambada będzie hitem,
na osiedlu domków przy plaży mężczyzna zrani
dziewczynkę i uczyni z niej syrenkę śliską jak narząd.
a teraz zapamiętaj: raz, dwa trzy, ruch bioder.

i płyń.

/Wiersz pochodzi z książki"vesica piscis", która znalazła się w puli tegorocznych nagród antyprzemocowego konkursu Babińca Literackiego/

*

Katarzyna Zwolska-Płusa(1986) ‒ mama, żona, asystentka uczelniana, nauczycielka, autorka tomów: "Cud i Anomalia", "vesica piscis" i dwujęzycznego "separate/osobne" wydanego jako Nagroda Światowego Dnia Poezji UNESCO 2019. Jurorka pierwszego konkursu antyprzemocowego Babińca Literackiego.

fot. Anna Musiał

IV

Jakub Sajkowski ‒ #16dniprzeciwkoprzemocyzewzględunapłeć

课 Lekcja

To była lekcja, której nigdy nie zapomnę,

do niczego nie dojdziesz, nigdy
nie wyjedziesz z tej wioski”. Przemyślałam te słowa,
spojrzałam na słowo lekcja,
na jego ni to macki, ni to fundamenty.

Postanowiłam, że od tego momentu znajdę w sobie siłę
żeby się uczyć, żeby się wyrwać.

/Jeden z trzech wierszy wyróżnionych nagrodą Babińca Literackiego w Konkursie Antyprzemocowym 2019 /

*

Jakub Sajkowski (ur. 1985) – poeta, lektor języków, tłumacz, recenzent. Opublikowane książki poetyckie: Ślizgawki (2010), Google Translator (2015), Zestaw do kaligrafii (2018). Wiersze publikował m.in. w „Pro Arte”, „Arteriach”, „Dwutygodniku”, „Art Papierze”, na stronie internetowej Biura Literackiego oraz w lokalnym wydaniu „Gazety Wyborczej”. Finalista i laureat kilku konkursów poetyckich. Laureat stypendium artystycznego miasta Poznania i Medalu Młodej Sztuki.

V

Joanna Lewandowska ‒ #16dniprzeciwkoprzemocyzewzględunapłeć

znów

przyśnił mi się śnił namawiał szył grube ściegi

wewnątrz tych wszystkich kawałków ani też ich wypluć
można trwać nie przeginając się przez poręcz łóżka
można leżeć spokojnie dając łatwo się odciąć
od powietrza nawet niech ma kolor musztardy i niech będzie ostre
wtedy wytłumaczone są późniejsze nerwowe tiki nagłe
zblednięcia wyjścia i wracanie kuchennymi drzwiami a jednak

najważniejsze to nie spać nie dać się też wedrzeć nocy
do żadnego z otworów łokcie trzymać zawsze mocno przyciśnięte
najlepiej wzdłuż południków w poprzek nigdy się nie śni
a przyśnił mi się uwierz we mnie i nie chciałam

/Jeden z trzech wierszy wyróżnionych nagrodą Babińca Literackiego w Konkursie Antyprzemocowym 2019/

*

Joanna Lewandowska (1976) ‒ urodzona w Olsztynie. Mieszka w Żegotach na Warmii. Biolog, nauczyciel przedmiotów przyrodniczych i artystycznych w wiejskiej szkole.

VI

Justyna Koronkiewicz ‒ #16dniprzeciwkoprzemocyzewzględunapłeć

Gwałt. Skutki uboczne.

Ślady na ciele są sine. Ból sięga głębiej. Do wewnątrz.

Po wszystkim trudno usiąść. Jeszcze trudniej żyć.
W lustro patrzy z odrazą. Nie poznaje siebie.
"Niech będzie przeklęte to ciało,
skoro można w nie wejść i wyjść
bez przyzwolenia!"

Martwe nie kusi, więc
głowę sypie popiołem, miesza krew ze śliną.
Naga, maluje znaki na skórze. Żyletką.
Czeka, aż wypłynie z niej
cuchnący ferment. Niechciana sperma.
Spaskudzone życie.

/Jeden z trzech wierszy wyróżnionych nagrodą Babińca Literackiego w Konkursie Antyprzemocowym 2019 /

*

Justyna Koronkiewicz – absolwentka filologii polskiej. Mieszka w Kotlinie Kłodzkiej. Piecze chleb, kisi ogórki, smaży powidła. Z żywiołów najbardziej lubi ziemię, choć jej duchowe imię związane jest z wodą. Debiutowała w 2016 roku tomikiem „Szamanka”, za który otrzymała Srebrne Sokole Pióro – nagrodę Kapituły Lubuskich Wawrzynów Literackich za debiut. W 2019 roku ukazały się jej dwie książki poetyckie. „Naturalna kolej rzeczy” (Zielona Góra, wydawnictwo Pro Libris) oraz „A jednak boli” – nagroda główna w konkursie dla autorów pogranicza polsko – czeskiego (Świdnica, MBP im. C. K. Norwida w Świdnicy).

VII

Zbigniew Kozula – #16dniprzeciwkoprzemocyzewzględunapłeć

Grzyb na ścianie smakuje jak morze

dobre dzieci ze złych domów

same układają się do snu
kiedy ich matki cierpiąz powodu złośliwości przedmiotów

a wiatr dmucha w żagle nocnych koszul
falujących na sznurach w ogródkach
i nikt nie opowiada bajek o tym
że jedne obrazy trzeba zastąpić innymi

*

Zbigniew Kozula, ur. w 1972 roku w Lublinie. Prowadzi własną działalność gospodarczą w zakresie baz danych dla branży motoryzacyjnej. Żonaty, dwoje dzieci. Zadebiutował tomikiem „Nikąd”, Wydawnictwo Miniatura, 2015.

VIII

Ewa Poprawiak – #16dniprzeciwkoprzemocyzewzględunapłeć 

zachcianki

patrzę gdy się maluje
ma takie drobne dłonie i stopy
paznokcie obgryzione do krwi

głowę przechyla zawsze w lewo
koniuszkiem języka dotyka górnej wargi
i przeklina szeptem
Pewnie myśli że nie słyszę.

oberżyna to jej ulubiony kolor lakieru
Pasuje.

podnieca mnie bardzo ten odcień fioletu
Na jej skórze.

*

Ewa Poprawiak – poznanianka z urodzenia, niedawno porzuciła miejski gwar na rzecz zdecydowanie spokojniejszego domu pod Poznaniem. Wiersze i drobną prozę pisze od paru lat, zazwyczaj do szuflady. Publikuje w grupach poetyckich w sieci i w antologiach. Laureatka kilku konkursów poetyckich. Pasjonatka miejsc opuszczonych, wędrówek górskich i tych brzegiem morza oraz… aniołów w każdej postaci.

IX

Karolina Kułakowska – #16dniprzeciwkoprzemocyzewzględunapłeć
28.

Mówiłeś, że mam włosy jak panie przy autostradzie – czarne i farbowane, pachnące olejem
migdałowym albo smołą. Ojcze mój, który jesteś w ogrodzie, w zapachu pomidorowych liści
widzisz zapowiedź wiecznie zielonego żywotaMówię: spieszmy się testować perfumy, tak szybko znikają. Mówię głośniej: spieszmy sięmówić o chodziarkach, których chód po trzech godzinach nie działa już na alfę.Kiedy kończy się poślizg i zaczyna tępa droga.Mówiłeś, że mam włosy jak panie przy autostradzie zapominając, że pierwszą brunetką byłamatka twojego Boga.

*

Karolina Kułakowska (ur. 1985) – poetka, malarka, ostatnio również prozaiczka. Dyplom w 2011 roku z malarstwa u prof. Lecha Kołodziejczyka na Wydziale Artystycznym Uniwersytetu Śląskiego w Cieszynie. W 2007 roku ukazał się jej arkusz pt. „Sztaluga w oknie”. Laureatka nagrody im. Kazimiery Iłłakowiczówny za najlepszy debiut poetycki 2013 roku („Puste muzea” Zaułek Wydawniczy Pomyłka). W 2017 roku ukazał się jej drugi tom poezji pt. „Drugie cesarstwo”. Mieszka w Rachowicach pod Gliwicami.

X

Wioletta Ciesielska – #16dniprzeciwkoprzemocyzewzględunapłeć

Katedra

pełna penetracja z pozostawieniem nasienia w pochwie*

penetruj mnie jak twój bóg przykazał
(nie wiem tylko gdzie - może na górze Synaj,
może w brzuchu wieloryba,
może wśród płonących krzewów - morze interpretacji).

penetruj pijany, penetruj naćpany,
penetruj mnie z lajpem pod okiem
i kosą pod żebrem.

jestem tylko pochwą na dwóch nogach,

więc nie krepuj się. zalej mnie nasieniem,
mając mnie w poważaniu.

głębokim.

*audycja radiowa Danuty Sobol "jak być dobrą żoną w sypialni", częstotliwość dla Łodzi - 87.9.

*

Wioletta Ciesielska (1980 r.) – laureatka „XI Ogólnopolskiego Konkursu Poetyckiego im. Janusza Różewicza”. Publikowała m.in. w „Breg Art”, „Wytrychu – Kwartalniku Wolnej Inicjatywy Artystycznej”, ‘Helikopterze”, „Obszarach Przepisanych”, „Cegle”, „Inter-”, „Tlenie Literackim”, „Drobiazgach” , „Wakacie", „Wydawnictwoj”, „PKPZin”, "Eprawda", „Śląskiej Strefie Gender” oraz „Babińcu Literackim”.
Potrafi naciągnąć rzeczywistość, kapelusz i zbyt krótką kołdrę. Prywatnie posiada wspaniałą rodzinę i wyznaje zasadę, że stado jest najważniejsze.

XI

Marcin Podlaski – #16dniprzeciwkoprzemocyzewzględunapłeć

deepthroat

gąska, kokietka, siksa, podfruwajka, słaba płeć, babisko, dziunia, foczka, laska, loszka, spódniczka, laleczka, niunia

synonimy słowa kobieta na synonim.net

gwałt deepthroat
sięga poza sensor.

kobieta ‘służąca przy chlewie’;
król-ow-a ‘żona króla’ [sufiks dzierżawczy]
pani z pana;
ona i on coś zrobili –
za *zrobiły
minus punkt z dyktanda
(o dziwo, nawet kiedy mowa
o gwałcie. bo wiemy:
ona temu winna, ona temu winna,
prowokować nie powinna).

do zmiany językowej potrzeba dwóch czynników:
społeczności mówiącej oraz czasu. mówcie.

*

Marcin Podlaski (1993) – laureat Połowu Poetyckiego 2018 oraz finalista Pracowni I Książki 2019. Członek Krakowskiej Szkoły Poezji im. Aleksandra Fredry oraz Kolektywu Redakcyjnego kwartalnika „Rzyrador”. Pochodzi ze Stępowa w woj. kujawsko-pomorskim. Mieszka w Krakowie.

XII

Kaja Kowalewska – #16dniprzeciwkoprzemocyzewzględunapłeć

słowa i ludzie

Piekło

nie łyknie przynęty ranna kobieta
ani przypięty do niej guzik

ta kobieta nie potrzebowała przemocy
tylko miłości
a była po
ranną zakładnicą wykorzystywaną co dwie i pół godziny

teraz nawet nie musi być silna
(bo jest sina)
żaden Adam już jej nie dotknie
ani Bartosz

szkoda mi tamtej kobiety
kruchej i cichej
której już nie ma

*

Kaja Kowalewska – filolog polski, writer z krwi i kości, art director, editor in chief, chaos, dreamer, właściciel agencji artystyczno-wydawniczej Chaos Artistic Laboratories (Chaos Art Lab).

XIII

Ola Kołodziejek ‒ #16dniprzeciwkoprzemocyzewzględunapłeć

kanały

jeśli musisz ją zgładzić zrób to nocą, kiedy śpi i śpiewa. jakbyś gładził

*

Ola Kołodziejek ‒ wiersze publikowała na stronie Wydawnictwa j, w "Drobiazgach", „Afroncie” „Helikopterze” i pod tym samym imieniem, ale innym nazwiskiem, na stronie „Odry” (pocztówki literackie Karola Maliszewskiego). Mieszka w Kutnie.

XIV

Anna Dwojnych ‒ #16dniprzeciwkoprzemocyzewzględunapłeć

***

Pamięci Hewrin Chalaf

kobieta przychodzi, żeby porozmawiać
póki dialog nie zaboli a później odpadnie,
nazwy zwiędną, odrosną a potem znów zwiędną
(czy wiesz, że podczas wojny gwałt oznacza
jedynie zawładnięcie terytorium wroga?)
nie ma naszego miasta, skończyło się
jak seriale Netflixa, które nie są wieczne,
(po nich widzowie płaczą, po nas – niekoniecznie),
wzywamy więc na pomoc wszystkich Japończyków
którzy opanowali sztukę kintsukoroi
niech skleją nasz naród jak sklejają naczynia
do picia herbaty. złote lub srebrne blizny
staną się atutem i nawet w oczach Turków
zyskamy na wartości. świat jest mały, ale
czasem nam pomaga. czasem zapomina.

*

Anna Dwojnych (1988) – absolwentka socjologii i filozofii na UMK. Interesuje ją ciało i cielesność. Pisze poezję, prozę i teksty o filmach. Publikowała na łamach m.in. „Odry”, „Gazety Wyborczej”, „Lampy”, „Blizy”, „Wyspy”, „Fabulariów”, „Arterii”, „Frazy”, „Elewatora”, „Wakatu”, „Tlenu Literackiego”, „Śląskiej Strefy Gender”, „Cegły”, „Fragile”. Autorka tomików gadu gadu i Wypadki z przypadkami. Stypendystka Miasta Torunia w dziedzinie kultury.

XV

Paulina Waszkiewicz – #16dniprzeciwkoprzemocyzewzględunapłeć

A teraz musisz z tym żyć

nie pomieściła ziemia siniaków, co jeszcze zahaczają o stopy.

przyjdą i odejdą – mówili, kiedy myśli mieszały się z krwią i wódką.
pod skórą ponoć mieszkać to sztuka.

nie krzyczał nikt. po wszystkim szukali się w domach,
gdzie nie ma nawet firanki.

upodlić się starym nie wypada.

upadać można na miliony sposobów
- wybierz z rękawa dzisiejszy.

kiedy przyjdą, powiedz: wyszła.

dzieci wciąż myślą, że po bułki.

*

Paulina Waszkiewicz (1996 r.) – urodzona w Stargardzie. Publikowała m.in. w Toposie czy Pegazie Lubuskim. Stypendystka Prezydenta Miasta Gorzowa Wielkopolskiego w dziedzinie literatury. Autorka dwóch tomików wierszy. Zaś w centrum jej zainteresowań jest człowiek, którego w swoich tekstach stawia w różnych sytuacjach granicznych.

XVI

Roma Jegor – #16dniprzeciwkoprzemocyzewzględunapłeć

Gminne wesołe miasteczka

Zrobiłem z ciebie gwiazdę
z głową w czarnym worku
pajacyka na słomie ze sznurem
na szyi.
Teatr sobie zrobiłem i burdel
za browar za pół litra - w piwnicy
kiedy w czaszce dymi.
Nie rycz mała nie rycz
już umiesz wszystkie numery -
na gwizdek na hasło na sznurek
na ciemno jak w lipcu listopad.
I grupowo i solo i z kopa.
Taka u mnie kultura. Wysoka.
I się nie szarp - z dna nie ma gdzie skoczyć,
chłopy muszą zabawiać się gdzieś.
Nie wrzeszcz suko bo będzie bolało.
Mąż ma prawo. I żonę. I pięść.

*

Roma Jegor, mieszka i pracuje w Mikołowie. Członek ZLP – Oddz. w Krakowie, oraz Górnośląskiego Towarzystwa Literackiego w Katowicach. Laureatka konkursów poetyckich i autorka czterech tomików wierszy: „Wieczór w kocim futrze”, „Bieleją księżyce paznokci”, „Salamandra” i „Tatuaż na jabłku”.

POZOSTAŁE WYBRANE WIERSZE

Czas gliny

twarda potem znowu miękka potem trafiła do kostnicy potem do pieca potem na cmentarz

za pogrzeb zapłaciło miasto

trzeba było tylko dać księdzu i organiście

potem stypa

przyszedł nawet ten, co patrzył i ten, co filmował

nie było tylko tego, co bił, bo siedział

jedli i pili jej zdrowie

a ta szczera rozmowa nie przyniosła rezultatów

pięści zamiast słów, kopy zamiast gestów

glina ciała zwijała się i wyła

potem kwiliła jak niemowlę

potem rzęziła

potem ucichła

nikły blask latarki z komórki

umarłe trzciny między hałdami

w końcu rzędy zadaszonych żerdzi

prycze dla tych, co boją się obudzić

bo dzień gorszy niż koszmar

gdzie w piecu palą ludźmi

syn mi pomóc chciał

i jakoś tak wyszło

mówi do sąsiada co jest z jej rodziny

ale raczej się nie przyznawał

bo awanturna była

tak lubił koszykówkę

nie palił, nie pił

tylko te energetyki

to wszystko przez nie

kończy

*

 Agata Cichy

dzierzba tricolor

kiedyś przywiązywałam się do kupy złomu,

czasami do ludzi.

- zostałaś odrzucona, więc należysz do mnie.

zdejmowałeś zegarek i byłeś geniuszem.

nóż sprawdzał się lepiej od temperówki.

nie zdążyłam uciec. wszędzie ślepy zaułek.

teraz jestem dzierzbą zmienną, podgatunkiem tricolor.

nabijam na cierń, kawałek po kawałku, twoje imię.

łatwiejsze do spożycia. odkładałam w spiżarni.

przygoda przeznaczona tylko dla ciebie i dla mnie.

wartość dobra absorbowana przez sny - nie ufam jej.

jestem mistrzynią zamyślenia. podcinam skrzydła

bocianom. cień nie ma na mnie wpływu.

stawiam opór klątwie.

gdy myślisz, że jesteś niepokonany, z błędu wyprowadzi

cię zapach. nie należy mieszać nasienia z alkoholem.

*

Katarzyna Rębisz

Złe 

są pocałunki dobre

i te prowokacyjne

dwóch kobiet

nie wiadomo czego

nie wiadomo po co

matka

ojciec

sąsiadka

ksiądz

pół wsi

pół miasta

pół kraju

*

Dagmara Kacperowska

spóźniona pora snu

na garść włosów, przesoloną zupę

sińce pod oczami. na zmrok, 

który wyostrza język i zmysły. wciska

w każdą szczelinę i rośnie, 

jak brzytwa albo rachunek sumienia.

umieram na pamięć.

przywleczoną z dzieciństwa. na ślady

używania rąk i słów. 

na chromosom X.

ciągłe przeczucie jutra. 

wieczne zmartwychwstanie. 

*

 Marzena Mariola Podkościelna

abc przetrwania

być w związku

kupić świeże bułki i masło na śniadanie

przepłukać kiełki przegryźć szybko

kiepską noc

myśleć o pracy domu

dzieciach na później

zaliczyć wystawę spotkanie nie dopatrywać się

krzyku w rozciętej na pół

sośnie gdy płótno milczy

na temat sprawcy

pokazać więcej światła

niż ma się wewnątrz

być choćby nie wiadomo ile razy

trzeba byłoby powtarzać

sobie tę wyliczankę

*

Danuta Bartoszuk

gdy zasnęło niebo

tylko tamtej nocy

tak bolał brak bólu

cóż znaczy kolejny kieliszek 

kiedy obok ramię przyjaciela

ramię ramiona

przyjaciel wróg

tamtej nocy

obudziło się piekło

a niebo

wciąż spało

*

Marzena Przekwas-Siemiątkowska

 Tego nie chciałbyś wiedzieć

Nigdy jeszcze nie rósł taki krzyk

Wojaczek

dziewczynka odsyłana do kąta

przez okno składziku na drewno widziała pałki wodne

przywoływała je kiedy pchał w nią łapy

czasem przez wypaczone deski

dobiegała ją orkiestra pszenicznych kłosów

przed snem

łopotała nienawiść do dotykanego ciała

jakby w miednicy a może pod pępkiem

ktoś zatrzasnął skrzydła nieodpowiednie do wieku

dla uspokojenia w żadnym razie pamięci

rysowała paznokciem po skórze

otwarte i zamknięte kreski trochę kremowe trochę białe

przypominają o głodzie

dziś zamknęli serce trzeba próbować jutro

*

Anna Wieser

Boa

Mam coraz dłuższy łańcuch

ale wciąż łańcuch

gdy wracam do domu

mój pan luzuje pętlę

nawet kolczatka jest pieszczotą

jeżeli mowa o wolności

nie boli

aż tak czekam

na zmierzch kiedy zamykam

czujne oko pana

zrzucam łańcuch jak boa

koci mam grzbiet i ciche łapy

schodzę jak ślepiec po omacku

do łóżka ciepłej ulgi

gdzie śpi pan gdzie oddycha

a oddech jego przygarnia mój sen

Nie zostawiłam za sobą żadnej łuny

chociaż wycierałam ręce o liście

a moje krzyki słychać było

w szkołach i szpitalach

może nawet stały się modne

jak dzwonki w telefonach nastolatków

jakbym nigdy nie miała domu

*

Bogumiła Salmonowicz

Tradycja

nabył ją drogą kupna. zapłacił 

przyrzeczeniem, dla świętego spokoju 

małpując faceta w czerni. przyjął podany na tacy 

symbol. złote kółeczka radowały wszystkich spiętych 

weselną chwilą. żyje odtąd w zgodzie z ojcowską tradycją. 

przecież nakazano: nie przystoi kobiecie wynosić się nad męża; 

bo najpierw został stworzony Adam, potem 

Ewa. niech teraz milczy, kiedy czegoś pragnie. 

niech polubi makijaż nałożony 

sprawiedliwą pięścią.  

*

Sylwia Pryga

***

duszącym oddechem

wzrokiem przecinającym każdy fragment skóry 

wpełzał sycząc

--- a drzyj się suko nie usłyszy nikt

po czym 

niewzruszony palił na balkonie 

z nadzieją wzniecenia kolejnego chaosu

ciskał niedopałkiem

plując w twarz nocy 

--- kiedyś też tak pofruniesz

przepraszał

a mnie głupiej było żal 

kiedy następnego dnia jak mały szczeniak 

łasił się u stóp

odkąd nauczyłam córkę znaku krzyża 

modlimy się co wieczór 

o to by historia 

nie lubiła się jednak powtarzać

*

Monika Musiatowicz

„z badań amerykańskich: średański

rty mężczyzna i co dziewiąta kobieta to psychopaci” 

Uczmy dzieci nie tylko jak bronić się przed pedofilem, ale jak obronić się w ogóle

patrzę na zielone drzewa

w oddali

przymykam oczy

i znów to wszystko widzę

jak by to było wczoraj

stoi w moim przedpokoju

niewysoki drobny policjant

może spróbuje przez chwilę pomyśleć

jak to jest być teraz mną

ale nie

on mówi tylko

że przemoc psychiczną bardzo trudno jest udowodnić

to co mam zrobić pytam

trzeba by nagrywać ale i tak

nie wiadomo czy sąd weźmie takie dowody

pod uwagę

to bardzo trudne 

próbuje się wyplątać

najpierw wzrokiem z trudnej sytuacji

a potem

żegna się kulturalnie i wychodzi

szkoda że nie mówi „powodzenia”

zostaję bez nadziei w beznadziei

bez szansy i nawet  cienia szansy

że mnie też się uda

wyjść

opadam na krzesło

migają mi obrazy jak z filmu

ale to film o moim życiu

albo nawet nie

to życie jest

i wcale nie filmowe

nie wyjściowe takie

nie do pokazania

tabu z tabu w siódmej skrzyni za dziesiątymi drzwiami

wychodzę za próg

on trzyma na ręku naszą roczną córkę

uśmiecha się

a za chwilę zaciska szczęki

i wypluwa przez szczeliny

jakieś dźwięki

nie rozumiem sensu chociaż słyszę poszczególne słowa

jakoś nie składa mi się

pytam cicho: proszę?

powtarza cedząc każde słowo – teraz nagle olśnienie -

 rozumiem wszystko:

„wypierdalaj z domu  już nie jesteś nam do niczego potrzebna”

rozumiem co mówi

ale nie wiem dalej o co chodzi

dopiero co nosił mnie na rękach

po supermarkecie, kupował kwiaty, perfumy wczoraj

a teraz to

taki prezent

nie wiem gdzie mam go wsadzić co z nim zrobić

stoi na progu

tarasuje wejście

nie mogę z powrotem wrócić do swojego domu

robię pół kroku do przodu

ale nie rusza się z miejsca

nie chce wyjść ale co mam zrobić

cofam się odwracam plecami do swojego dziecka

łzy mi ciekną po policzkach

boję się co będzie jak zatrzasną się drzwi

czuję dziki strach i lęk

co wyżera mi oczy

otwieram je szeroko

może mi się to śni

ale nie

zastanawiam się co zrobiłam

ale nic

nie przychodzi mi do głowy

zrobiłam nic

po prostu jestem

zwyczajnie zawadzam w swoim domu

i czego nie możesz zrozumieć? proste – „nie jesteś potrzebna”

„wypierdalaj” – to też chyba proste

nie?

jeżdżę po nocy 

samochodem po mieście

chyba nie mam już domu

wypierdoliłam

(z niego)

ale wracam

bo tam zostało moje dziecko

chociaż rodziny też już nie mam

rozpadła się

i wypadły kawałki

przez zaciśnięte zęby wyplute słowa

kładę się cicho sztywna z bólu

otwieram rano oczy

i słyszę:

„kochanie, zaparzyć ci kawy?”

znów marzę o tym samym co wczoraj

żeby to był sen

ale nie

to znów moje życie

nie wierzę

już w nic

ani w dom

ani w kawę

ani w boga

czekam

aż zatrzasną się za „baristą” drzwi

ubieram szybko śpiące dziecko

biorę na ręce

i uciekam

przed nami długa droga

tym razem

wypierdoliłyśmy razem

(na amen)

*

Andrzej Appel

Ten pokój jest oceanem

Ten pokój jest oceanem,

                tutaj żyję, zamknięta,

pośród błękitów, w cieniu zmarszczek.

                Kto mnie?

Kto życie moje pamięta?

                Pragnęłam przestrzeni,

lecz dzień przynosił gwałt.

                Na zewnątrz rządzi siła.

A tu, gdzie nic się nie zmieni,

                czy tu jestem bezpieczna?

*

Katarzyna Mol

Pomyśl życzenie

i jeszcze raz sprawdź znaczenie słowa człowiek

w swoich glinianych dłoniach

pozbawionych środka ciężkości

pomiędzy przedsionkami

w gniewie niedomkniętych sumień

nie burz moich drzwi imieniem ojciec

tym razem przedstaw siebie bez słów

już je wszystkie odkupiono

ja wiem dokąd zmierza moje podobieństwo

krok po kroku bliżej wybudzenia

zanurzam ramiona obmywam je wodą

naprzemiennie czystą i mętną

a taka chwila zasługuje na cichą noc