Carol Ann Duffy - Woda

Twoim ostatnim słowem była „woda”,
którą nalałam w hospicyjny, plastikowy kubek
i podniosłam do twoich ust – jeden łyk, półuśmiech, westchnienie –
po czym zaraz, na krześle przy tobie,
zasnęłam.

Zasnęłam na trzy stracone godziny,
żeby w końcu obudzić się, spragniona, słysząc i widząc
srokę podnoszącą alarm w krzakach na zewnątrz –
świt był blisko – i żeby łyknąć z twojego, wciąż pełnego kubka.

„Woda”. Tamte czasy, gdy jako dziecko wołałam o picie,
aż przyszłaś, usiadłaś na krawędzi łóżka
w ciemności, trzymając mnie za rękę,
dokładnie tak, jak trzymałyśmy się za ręce teraz, kiedy umarłaś.

Dobre, ostatnie słowo.
Noce, kiedy płakałam, ale szłam
z piciem, usiąść przy własnym dziecku, patrzeć
jak łapczywie pije i zasypia. „Woda”.
Coś, co matka wciąż przez ciemność niesie
spragnionej córce.


Przeł. Jakub Winiarski

*


Carol Ann Duffy - jako pierwsza kobieta, lesbijka i pierwsza Szkotka w blisko 400-letniej historii stanowiska została Poetką Laureatką brytyjskiej rodziny królewskiej, pochodzi z Glasgow. Jej najbardziej znany zbiór poezji "The World's Wife" (1999) opowiada o ważnych wydarzeniach historycznych z punktu widzenia kobiet, które w nich uczestniczyły, zarówno postaci historycznych, jak i fikcyjnych. Duffy była kandydatką na stanowisko Poety Laureata już w 1999 roku, jednak jak twierdzi BBC, ówczesny rząd Tony'ego Blaira uznał jej kandydaturę za zbyt kontrowersyjną z uwagi na jej otwarty homoseksualizm.

Jakub Winiarski- polski poeta, prozaik, redaktor i krytyk literacki. Strona autorska: http://www.literaturajestsexy.pl/