Sara Teasdale - Pochowana miłość

Przyszłam, aby pochować miłość
Pod drzewem
W wysokim i ciemnym lesie, gdzie
Nikt nie mógł być tego świadkiem.

Nie położę kwiatów u jego głowy,
A u jego stóp żadnych kamieni,
Za bardzo kochałam te usta, których
Smak był słodki i zarazem gorzki.

Nie pójdę więcej na jego grób
Przez te lasy zimne.
Będę zbierać tak dużo radości,
Ile tylko utrzymają moje ręce.

Będę stała cały dzień w słońcu,
Kiedy wiatr rozległy będzie wiał,
Ale, ach! Będę płakać w nocy
I nikt o tym nie będzie wiedział.

tłum. Ryszard Mierzejewski

*
FB_IMG_1488066044660
Sara Teasdale (1884–1933 r.) – amerykańska poetka liryczna. W latach 1914–1929 była żoną biznesmena Ernsta Filsingera, jednego z licznych wielbicieli jej poezji. Jednak wielką miłością jej życia, którego zaręczyny odrzuciła z powodów finansowych, był jeden z najwybitniejszych poetów amerykańskich XX w. – Vachel Lindsay (1879–1931). Po jego samobójczej śmierci Sara napisała pożegnalny wiersz, jemu poświęcony, który został włączony do tomu „Strange Victory”, a dwa lata po śmierci poety odebrała sobie życie poprzez przedawkowanie środków nasennych. Wszystkie jej wiersze opublikowane zostały w tomie „The Collected Poems of Sara Teasdale” (1935).

Publikowany wiersz pochodzi z przygotowywanego do druku dwujęzycznego, polsko-angielskiego, zbioru: Sara Teasdale: Liryki miłosne i inne wiersze/Love Songs and Other Poems, który ukaże się jako kolejny tom serii wydawniczej „Biblioteka Przekładów Poetyckich pod redakcją Ryszarda Mierzejewskiego.

Komentarze