Jegor, Tikkanen, Ziajko-Minkiewicz, Anedda, Błasiak, Vilhjálmsdóttir, Károlyi
I
Roma Jegor
Lipiec
Lipiec jest złotą nitką którą my do kłębka
z dala od grzechów grzechotek sumienia
gdzie wszystkie wiatry nam zawsze pod prądem
a myśl pod sznurek a sznurek na szyję
Na nitkach lipca rozpinanie bioder
i słońca piersi i ud gładkie mola
I brak szarych zakładek na tle tak niebieskim
że choćby dzień się palił nie dosięgnie środka
To w nim się wymieniamy osoczem i limfą
święcimy słone wody słodkim tatarakiem -
aż po siedmiu dniach lipca każde z nas jest nowe
i w każdym z nas planety opale oazy
Wrócimy jak źrebaki ze słońcem na grzbietach
z pajęczyną by gusła odprawić nad latem
nim nas poniesie sierpień w którym noce głębsze
chłodniejące od chłodu na szczecinie pola
Sierpień podcina włosy i gasi czereśnie
garsonki wrześniom szyje –
z niebieską wypustką.
*
Roma Jegor - mieszka i pracuje w Mikołowie. Członek ZLP – Oddz. w Krakowie, oraz Górnośląskiego Towarzystwa Literackiego w Katowicach. Laureatka konkursów poetyckich i autorka czterech tomików wierszy: „Wieczór w kocim futrze”, „Bieleją księżyce paznokci”, „Salamandra” i „Tatuaż na jabłku” .
Wiersze przedstawiane były w Śląsku, Migotaniach, SosnArcie, Arkadii, Akancie, Znaj, Lamelli, Hybrydzie, Literacie Krakowskim, LiryDram, Na Stronie, a także w antologiach pokonkursowych, oraz na internetowych stronach Fragment, sZAFa, Polis2008, Parnas.pl, PKPzin, Poeci Po Godzinach, Modowo.pl, zlp-kraków-pl, Poeci.pl, PoeciPolscy.pl, Śląska Strefa Gender, Babiniec.pl . Również w audycjach poetyckich na antenie Radia Katowice.
zobacz też u nas: - https://web.facebook.com/320233918366477/photos/a.320315781691624.1073741828.320233918366477/327991950924007/?type=3&theater
II
Märta Tikkanen
Kiedy budzę się rano
śpiewa mi
w głowie
wiersz
muszę go zaraz zapisać
zanim zapomnę
taki piękny
ma rytm
tylko najpierw
zaparzę herbatę
i ugotuję jajka i kaszkę
nakryję do stołu
zjem z rodziną
zbiorę ze stołu i posprzątam
pochowam do lodówki
kiedy pada
zajmę czymś małego i dużego
i jeszcze przygotuję sobie termos kawy
żeby z przyjemnością
usiąść
przy maszynie do pisania
zaraz, zaraz jak zaczynał się
ten wiersz?
/saga o miłości stulecia (fragment)/
tłum. Ewa Maria Gislén
*
Märta Eleonora Tikkanen, ur 3 kwietnia 1935 r. w Helsinkach - finsko-szwedzka pisarka, dziennikarka, nauczycielka filozofii.
Autorka - "Sagi o miłości stulecia", która została przetłumaczona na 20 języków, a jej nakłady pobiły rekordy wydawnicze w dziedzinie liryki. Jest to wstrząsająca opowieść i miłości i alkoholizmie. To również dokument - bardzo osobisty, odważny, pełen uczucia. Książka powstała jako prywatny list Autorki do męża, pisarza i artysty. Henryk Tikkanen przyjął go jako rodzaj wyzwania - również literackiego, ozdabiając tekst doskonałymi grafikami. Popularność "Sagi" na całym świecie świadczy o tym, jak wiele kobiet odnajduje siebie w tych wierszach, w obrazie upartej walki o kolejny dzień przeżyty z ukochanym mężczyzną. Rodziny Märty Tikkanen przywiązywała dużą wagę do wykształcenia i wartości humanistycznych. Wychowana w świecie książek poetka ratunku i oparcia szukała w pisaniu.
III
Krystyna Zajko–Minkiewicz
Pani Jancia opowiada
Urodziłam szesnaścioro
przy pierwszym była akuszerka
kolejne już sama…
Dwoje wcześnie umarło
ale czternaścioro wychowałam
na porządnych ludzi
Pamiętam
rodziła się Wandeczka
mąż – kolejarz
wcześniej wrócił z pracy
(była awaria)
Jancia, jestem głodny
wołał
teraz nie mogę
za chwilę…
Przecinałam pępowinę
*
Krystyna Zajko–Minkiewicz – urodziła się i mieszka w Legnicy, polonistka, poetka, dziennikarka, pasjonatka teatru, promotorka pisarzy i poetów. W 1977 r. ukończyła z wyróżnieniem studia polonistyczne na Uniwersytecie Wrocławskim, a w 1996 r. dziennikarstwo na Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu. W latach 1979-1981 była dyrektorem Rejonowego Uniwersytetu Robotniczego. Przez 30 lat (1981- 2011) uczyła języka polskiego w Zespole Szkół Ekonomicznych w Legnicy.
Przez wiele lat publikowała recenzje, głównie teatralne, w „Konkretach ”, „Gazecie Legnickiej” i „Panoramie Legnickiej”. Dziennikarskie pasje stały się w roku 1996 zaczynem programu autorskiego w TV„Dami” pt. „Sylwetki”, w którym prezentowała osoby szczególnie zasłużone dla miasta i regionu. W 2013 reaktywowała cykl wywiadów z ludźmi teatru w TV „Dami” w programie „Za kulisami”. Zaprasza artystów, także spoza Legnicy. Jej współpraca z telewizją i lokalną prasą trwa do dziś.
W 2013 r. wydała swój poetycki tryptyk „Kochaj wiersze". Pisze wstępy do książek, katalogów i artykuły do prasy. Promuje poetów i pisarzy, prowadzi ich spotkania autorskie, przygotowuje do wydania utwory debiutantów.
Jej wielką miłością jest teatr. Od 2010 r. prezes Stowarzyszenia Przyjaciół Teatru Modrzejewskiej w Legnicy. Za swoją działalność otrzymała odznakę Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz odznakę Zasłużony dla Legnicy.
IV
Antonella Anedda
Myślę dzisiaj o dwojgu z wielu którzy utonęli
o kilka metrów od tych słonecznych brzegów
o znalezionych pod łodzią, przytulonych, objętych.
Zastanawiam się czy na kościach wyrosną korale
i co się stanie z krwią w środku soli,
więc sprawdzam - szukam wśród starych podręczników
medycyny sądowej mojego ojca
książki w której ofiary
są na fotografiach razem z przestępcami
na chybił trafił: samobójcy, mordercy, genitalia.
Żadnego pejzażu tylko stalowe niebo fotografii, czasem krzesło,
tułów owinięty w prześcieradło, stopy na noszach, nagość.
Czytam. Dowiaduję się że właściwą nazwą jest livor mortis .
Krew gromadzi się nisko i krzepnie
najpierw czerwona potem sina wreszcie staje się pyłem
który owszem, może rozpuścić się w soli.
Tłum. Jarosław Mikołajewski
*
Antonella Anedda (Anedda-Angioy) ur. 1955 w Rzymie. Jest historykiem sztuki nowoczesnej, współpracowała z artystami takimi jak Ruggiero Savinio, Jenny Holzer, Sabrina Mezzaqui. Napisała teksty dla muzyków, m.in. dla Paola Fresu, Daria Minciacchiego i Rozalie Hirs. Obecnie wykłada literaturę współczesną na Università della Svizzera italiana w Lugano. Opublikowała nakładem wydawnictwa Mondadori tomy poezji: Residenze invernali, Notti di pace occidentale, Il catalogo della gioia, Dal balcone del corpo, Salva con nome, dzięki którym została laureatką wielu nagród, w tym ostatnio Premio Viareggio-Repaci. Autorka esejów: Cosa sono gli anni (Fazi, 1997), La luce delle cose (Feltrinelli, 2000), La lingua disadorna (L’Obliquo, 2001), Come solitudine (Donzelli, 2003), La vita dei dettagli (Donzelli, 2009). Jej przekłady wierszy poetów od Owidiusza po Emily Bronte, Philippe’a Jaccotteta i Ann Carlson znalazły się w tomie Nomi distanti. Jej utwory zostały przetłumaczone na wiele języków.
Jarosław Mikołajewski (ur. 1960 w Warszawie) – polski poeta, pisarz i tłumacz z języka włoskiego, autor książek dla dzieci, eseista i publicysta.
V
Anna Błasiak
(NIE) MOJE WIELKIE, GRECKIE WESELE
Zaczęło się dwa dni przed czasem.
W niedzielę od rana
czterdzieści baranów na rożnach. I kokoretsi.
Muzyka i taniec między
rozstawianymi stołami
na osiemset osób.
Dookoła milczące góry
i niesłyszalny szum morza gdzieś w tle.
Język starożytny. Język znajomy. Język niezrozumiały.
Gwizdy w tańcu. Ouzo i piwo. Upał.
Turecka krew, czarne oczy. Przytup.
Ciemne chustki na głowach.
Bracia, kuzyni, wujowie.
Przerażeni.
Anna Blasiak – poetka, tłumaczka, redaktorka, animatorka kultury. Przełożyła ponad 30 książek z angielskiego na polski oraz kilka z polskiego na angielski (m,in.: Grzegorzewska, Krasnowolski, Malanowska, Odija i Szychowiak). Tłumaczyła poezję Marii Jastrzębskiej, Mary O’Donnell i Nessy O’Mahony. W przeszłości pracowała w radiu, redagowała pisma kulturalne, pisała o sztuce, filmie i teatrze. Współtworzy European Literature Network w Wielkiej Brytanii. Pisze po polsku i po angielsku. Więcej na stronie annablasiak.com
Fot. Lisa Kalloo.
VI
Linda Vilhjálmsdóttir
Himnabréf - Nieziemski list
Jak niesfornego anioła
i mnie strącono
z nieba
i wiszę teraz
między niebem a ziemią
niczym elf albo duch
i liczę owce. Ja!
Z wrzącą lawą
w żyłach
i jednym czułym punktem
sinym półksiężycem
na piersi.
Tłum. Kiljan Halldórsson
Linda Vilhjalmsdottir,(ur. 1958) - poetka islandzka, pochodzi z Rejkiawiku, gdzie pracuje dorywczo jako pielęgniarka. Wydała trzy tomy poezji: „Bláþráður” (1990), „Klakabörnin” (1993), w 2003 roku wydała powieść „Lygasaga”, a w 2015 pisaną przez siedem lat (2008-2015) „Wolność”, która jest krótkim traktatem poetyckim podzielonym na prolog i trzy części. Kolejne wiersze wynikają z poprzednich prowadząc do finału. Prolog powstał w 2008 roku, pozostałe części są pokłosiem kolejnych lat pracy poetki.
Żródła: http://kiljanhalldorsson.blox.pl/…/Proza-i-poezja-islandzka…
Fot: Linda Vilhjalmsdottir
VII
Amy Károlyi
W drodze
Z uprzejmą obojętną twarzą patrzył na mnie
Charon i mył ręce. ”Tak właśnie rzecz się przedstawia.
Przepadły wszystkie bagaże i wszyscy twoi bliscy.
Matka, mąż i brat. Nic po nich nie zostało.
Może wypadli z łodzi.”
Ja zaś naga i lekka
czekałam na ekspres,
który miał mnie zawieźć w przebudzenie.
Przełożyła Julia Hartwig
/Antologia poezji węgierskiej, Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1975, wydanie I/
*
Amy Károlyi (właściwie Károlyi Mária) ur.24 lipca 1909, zm. 29 maja 2003 w Budapeszcie. Węgierska poetka i tłumaczka, pochodząca z rodziny intelektualistów. Absolwentka studiów filologicznych, przez wiele lat swoje wiersze publikowała w czasopismach, autorski tom poetycki wydała w 1947 roku. Pisała również wiersze dla dzieci, tłumaczyła na węgierski teksty polskich poetów, m.in. Pawlikowskiej – Jasnorzewskiej, Iłłakowiczówny, Słuckiego, Wirpszy.
Świat jej poezji cechuje mądra równowaga między elementami intelektualnymi, a sferą żywiołów przyrody, między tradycja klasycyzmu, a warsztatem poezji współczesnej. (przygotowała JoAnna Idzikowska)
Julia Hartwig (1921 - 2017) - poetka, eseistka, tłumaczka, laureatka wielu nagród i wyróżnień polskich i zagranicznych.
Roma Jegor
Lipiec
Lipiec jest złotą nitką którą my do kłębka
z dala od grzechów grzechotek sumienia
gdzie wszystkie wiatry nam zawsze pod prądem
a myśl pod sznurek a sznurek na szyję
Na nitkach lipca rozpinanie bioder
i słońca piersi i ud gładkie mola
I brak szarych zakładek na tle tak niebieskim
że choćby dzień się palił nie dosięgnie środka
To w nim się wymieniamy osoczem i limfą
święcimy słone wody słodkim tatarakiem -
aż po siedmiu dniach lipca każde z nas jest nowe
i w każdym z nas planety opale oazy
Wrócimy jak źrebaki ze słońcem na grzbietach
z pajęczyną by gusła odprawić nad latem
nim nas poniesie sierpień w którym noce głębsze
chłodniejące od chłodu na szczecinie pola
Sierpień podcina włosy i gasi czereśnie
garsonki wrześniom szyje –
z niebieską wypustką.
*
Roma Jegor - mieszka i pracuje w Mikołowie. Członek ZLP – Oddz. w Krakowie, oraz Górnośląskiego Towarzystwa Literackiego w Katowicach. Laureatka konkursów poetyckich i autorka czterech tomików wierszy: „Wieczór w kocim futrze”, „Bieleją księżyce paznokci”, „Salamandra” i „Tatuaż na jabłku” .
Wiersze przedstawiane były w Śląsku, Migotaniach, SosnArcie, Arkadii, Akancie, Znaj, Lamelli, Hybrydzie, Literacie Krakowskim, LiryDram, Na Stronie, a także w antologiach pokonkursowych, oraz na internetowych stronach Fragment, sZAFa, Polis2008, Parnas.pl, PKPzin, Poeci Po Godzinach, Modowo.pl, zlp-kraków-pl, Poeci.pl, PoeciPolscy.pl, Śląska Strefa Gender, Babiniec.pl . Również w audycjach poetyckich na antenie Radia Katowice.
zobacz też u nas: - https://web.facebook.com/320233918366477/photos/a.320315781691624.1073741828.320233918366477/327991950924007/?type=3&theater
II
Märta Tikkanen
Kiedy budzę się rano
śpiewa mi
w głowie
wiersz
muszę go zaraz zapisać
zanim zapomnę
taki piękny
ma rytm
tylko najpierw
zaparzę herbatę
i ugotuję jajka i kaszkę
nakryję do stołu
zjem z rodziną
zbiorę ze stołu i posprzątam
pochowam do lodówki
kiedy pada
zajmę czymś małego i dużego
i jeszcze przygotuję sobie termos kawy
żeby z przyjemnością
usiąść
przy maszynie do pisania
zaraz, zaraz jak zaczynał się
ten wiersz?
/saga o miłości stulecia (fragment)/
tłum. Ewa Maria Gislén
*
Märta Eleonora Tikkanen, ur 3 kwietnia 1935 r. w Helsinkach - finsko-szwedzka pisarka, dziennikarka, nauczycielka filozofii.
Autorka - "Sagi o miłości stulecia", która została przetłumaczona na 20 języków, a jej nakłady pobiły rekordy wydawnicze w dziedzinie liryki. Jest to wstrząsająca opowieść i miłości i alkoholizmie. To również dokument - bardzo osobisty, odważny, pełen uczucia. Książka powstała jako prywatny list Autorki do męża, pisarza i artysty. Henryk Tikkanen przyjął go jako rodzaj wyzwania - również literackiego, ozdabiając tekst doskonałymi grafikami. Popularność "Sagi" na całym świecie świadczy o tym, jak wiele kobiet odnajduje siebie w tych wierszach, w obrazie upartej walki o kolejny dzień przeżyty z ukochanym mężczyzną. Rodziny Märty Tikkanen przywiązywała dużą wagę do wykształcenia i wartości humanistycznych. Wychowana w świecie książek poetka ratunku i oparcia szukała w pisaniu.
III
Krystyna Zajko–Minkiewicz
Pani Jancia opowiada
Urodziłam szesnaścioro
przy pierwszym była akuszerka
kolejne już sama…
Dwoje wcześnie umarło
ale czternaścioro wychowałam
na porządnych ludzi
Pamiętam
rodziła się Wandeczka
mąż – kolejarz
wcześniej wrócił z pracy
(była awaria)
Jancia, jestem głodny
wołał
teraz nie mogę
za chwilę…
Przecinałam pępowinę
*
Krystyna Zajko–Minkiewicz – urodziła się i mieszka w Legnicy, polonistka, poetka, dziennikarka, pasjonatka teatru, promotorka pisarzy i poetów. W 1977 r. ukończyła z wyróżnieniem studia polonistyczne na Uniwersytecie Wrocławskim, a w 1996 r. dziennikarstwo na Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu. W latach 1979-1981 była dyrektorem Rejonowego Uniwersytetu Robotniczego. Przez 30 lat (1981- 2011) uczyła języka polskiego w Zespole Szkół Ekonomicznych w Legnicy.
Przez wiele lat publikowała recenzje, głównie teatralne, w „Konkretach ”, „Gazecie Legnickiej” i „Panoramie Legnickiej”. Dziennikarskie pasje stały się w roku 1996 zaczynem programu autorskiego w TV„Dami” pt. „Sylwetki”, w którym prezentowała osoby szczególnie zasłużone dla miasta i regionu. W 2013 reaktywowała cykl wywiadów z ludźmi teatru w TV „Dami” w programie „Za kulisami”. Zaprasza artystów, także spoza Legnicy. Jej współpraca z telewizją i lokalną prasą trwa do dziś.
W 2013 r. wydała swój poetycki tryptyk „Kochaj wiersze". Pisze wstępy do książek, katalogów i artykuły do prasy. Promuje poetów i pisarzy, prowadzi ich spotkania autorskie, przygotowuje do wydania utwory debiutantów.
Jej wielką miłością jest teatr. Od 2010 r. prezes Stowarzyszenia Przyjaciół Teatru Modrzejewskiej w Legnicy. Za swoją działalność otrzymała odznakę Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz odznakę Zasłużony dla Legnicy.
IV
Antonella Anedda
Myślę dzisiaj o dwojgu z wielu którzy utonęli
o kilka metrów od tych słonecznych brzegów
o znalezionych pod łodzią, przytulonych, objętych.
Zastanawiam się czy na kościach wyrosną korale
i co się stanie z krwią w środku soli,
więc sprawdzam - szukam wśród starych podręczników
medycyny sądowej mojego ojca
książki w której ofiary
są na fotografiach razem z przestępcami
na chybił trafił: samobójcy, mordercy, genitalia.
Żadnego pejzażu tylko stalowe niebo fotografii, czasem krzesło,
tułów owinięty w prześcieradło, stopy na noszach, nagość.
Czytam. Dowiaduję się że właściwą nazwą jest livor mortis .
Krew gromadzi się nisko i krzepnie
najpierw czerwona potem sina wreszcie staje się pyłem
który owszem, może rozpuścić się w soli.
Tłum. Jarosław Mikołajewski
*
Antonella Anedda (Anedda-Angioy) ur. 1955 w Rzymie. Jest historykiem sztuki nowoczesnej, współpracowała z artystami takimi jak Ruggiero Savinio, Jenny Holzer, Sabrina Mezzaqui. Napisała teksty dla muzyków, m.in. dla Paola Fresu, Daria Minciacchiego i Rozalie Hirs. Obecnie wykłada literaturę współczesną na Università della Svizzera italiana w Lugano. Opublikowała nakładem wydawnictwa Mondadori tomy poezji: Residenze invernali, Notti di pace occidentale, Il catalogo della gioia, Dal balcone del corpo, Salva con nome, dzięki którym została laureatką wielu nagród, w tym ostatnio Premio Viareggio-Repaci. Autorka esejów: Cosa sono gli anni (Fazi, 1997), La luce delle cose (Feltrinelli, 2000), La lingua disadorna (L’Obliquo, 2001), Come solitudine (Donzelli, 2003), La vita dei dettagli (Donzelli, 2009). Jej przekłady wierszy poetów od Owidiusza po Emily Bronte, Philippe’a Jaccotteta i Ann Carlson znalazły się w tomie Nomi distanti. Jej utwory zostały przetłumaczone na wiele języków.
Jarosław Mikołajewski (ur. 1960 w Warszawie) – polski poeta, pisarz i tłumacz z języka włoskiego, autor książek dla dzieci, eseista i publicysta.
V
Anna Błasiak
(NIE) MOJE WIELKIE, GRECKIE WESELE
Zaczęło się dwa dni przed czasem.
W niedzielę od rana
czterdzieści baranów na rożnach. I kokoretsi.
Muzyka i taniec między
rozstawianymi stołami
na osiemset osób.
Dookoła milczące góry
i niesłyszalny szum morza gdzieś w tle.
Język starożytny. Język znajomy. Język niezrozumiały.
Gwizdy w tańcu. Ouzo i piwo. Upał.
Turecka krew, czarne oczy. Przytup.
Ciemne chustki na głowach.
Bracia, kuzyni, wujowie.
Przerażeni.
Anna Blasiak – poetka, tłumaczka, redaktorka, animatorka kultury. Przełożyła ponad 30 książek z angielskiego na polski oraz kilka z polskiego na angielski (m,in.: Grzegorzewska, Krasnowolski, Malanowska, Odija i Szychowiak). Tłumaczyła poezję Marii Jastrzębskiej, Mary O’Donnell i Nessy O’Mahony. W przeszłości pracowała w radiu, redagowała pisma kulturalne, pisała o sztuce, filmie i teatrze. Współtworzy European Literature Network w Wielkiej Brytanii. Pisze po polsku i po angielsku. Więcej na stronie annablasiak.com
Fot. Lisa Kalloo.
VI
Linda Vilhjálmsdóttir
Himnabréf - Nieziemski list
Jak niesfornego anioła
i mnie strącono
z nieba
i wiszę teraz
między niebem a ziemią
niczym elf albo duch
i liczę owce. Ja!
Z wrzącą lawą
w żyłach
i jednym czułym punktem
sinym półksiężycem
na piersi.
Tłum. Kiljan Halldórsson
Linda Vilhjalmsdottir,(ur. 1958) - poetka islandzka, pochodzi z Rejkiawiku, gdzie pracuje dorywczo jako pielęgniarka. Wydała trzy tomy poezji: „Bláþráður” (1990), „Klakabörnin” (1993), w 2003 roku wydała powieść „Lygasaga”, a w 2015 pisaną przez siedem lat (2008-2015) „Wolność”, która jest krótkim traktatem poetyckim podzielonym na prolog i trzy części. Kolejne wiersze wynikają z poprzednich prowadząc do finału. Prolog powstał w 2008 roku, pozostałe części są pokłosiem kolejnych lat pracy poetki.
Żródła: http://kiljanhalldorsson.blox.pl/…/Proza-i-poezja-islandzka…
Fot: Linda Vilhjalmsdottir
VII
Amy Károlyi
W drodze
Z uprzejmą obojętną twarzą patrzył na mnie
Charon i mył ręce. ”Tak właśnie rzecz się przedstawia.
Przepadły wszystkie bagaże i wszyscy twoi bliscy.
Matka, mąż i brat. Nic po nich nie zostało.
Może wypadli z łodzi.”
Ja zaś naga i lekka
czekałam na ekspres,
który miał mnie zawieźć w przebudzenie.
Przełożyła Julia Hartwig
/Antologia poezji węgierskiej, Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1975, wydanie I/
*
Amy Károlyi (właściwie Károlyi Mária) ur.24 lipca 1909, zm. 29 maja 2003 w Budapeszcie. Węgierska poetka i tłumaczka, pochodząca z rodziny intelektualistów. Absolwentka studiów filologicznych, przez wiele lat swoje wiersze publikowała w czasopismach, autorski tom poetycki wydała w 1947 roku. Pisała również wiersze dla dzieci, tłumaczyła na węgierski teksty polskich poetów, m.in. Pawlikowskiej – Jasnorzewskiej, Iłłakowiczówny, Słuckiego, Wirpszy.
Świat jej poezji cechuje mądra równowaga między elementami intelektualnymi, a sferą żywiołów przyrody, między tradycja klasycyzmu, a warsztatem poezji współczesnej. (przygotowała JoAnna Idzikowska)
Julia Hartwig (1921 - 2017) - poetka, eseistka, tłumaczka, laureatka wielu nagród i wyróżnień polskich i zagranicznych.
Komentarze
Prześlij komentarz