Viorst, Szymborska, Plath, Pelowska, Gadżij, Kruszewska, Pappá
I
Judith Viorst - Matka nie chce psa
Matka nie chce psa,
Mówi, że cuchną strasznie,
I nie chcą siedzieć gdy słyszą siad,
Nawet jeżeli wrzaśniesz.
A gdy do domu wracasz w nocy,
Zmrożony śnieg za oknem skrzy,
Chciałbyś pójść spać, lecz znów wychodzisz,
Bo głupie psisko musi wyjść.
Matka nie chce psa,
Mówi, że wszędzie sierść,
I warczą groźnie na przyjaciół,
Choć obcym pozwalają wejść.
I na dywanach wciąż paskudzą,
I po posadzkach błotem chlapią,
I nocą wchodzą w łóżka ludziom
I jakby nigdy nic tam chrapią.
Matka nie chce psa.
Błędnie podejście swe zawęża.
Myślę, że bardziej niźli psa,
Nie zechce tego węża.
Przekład Janusz Solarz
Judith Viorst (urodzona 02 lutego 1931) - amerykańska pisarka, dziennika i psycholożka. Najbardziej znana z literatury dla dzieci. Napisała Obecnie mieszka w Waszyngtonie. W Polsce ukazała się jej naukowa książka pt. To,co musimy utracić, w której rozważa znane nam wszystkim doświadczenie różnorodnych strat, z którymi nieustannie musimy się zmierzyć, ponieważ nie sposób uciec przed faktami, z jakimi konfrontuje nas życie.
II
Wisława Szymborska - 17.8.68
Kornelu spod lady!
Nikt mnie tu nie docenia jako kobiety, ale za to moje kwalifikacje zawodowe są w pełni wykorzystywane. Co zdolniejsi pacjenci piszą np.:
„Na werandzie ma być cisza,
ale prezes ciągle misza”
i potem przychodzą do mnie i pytają, czy to dobre. Będę musiała chyba bardzo prędko wyzdrowieć.
Więcej w: "Listy. Najlepiej w życiu ma twój kot - Wisława Szymborska, Kornel Filipowicz".
94 lata temu przyszła na świat Wisława Szymborska.
Wisława Szymborska - poetka, eseistka, krytyczka literacka, tłumaczka, felietonistka, laureatka Nagrody Nobla w dziedzinie Literatury, a także członkini oraz założycielka Stowarzyszenie Pisarzy Polskich, członkini Polskiej Akademii Umiejętności, wielokrotnie nagradzana przez różnego typu instytucje, w tym odznaczona Orderem Orła Białego. Autorka kilkunastu tomików. W swojej twórczości przedkładała wartość tekstu nad ilość publikacji.
Fot. Michał Rusinek
Dziękujemy Fundacja Wisławy Szymborskiej za wyrażenie zgody na publikację tekstu.
III
Sylvia Plath - Ariel
Zastój w ciemności,
Wtem bezcielesny błękit,
Potop wzgórz, odległości.
Boska lwico,
Tak stajemy się jedną
Osią pięt i kolan! - Bruzda
Dzieli się i mija, siostra
Brązowego łuku
Szyi, co mi umyka,
Jagody jak oczy
Murzyna zarzucają
Haczyki -
Czarne, krwawe kęsy,
Cienie.
Coś innego
Unosi mnie w powietrzu -
Uda, włosy;
Grudy z mych pięt.
Jak biała
Godiva, rozbieram się -
Drętwe ręce i perswazje,
Teraz jestem
Pianą pszenicy, rozbłyskiem mórz.
Krzyk dziecka
Wtapia się w ścianę.
A ja
Jestem strzałą,
Rosą w samobójczym
Locie, we wspólnym pędzie
Do czerwonego
Oka, kotła poranku.
27 października 1962
Tłum. Teresa Truszkowska
/Sylvia Plath, Poezje wybrane, przekład, wybór, wstęp oraz nota biograficzna Teresa Truszkowska. Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, Warszawa 1988./
Sylvia Plath (ur. 27 października 1932 w Jamaica Plain k. Bostonu, zm. 11 lutego 1963 w Londynie) – amerykańska poetka, pisarka i eseistka, zaliczana do grona tzw. poetów wyklętych. Współcześnie znana m.in. dzięki na poły autobiograficznej powieści Szklany klosz. Jej poezja należy do nurtu poezji konfesyjnej. Sylvia Plath jest przy tym jedną z czołowych postaci kierunku w literaturze lat 50. i 60. XX wieku, określanego mianem Konfesjonalistów.
Przedwczesna, tragiczna śmierć Sylvii Plath przyczyniła się do powstania wokół jej postaci legendy. Obecnie niezmiernie trudno jest rozpatrywać twórczość poetki w oderwaniu od jej życiorysu. W oczach niektórych krytyków akt samobójczy stał się potwierdzeniem jej wizji poetyckiej, a ona sama przykładem niebezpieczeństw, jakie niesie pewien typ poezji, polegający na zamknięciu się w kręgu własnego ja.
Teresa Truszkowska (ur. 27 kwietnia 1925 w Milanówku koło Warszawy, zm. 28 kwietnia 1992 r. w Krakowie) – polska poetka, tłumaczka, eseistka. Studia – romanistyka i anglistyka – skończyła na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. Doktorat uzyskała z zakresu filologii angielskiej. Debiutowała w 1962 r. na łamach krakowskiego „Życia Literackiego”. Publikowała też w „Literaturze na świecie”, „Nurcie”, „Magazynie Literackim”, „Literaturze”, „Kierunkach”. Jej utwory przetłumaczono na angielski, czeski, grecki, niemiecki, rumuński i węgierski. Autorka licznych publikacji książkowych oraz tłumaczeń.
Sylvia Plath, fot: Andrew Wilson
IV
Lena Pelowska - Marcjanna pisze swoje CV
________________________________________
J a M a r c j a n n a S e l l e r
Posiadam dynamicznie przydzielane IQ
Jestem blondynką przyuczaną do zawodu
Po każdej przerwie na kawę stąd moja biegłość
[Nikt nie wie czemu miałam farta z tym grantem]
Jestem prosta w obsłudze plus dwa lata gwarancji
[Alergię mam tylko sezonowo i okazjonalnie]
Z poliestrowym wypełnieniem w szczelnych objęciach
Zajmuję ponadto mało miejsca, tzn. ja i mój laptop
W życiu osobistym nacechowana jestem
Aparycją, dyskrecją i wykształceniem
Regularnie czytuję literaturę fachową
I sporządzam notatki dla zaufanych kolegów
Odniosłam kilka publikacji * niepotrzebne skreślić
Ja Marcjanna Seller zapytuję
Czy nie znalazłaby się dla mnie jakaś praca
[Niechby już w dziale męskim]
Bo strasznie jestem zmotywowana
Lena Pelowska - z wykształcenia fizyk, mieszka i pracuje w Gdańsku. Poezją interesuje się od czasu liceum, prawdziwa fascynacja przyszła jednak dopiero wraz z nastaniem portali poetyckich. Jej wiersze, w tym haiku, ukazały się między innymi w antologiach: „Rękopisy z szuflady”, „Drugi brzeg”, : „Haiku. Antologia”, „Niebieskie trawy”, „Dajmy grać świerszczom”, „ Pory roku w polskim haiku”.Jest pasjonatką fizyki oraz fantastyki naukowej, a także fotografii i muzyki. Od dwunastu lat jej ulubionym zajęciem stało się też czytanie i pisanie haiku, co zaowocowało kolekcją blisko tysiąca haiku. Obecnie współredaguje portal poemax.pl.
V
Oksana Gadżij - Przeprowadzka
Przewozisz miłość z miasta do miasta
jak rzeczy do nowego mieszkania
Pierwszy pocałunek
gałązkę która przyczepiła się na Chortycy
pustą butelkę rumu
wygrane bilety do muzeum
seks na stole i sam stół
Zostawiasz w torbie koło śmietnika
może ktoś zabierze
Wpychasz miłość nogami do torby
obcinasz pod foremki do ciastek
aby po drodze nie wypadała i nie gubiła się
Ale obrzynki miłości ktoś wynosi w kieszeni
jak trzy kłoski
i ty nie malujesz ptaszków
i nie lepisz pierogów leniwych
Usiłujesz rozpoznać ją po dźwięku
kręcisz przełączniki na zepsutych słuchawkach
kręcisz anteną telewizyjną
Przychodzisz do starego mieszkania
z pustymi torbami jak z pustymi wiadrami
wkładasz je do lewej górnej czy dolnej skrzynki
patrzysz w okno
i nie poznajesz krajobrazu
Tłum. Aneta Kamińsk/
/"Arterie" nr 2(24)/2016/
Oksana Gadżij (ur. 1992) – ukraińska poetka, fotograficzka i projektantka. Laureatka wielu konkursów, w tym trzykrotnie konkursu wydawnictwa „Smołoskyp” (2013, 2014, 2015). Jej wiersze były publikowane między innymi w antologiach: Nebesna sotnia, Bandersztatna antołohija, Fileo + Logos, Witer zmin, Kasztanowyj dim. Przygotowuje do wydania debiutancki zbiór wierszy Phantom limb. Jest jedną z najlepszych młodych specjalistek do spraw reklamy na Ukrainie.
Aneta Kamińska (ur. 27.05.1976) – poetka i tłumaczka poezji ukraińskiej. Autorka tomików: Wiersze zdyszane (2000), zapisz zmiany (2004) oraz czary i mary (hipertekst) (2007; wersja internetowa: www.czary-i-mary.pl). Wydała wybór przekładów wierszy Nazara Honczara Gdybym (2007; przekład wspólnie z Andrijem Porytką), Hałyny Tkaczuk Ja ta inszi krasuni/ Ja i inne piękności (2011), Chrystii Wenhryniuk Dowhi oczi/ Długie oczy (2013), Borysa Humeniuka Wiersze z wojny (2016) oraz trzy autorskie antologie: Cząstki pomarańczy. Nowa poezja ukraińska (2011), 30 wierszy zza granicy. Młoda poezja ukraińska (2012) oraz Wschód – Zachód. Wiersze z Ukrainy i dla Ukrainy (2014). Współredaktorka i współtłumaczka antologii Portret kobiecy w odwróconej perspektywie. 12 poetek z Czech, Słowenii i Ukrainy (2013) oraz Listy z Ukrainy (2016). Stypendystka Ministra Kultury (2008, 2013).
VI
Felicja Kruszewska - Brzoskwinie
Pijemy dziś herbatę w obrosłej winem altanie.
Ja jestem bardzo poważna, mówię ci grzecznie: Panie.
Siedzisz niedbale w fotelu i palisz papierosa.
Brzęczy gdzieś w cukiernicy łakoma duża osa.
Słońce się stacza ukośnie. Za chwilę topolę minie.
Podsuwam ci na paterze duże złotawe brzoskwinie.
Brzoskwinie świecą w krysztale, jak ciepłe różowe latarki,
pokryte są lekkim puszkiem, jak moja skóra na karku.
Lecz najpiękniejsza jest chyba ta, która leży na wierzchu,
różowi się i złoci w łagodnym błękitnym zmierzchu.
Okrągła, duża, pachnąca, wygląda, jak zapłoniona.
Jest pewno miła w dotknięciu, jak moje nagie ramiona.
Bierzesz ją lekko w palce, przymrużasz trochę oczy,
rozrywasz ją ostrożnie, sok ci po palcach broczy.
Wyjmujesz serce-pestkę (sok w niej upojny chlusta)
różowe, słodkie mięso wkładasz w najdroższe usta.
Nagle pochylasz ku mnie młode, wysmukłe ciało
i pytasz bardzo serdecznie: Mój Boże! Co pani się stało?
Nie umiem odpowiedzieć, a łzy mi płyną, płyną...
chciałabym... Tak! Właśnie bym chciała być tą różową brzoskwinią!
Felicja Kruszewska (1897–1943) - poetka i dramatopisarka. Pochodziła z Podola, studiowała w Petersburgu i w Warszawie. Debiutowała w 1921 roku w "Skamandrze". Drukowała w „Robotniku”, „Bluszczu”, „Wiadomościach Literackich” i „Drodze”. Podczas okupacji działała w podziemiu. Aresztowana w łapance, zmarła w więzieniu w Radomiu.
Wydała zbiory liryków: „Przedwiośnie” (1923), „Stąd dotąd” (1925), „Siano” (1927), „Twarzą na zachód” (1932), a także opowiadania dla dzieci. Jedyny w jej dorobku dramat, „Sen”, powstał w 1925 roku (druk w 1928). Wystawiany był dwukrotnie: w 1974 roku przez Stefana Hebanowskiego w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku oraz w 1976 roku przez Jerzego Dobrowolskiego w Teatrze Rozmaitości w Warszawie.
VII
Léna Pappá – Płomień
Nie chodzi o to, byś po prostu spłonął.
Musisz wysoko wydźwignąć w ciemności,
jak tylko możesz,
swój płomień.
Są bowiem tacy, co stali się prochem
i napełnili prochem świat, a jednak
najmniejsza oczy wabiąca iskierka
wokół nich nie rozbłysła.
Tłumaczył Janusz Strasburger
/Literatura na Świecie X 1990 (231), s. 248/
Léna Pappá, grecka poetka i pisarka urodzona w 1932 roku, uznawana przez krytykę za jedną z najciekawszych i najoryginalniejszych poetek .Absolwentka Uniwersytetu Ateńskiego i paryskiej Sorbony. Debiutowała w roku 1956, wydała kilkanaście tomów poetyckich a muzykę do jej wierszy pisali znani kompozytorzy greccy, wśród nich Mimis Plessas.
Janusz Strasburger (1925 – 2000), polski poeta, filolog i tłumacz, znany najbardziej ze swojej pracy translatorskiej, za którą otrzymał grecki Order Feniksa , a w 1989 – Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski. Współpracował z miesięcznikiem Literatura na Świecie.
Judith Viorst - Matka nie chce psa
Matka nie chce psa,
Mówi, że cuchną strasznie,
I nie chcą siedzieć gdy słyszą siad,
Nawet jeżeli wrzaśniesz.
A gdy do domu wracasz w nocy,
Zmrożony śnieg za oknem skrzy,
Chciałbyś pójść spać, lecz znów wychodzisz,
Bo głupie psisko musi wyjść.
Matka nie chce psa,
Mówi, że wszędzie sierść,
I warczą groźnie na przyjaciół,
Choć obcym pozwalają wejść.
I na dywanach wciąż paskudzą,
I po posadzkach błotem chlapią,
I nocą wchodzą w łóżka ludziom
I jakby nigdy nic tam chrapią.
Matka nie chce psa.
Błędnie podejście swe zawęża.
Myślę, że bardziej niźli psa,
Nie zechce tego węża.
Przekład Janusz Solarz
Judith Viorst (urodzona 02 lutego 1931) - amerykańska pisarka, dziennika i psycholożka. Najbardziej znana z literatury dla dzieci. Napisała Obecnie mieszka w Waszyngtonie. W Polsce ukazała się jej naukowa książka pt. To,co musimy utracić, w której rozważa znane nam wszystkim doświadczenie różnorodnych strat, z którymi nieustannie musimy się zmierzyć, ponieważ nie sposób uciec przed faktami, z jakimi konfrontuje nas życie.
II
Wisława Szymborska - 17.8.68
Kornelu spod lady!
Nikt mnie tu nie docenia jako kobiety, ale za to moje kwalifikacje zawodowe są w pełni wykorzystywane. Co zdolniejsi pacjenci piszą np.:
„Na werandzie ma być cisza,
ale prezes ciągle misza”
i potem przychodzą do mnie i pytają, czy to dobre. Będę musiała chyba bardzo prędko wyzdrowieć.
Więcej w: "Listy. Najlepiej w życiu ma twój kot - Wisława Szymborska, Kornel Filipowicz".
94 lata temu przyszła na świat Wisława Szymborska.
Wisława Szymborska - poetka, eseistka, krytyczka literacka, tłumaczka, felietonistka, laureatka Nagrody Nobla w dziedzinie Literatury, a także członkini oraz założycielka Stowarzyszenie Pisarzy Polskich, członkini Polskiej Akademii Umiejętności, wielokrotnie nagradzana przez różnego typu instytucje, w tym odznaczona Orderem Orła Białego. Autorka kilkunastu tomików. W swojej twórczości przedkładała wartość tekstu nad ilość publikacji.
Fot. Michał Rusinek
Dziękujemy Fundacja Wisławy Szymborskiej za wyrażenie zgody na publikację tekstu.
III
Sylvia Plath - Ariel
Zastój w ciemności,
Wtem bezcielesny błękit,
Potop wzgórz, odległości.
Boska lwico,
Tak stajemy się jedną
Osią pięt i kolan! - Bruzda
Dzieli się i mija, siostra
Brązowego łuku
Szyi, co mi umyka,
Jagody jak oczy
Murzyna zarzucają
Haczyki -
Czarne, krwawe kęsy,
Cienie.
Coś innego
Unosi mnie w powietrzu -
Uda, włosy;
Grudy z mych pięt.
Jak biała
Godiva, rozbieram się -
Drętwe ręce i perswazje,
Teraz jestem
Pianą pszenicy, rozbłyskiem mórz.
Krzyk dziecka
Wtapia się w ścianę.
A ja
Jestem strzałą,
Rosą w samobójczym
Locie, we wspólnym pędzie
Do czerwonego
Oka, kotła poranku.
27 października 1962
Tłum. Teresa Truszkowska
/Sylvia Plath, Poezje wybrane, przekład, wybór, wstęp oraz nota biograficzna Teresa Truszkowska. Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, Warszawa 1988./
Sylvia Plath (ur. 27 października 1932 w Jamaica Plain k. Bostonu, zm. 11 lutego 1963 w Londynie) – amerykańska poetka, pisarka i eseistka, zaliczana do grona tzw. poetów wyklętych. Współcześnie znana m.in. dzięki na poły autobiograficznej powieści Szklany klosz. Jej poezja należy do nurtu poezji konfesyjnej. Sylvia Plath jest przy tym jedną z czołowych postaci kierunku w literaturze lat 50. i 60. XX wieku, określanego mianem Konfesjonalistów.
Przedwczesna, tragiczna śmierć Sylvii Plath przyczyniła się do powstania wokół jej postaci legendy. Obecnie niezmiernie trudno jest rozpatrywać twórczość poetki w oderwaniu od jej życiorysu. W oczach niektórych krytyków akt samobójczy stał się potwierdzeniem jej wizji poetyckiej, a ona sama przykładem niebezpieczeństw, jakie niesie pewien typ poezji, polegający na zamknięciu się w kręgu własnego ja.
Teresa Truszkowska (ur. 27 kwietnia 1925 w Milanówku koło Warszawy, zm. 28 kwietnia 1992 r. w Krakowie) – polska poetka, tłumaczka, eseistka. Studia – romanistyka i anglistyka – skończyła na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. Doktorat uzyskała z zakresu filologii angielskiej. Debiutowała w 1962 r. na łamach krakowskiego „Życia Literackiego”. Publikowała też w „Literaturze na świecie”, „Nurcie”, „Magazynie Literackim”, „Literaturze”, „Kierunkach”. Jej utwory przetłumaczono na angielski, czeski, grecki, niemiecki, rumuński i węgierski. Autorka licznych publikacji książkowych oraz tłumaczeń.
Sylvia Plath, fot: Andrew Wilson
IV
Lena Pelowska - Marcjanna pisze swoje CV
________________________________________
J a M a r c j a n n a S e l l e r
Posiadam dynamicznie przydzielane IQ
Jestem blondynką przyuczaną do zawodu
Po każdej przerwie na kawę stąd moja biegłość
[Nikt nie wie czemu miałam farta z tym grantem]
Jestem prosta w obsłudze plus dwa lata gwarancji
[Alergię mam tylko sezonowo i okazjonalnie]
Z poliestrowym wypełnieniem w szczelnych objęciach
Zajmuję ponadto mało miejsca, tzn. ja i mój laptop
W życiu osobistym nacechowana jestem
Aparycją, dyskrecją i wykształceniem
Regularnie czytuję literaturę fachową
I sporządzam notatki dla zaufanych kolegów
Odniosłam kilka publikacji * niepotrzebne skreślić
Ja Marcjanna Seller zapytuję
Czy nie znalazłaby się dla mnie jakaś praca
[Niechby już w dziale męskim]
Bo strasznie jestem zmotywowana
Lena Pelowska - z wykształcenia fizyk, mieszka i pracuje w Gdańsku. Poezją interesuje się od czasu liceum, prawdziwa fascynacja przyszła jednak dopiero wraz z nastaniem portali poetyckich. Jej wiersze, w tym haiku, ukazały się między innymi w antologiach: „Rękopisy z szuflady”, „Drugi brzeg”, : „Haiku. Antologia”, „Niebieskie trawy”, „Dajmy grać świerszczom”, „ Pory roku w polskim haiku”.Jest pasjonatką fizyki oraz fantastyki naukowej, a także fotografii i muzyki. Od dwunastu lat jej ulubionym zajęciem stało się też czytanie i pisanie haiku, co zaowocowało kolekcją blisko tysiąca haiku. Obecnie współredaguje portal poemax.pl.
V
Oksana Gadżij - Przeprowadzka
Przewozisz miłość z miasta do miasta
jak rzeczy do nowego mieszkania
Pierwszy pocałunek
gałązkę która przyczepiła się na Chortycy
pustą butelkę rumu
wygrane bilety do muzeum
seks na stole i sam stół
Zostawiasz w torbie koło śmietnika
może ktoś zabierze
Wpychasz miłość nogami do torby
obcinasz pod foremki do ciastek
aby po drodze nie wypadała i nie gubiła się
Ale obrzynki miłości ktoś wynosi w kieszeni
jak trzy kłoski
i ty nie malujesz ptaszków
i nie lepisz pierogów leniwych
Usiłujesz rozpoznać ją po dźwięku
kręcisz przełączniki na zepsutych słuchawkach
kręcisz anteną telewizyjną
Przychodzisz do starego mieszkania
z pustymi torbami jak z pustymi wiadrami
wkładasz je do lewej górnej czy dolnej skrzynki
patrzysz w okno
i nie poznajesz krajobrazu
Tłum. Aneta Kamińsk/
/"Arterie" nr 2(24)/2016/
Oksana Gadżij (ur. 1992) – ukraińska poetka, fotograficzka i projektantka. Laureatka wielu konkursów, w tym trzykrotnie konkursu wydawnictwa „Smołoskyp” (2013, 2014, 2015). Jej wiersze były publikowane między innymi w antologiach: Nebesna sotnia, Bandersztatna antołohija, Fileo + Logos, Witer zmin, Kasztanowyj dim. Przygotowuje do wydania debiutancki zbiór wierszy Phantom limb. Jest jedną z najlepszych młodych specjalistek do spraw reklamy na Ukrainie.
Aneta Kamińska (ur. 27.05.1976) – poetka i tłumaczka poezji ukraińskiej. Autorka tomików: Wiersze zdyszane (2000), zapisz zmiany (2004) oraz czary i mary (hipertekst) (2007; wersja internetowa: www.czary-i-mary.pl). Wydała wybór przekładów wierszy Nazara Honczara Gdybym (2007; przekład wspólnie z Andrijem Porytką), Hałyny Tkaczuk Ja ta inszi krasuni/ Ja i inne piękności (2011), Chrystii Wenhryniuk Dowhi oczi/ Długie oczy (2013), Borysa Humeniuka Wiersze z wojny (2016) oraz trzy autorskie antologie: Cząstki pomarańczy. Nowa poezja ukraińska (2011), 30 wierszy zza granicy. Młoda poezja ukraińska (2012) oraz Wschód – Zachód. Wiersze z Ukrainy i dla Ukrainy (2014). Współredaktorka i współtłumaczka antologii Portret kobiecy w odwróconej perspektywie. 12 poetek z Czech, Słowenii i Ukrainy (2013) oraz Listy z Ukrainy (2016). Stypendystka Ministra Kultury (2008, 2013).
VI
Felicja Kruszewska - Brzoskwinie
Pijemy dziś herbatę w obrosłej winem altanie.
Ja jestem bardzo poważna, mówię ci grzecznie: Panie.
Siedzisz niedbale w fotelu i palisz papierosa.
Brzęczy gdzieś w cukiernicy łakoma duża osa.
Słońce się stacza ukośnie. Za chwilę topolę minie.
Podsuwam ci na paterze duże złotawe brzoskwinie.
Brzoskwinie świecą w krysztale, jak ciepłe różowe latarki,
pokryte są lekkim puszkiem, jak moja skóra na karku.
Lecz najpiękniejsza jest chyba ta, która leży na wierzchu,
różowi się i złoci w łagodnym błękitnym zmierzchu.
Okrągła, duża, pachnąca, wygląda, jak zapłoniona.
Jest pewno miła w dotknięciu, jak moje nagie ramiona.
Bierzesz ją lekko w palce, przymrużasz trochę oczy,
rozrywasz ją ostrożnie, sok ci po palcach broczy.
Wyjmujesz serce-pestkę (sok w niej upojny chlusta)
różowe, słodkie mięso wkładasz w najdroższe usta.
Nagle pochylasz ku mnie młode, wysmukłe ciało
i pytasz bardzo serdecznie: Mój Boże! Co pani się stało?
Nie umiem odpowiedzieć, a łzy mi płyną, płyną...
chciałabym... Tak! Właśnie bym chciała być tą różową brzoskwinią!
Felicja Kruszewska (1897–1943) - poetka i dramatopisarka. Pochodziła z Podola, studiowała w Petersburgu i w Warszawie. Debiutowała w 1921 roku w "Skamandrze". Drukowała w „Robotniku”, „Bluszczu”, „Wiadomościach Literackich” i „Drodze”. Podczas okupacji działała w podziemiu. Aresztowana w łapance, zmarła w więzieniu w Radomiu.
Wydała zbiory liryków: „Przedwiośnie” (1923), „Stąd dotąd” (1925), „Siano” (1927), „Twarzą na zachód” (1932), a także opowiadania dla dzieci. Jedyny w jej dorobku dramat, „Sen”, powstał w 1925 roku (druk w 1928). Wystawiany był dwukrotnie: w 1974 roku przez Stefana Hebanowskiego w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku oraz w 1976 roku przez Jerzego Dobrowolskiego w Teatrze Rozmaitości w Warszawie.
VII
Léna Pappá – Płomień
Nie chodzi o to, byś po prostu spłonął.
Musisz wysoko wydźwignąć w ciemności,
jak tylko możesz,
swój płomień.
Są bowiem tacy, co stali się prochem
i napełnili prochem świat, a jednak
najmniejsza oczy wabiąca iskierka
wokół nich nie rozbłysła.
Tłumaczył Janusz Strasburger
/Literatura na Świecie X 1990 (231), s. 248/
Léna Pappá, grecka poetka i pisarka urodzona w 1932 roku, uznawana przez krytykę za jedną z najciekawszych i najoryginalniejszych poetek .Absolwentka Uniwersytetu Ateńskiego i paryskiej Sorbony. Debiutowała w roku 1956, wydała kilkanaście tomów poetyckich a muzykę do jej wierszy pisali znani kompozytorzy greccy, wśród nich Mimis Plessas.
Janusz Strasburger (1925 – 2000), polski poeta, filolog i tłumacz, znany najbardziej ze swojej pracy translatorskiej, za którą otrzymał grecki Order Feniksa , a w 1989 – Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski. Współpracował z miesięcznikiem Literatura na Świecie.
Komentarze
Prześlij komentarz