Półtorak, Workowska, Ebner, Kowalska, Senczyszyn, Miller, Mlinko
I
Marta Półtorak – Czerwony prawie czarny
*
Marta Półtorak – dziennikarka, poetka, historyczka, animatorka kultury. Absolwentka Wydziału Humanistycznego Akademii Pedagogicznej w Krakowie. Jej teksty ukazywały się m.in. na łamach Fragile, Lounge Magazine, Frazy, Dziennika Polskiego, Kwartalnika Stowarzyszenie Pisarzy Polskich za Granicą „Ekspresje”, Odry, Miesięcznika KRAKÓW, Arcana, Głos Podgórza, Interia.pl oraz w krakowskich almanachach poetyckich w latach 2008 - 2018. Debiutowała w 2009 roku arkuszem poetyckim “Globalne zadymy” w piśmie kulturalnym FRAGILE. Wydała 4 tomiki poetyckie : Transmisje na żywo (2010), Księżycowe łąki (2012), Sztuka Sprzedaży (2015) Wersal show (2019). Członek Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich. Od 2018 roku prowadzi autorski cykl Literatura na Forum w Krakowskim Forum Kultury, a od 2020 cykl internetowych spotkań E-pidemia poezji z grupą literycznaczy Na Krechę.
Śladem autorki – https://business.facebook.com/…/a.3203157…/428088814247653/…
II
Jola Workowska – Urszula
Chciała umrzeć ale wciąż było za mało tabletek.
W styczniu wymeldowała się z mieszkania męża i wsiadła do pociągu. O tym, że już jest po rozwodzie, dowiedziała się od brata-bliźniaka. Wypiła o jeden kieliszek za dużo i podniosła rękę na nieznajomego. A może znajomego, bo przecież wódka buduje wspólnotę…
Urszula ma teraz przerwę w szukaniu miejsca dla siebie. W areszcie życie boli tak samo, ale głowa i serce są mniej rozdarte. Kodeks karny jest jasny i Ula wie, że za zły postępek musi ponieść karę. Ale, co dalej? Przecież jej bunt, niezgoda na takie życie, nie skończy się z chwilą otwarcia bram aresztu. Gdy wyjdzie na wolność, będzie kontynuować poszukiwania siebie.
Jedno wie: nie chce być anonimowym obywatelem. Pragnie być człowiekiem szczęśliwym. Jej tęsknoty są tak wielkie, że brak pracy, mieszkania, ubezpieczenia nie mają dla niej znaczenia.
Szuka siebie w sobie.
Jest jak ryba głębinowa, która pływa swobodnie mimo potężnego ciśnienia otaczającej wody. Brodzi w czeluściach bezdomności, bo we wnętrzu swego istnienia utrzymuje podobne ciśnienie.
Każdy centymetr jej duszy i ciała wie, że nie przynależy do tego świata. Dla rodziny jest znakiem, który każdy interpretuje inaczej. Dla mnie, najmłodszej jej siostry, jest ostrzeżeniem i ucieleśnieniem słów Faulknera, że miłość i cierpienie to jedno i to samo; wartość miłości mierzy się sumą, jaką trzeba za nią zapłacić. I zawsze, jeśli to wypada zbyt tanio, znaczy to, że człowiek oszukuje samego. A Urszula szuka prawdy o samej sobie.
*
Śladem autorki - https://business.facebook.com/…/a.3203157…/657562787966920/…
III
Jeannie Ebner
Piękne milczenie
Przełożyła Maria Krysztofiak
*
Jeannie Ebner (ur.17 listopada 1918r. w Sydney - zm. 16 marca 2004 r. w Wiedniu). Była znaną austriacką poetką, pisarką i tłumaczką. Ukończyła wydział rzeźby na Akademii Sztuk Pięknych w Wiedniu. Pracowała jako redaktorka pisma literackiego, duże uznanie zyskała jako tłumaczka prozy anglojęzycznej (m.in. Doris Lessing, Rosemary Harris), promowała młode talenty literackie.
IV
Anka Kowalska
Apostrofa do miłości
*
Anka Kowalska (ur. 22 lutego 1932 w Sosnowcu - zm. 29 czerwca 2008 w Warszawie) – polska poetka, dziennikarka, prozaiczka, działaczka opozycji. Debiutowała jako poetka w 1953 r., w 1955 roku ukończyła filologię polską na KUL i wyjechała do Warszawy, gdzie zaczęła pracę jako dziennikarka. Pierwszy tomik poetycki wydała w 1960 roku. W stanie wojennym internowana, współpracowała z czasopismami drugiego obiegu.
V
Jaryna Senczyszyn
***
Przełożyła Aneta Kamińska
*
Jaryna Senczyszyn – ukraińska poetka, tłumaczka i dziennikarka. Autorka książek poetyckich: „Hra w korolewu”, „Dolina riki Sambation”, przygotowuje do druku tom „Rozplesy”. Tłumaczka utworów Tadeusza Różewicza, Czesława Miłosza, Wisławy Szymborskiej, Karola Wojtyły, Olgi Tokarczuk, Jana Piekły. Pierwsza laureatka nagrody literackiej im. Bohdana Ihora Antonycza „Prywitannia żytnia”, otrzymała również nagrodę im. Markijana Szaszkewycza.
VI
Ewa Miller – Lęk
~ Mojej babci
Jest we mnie lęk. Niedołężny lęk na śmierć.
*
Ewa Miller – z urodzenia żyrardowianka, z wykształcenia architekt krajobrazu, z pasji powsinoga. Wielbicielka reportaży, gorącej herbaty ze świeżą miętą i cytryną i ciastek czekoladowych. Współpracuje z pismami branżowymi, w których dzieli się wiedzą o architekturze i terenach zieleni. Absolwentka Studiów Literacko-Artystycznych na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie.
Autor zdjęcia: Maria Oracz
VII
Ange Mlinko
Pożyczony biogram
Przełożył Janusz Solarz
*
Borrowed Bio
*
Przez długi czas, między 1987 a 2009 pisałem głównie po angielsku. Dlatego pewnie, w pierwszej dekadzie naszego millenium, spotkałem Ange Mlinko. Mieszkaliśmy wtedy obydwoje w dolinie rzeki Hudson, obydwoje pracując dorywczo i zajmując się głównie opieką nad dziećmi. Wspólna znajoma zaprosiła mnie, piszącego ojca, na spotkania piszących matek. Nie wiedziałem wtedy, że Ange Mlinko była już uznaną poetką, absolwentką prestiżowego programu pisania na Brown University. Wkrótce zresztą opuściła moje miasteczko by wykładać na uczelni w Maroku. Obecnie jest profesorką na Uniwersytecie stanu Floryda. Wydała pięć tomików wierszy i kilka prac krytyczno-literackich. Ceni się jej erudycję, formalną wirtuozerię, poczucie humoru. Porównuje się ją do Franka O’Hary. Bywała honorowana ważnymi nagrodami. Jest stypendystką fundacji Guggenheima. Jej wiersze są zaskakujące, dają do myślenia. Ja osobiście uwielbiam je, także przez to jak trudno je przetłumaczyć.
Komentarze
Prześlij komentarz