Kozioł, Fall, Frączek, Bobis, Nowak, Kamieńska, Jabłońska
I
Urszula Kozioł - Inwokacja
Biłgoraju
pajdo kraju
leśna ziemio stokorodna
wąska Tanwio
w śniętym Sanie
sanno
płozo
kośna łąko
iły muły
piachy
lessy
miedzo
łubin
bosa groblo
sito sosny rozstrzelanej
bezimiennych imion pełne
stójcie przy mnie
bądźcie we mnie
nie odprawdzie mnie w świat samej
na błądzenie nadaremne
w borykanie pylne rdzawe
moje lite krajobrazy
moje chude talizmany
Urszula Kozioł – (ur. 1931) polska poetka, pisarka, autorka felietonów i utworów dramatycznych dla dzieci i dorosłych. http://culture.pl/pl/tworca/urszula-koziol
II
Malik Fall - Oczekiwanie
Stara Dado śpiewała
Tak jak śpiewa Kumba Kangado
Skoro mój mąż odszedł
Po co piorę bieliznę
Mój mąż odszedł
A tu zupa stygnie
Mój mąż odszedł
A jednak pies na niego czeka
Mój mąż odszedł
Czemu wypatruję że wróci
I drżę, kiedy dzwon wydzwania południe
Kumba Kangado śpiewał
Jak stara Dado
Nie ma słońca które by nie ogarnęło jutrzenki
Nie ma księżyca który by nie był blady ze strachu
Nie ma fali która by nie poiła brzegu
Nie ma męża który by nie wrócił do domu
I stara Dado i Kumba Kangado
Nie tracą jeszcze nadziei na powrót męża
Który umarł już kilka pór deszczowych temu.
Przełożyła Joanna Kocięcka
Malik Fall - afrykańska poetka z Senegalu.
Źródła: Antologia poezji afrykańskiej (antologia; Laleau Léon, Brière Jean François, Attuly Lionel i inni ). Opracowanie: Leopold Wanda, Stlolarek Zbigniew, 1974.
III
Ewa Frączek - hiszpański egoismo czeski egoismum maltański egoiżmu
pamięć nie myli mnie nigdy
niestety. ostrzem przebiega w poprzek
czaszki, wiem dobrze:
pakowanie zaczęłam w dniu twojego
krwotoku, twojej kroplówki.
zajść obcych intelektualistom
i w ogóle przeciętnym osobom
z klasy średniej europy a i be.
w co mam się ubrać do trumny, pytałam
co chwilę. a ty milczałeś wściekły, bo choroba
ból były twoje i twoja, wiem przecież
powinna być wtedy
uwaga świata z trójkątnym okiem
boga na zielonym tle.
ale współczucie przegrało ze słowem
które nawet po turecku
brzmi podobnie. powiedziałam że
albo pozwolisz mi umrzeć
pierwszej albo odejdę i nigdy mnie
nie zobaczysz. małe zwycięstwo
okupione życiem zaocznie choć
przecież dosłownie.
- wiersz pochodzi z tomiku "Reorientacja" - premiera listopad 2017
Ewa Frączek, właś. Ewa Frączek-Biłat – eseistka, która pisze wiersze i ma problem z określaniem siebie jako „poetka”, choć tomik, którego nie może się już doczekać, stoi w kolejce do drukarni. Z wykształcenia historyk i filozof ze słabością do nauk przyrodniczych. Wykładowca akademicki i nauczyciel, a czasem najemnik, jak to w życiu.
IV
Merlinda Bobis - Kwestie entniczne
Kiedy cię poznałam,
chciałeś się nawet nauczyć
śmiać w moim dialekcie.
Między sopranem pszczół
i głębokim basem bawołów wodnych
w telewizjyjnym: "Świat wokół nas".
Między łuską i ziarnem ryżu
z azjatyckiego sklepu.
Pomiędzy moimi dłońmi
połączynymi w modlitwie,
szukałeś barwy
tak osobliwej,
musiałbyś trenować słuchanie
już zawsze – powiedziałeś.
A kiedy opowiadałam, jak, my wiejskie dziewczyny,
wybuchamy śmiechem, szczebiotałeś:
- To musiał być
porywający dźwięk,
osobliwy, starożytny
i naprawdę niezły-
nie możesz tego powtórzyć?
Przełożyła Ida Kowalczyk
Merlinda Bobis - filipińsko-australijska pisarka, której wiersze i proza zdobyły wiele międzynarodowych nagród. Autorka jedenastu ksiażek.
V
#konkursowypiątek
#pierwszykonkursbabińca
Dorota Nowak - świadkowie
ludzie mówili że kara boska dla niego to za mało
tego dnia gdy leżał na bruku rozstąpiły się wody
silny wiatr przenosił drobiny kurzu – kleiły się do
części ciała wystawionych na ludzkie zgorszenie
cudze dłonie masowały jedyne serce jakie miał
uderzały rytmicznie w wychudzoną pierś – dźwięk
odbijał się od dna tłumił głos dziecka ukrytego
pod warstwami skóry wracał jak echo jak melodia
dla niej jedynej grał na organkach zanim upadł
do wspólnego tańca do różańca dla pięciu minut
odpłacała mu kwileniem dzieci otarciem się o brzeg
starej filiżanki – a on pił do dna do zatracenia
nagroda boska dla niego to za mało – powiedziała
Dorota Nowak – absolwentka Politechniki Poznańskiej oraz studiów podyplomowych z zakresu: psychologii, matematyki, rachunkowości i finansów. Autorka trzech tomów poetyckich: „na dwa” (Fundacja Literatury im. Henryka Berezy w ramach serii Biblioteka Poezji/Na Krechę (tom I)), „opium” (Miejska i Powiatowa Bibliotekę Publiczną w Nowym Tomyślu oraz „antidotum” (tom XIV serii Poezja/Na Krechę. Laureatka wielu ogólnopolskich konkursów poetyckich; m.in. nagrodzona za tom „na dwa” w konkursie na Książkowy Debiut Poetycki w 2014 roku w ramach Nocy Poezji w Krakowie, a także laureatka ogólnopolskiego konkursu „O Laur Czerwonej Róży” w 2016 roku. Publikowana w wielu pismach literackich, m.in. w: Akant, Migotania, Okolica Poetów, Protokół Kulturalny, Radostowa i w wielu innych. Jej wiersze zostały opublikowane w kilkudziesięciu antologiach, w tym kilkunastu pokonkursowych.
VI
Anna Kamieńska - Przeszłość
Uczepić się wspomnienia jak brzytwy
zamieszkać w pamięci
bez dachu nad głową
wymościć sobie gniazdo
z czasu przeszłego pod rynną
żyć naraz w kilku czasach
umarłego języka
wiedzieć na pewno
przyjdzie dzień
który pomiesza czasy i tryby
i całą przeszłość
przywróci jej realnej teraźniejszości
jednej jedynej
pierwszej i ostatecznej
literze zapomnienia
Anna Kamieńska (ur. 12 kwietnia 1920 w Krasnymstawie, zm. 10 maja 1986 w Warszawie) – polska poetka, pisarka, tłumaczka i krytyk literacki; autorka książek dla dzieci i młodzieży. Przekładała m.in. z rosyjskiego, bułgarskiego, białoruskiego, słowackiego, serbsko-chorwackiego, łacińskiego oraz hebrajskiego. W jej dorobku znajduje się blisko 100 książek.
Śladem autorki w Babińcu:
https://www.facebook.com/320233918366477/photos/a.320315781691624.1073741828.320233918366477/500904850299382/?type=3&theater
Fot. Autor nieznany, na zdjęciu Anna Kamieńska, Maria Madej i Julia Hartwig, w 1935 roku.
Anna Kamieńska poznała Julię Hartwig w Gimnazjum im. Unii Lubelskiej w Lublinie. Poetki łączyła wieloletnia przyjaźń. W tym samym czasie w szkole uczyła się także Anna Langfus (powieściopisarka i dramaturg, autorka tekstów o Zagładzie i dramacie ocalałych).
VII
Agata Jabłońska - Znikopis
1.
To byłaby śliczna bajka: mały demon który
co wieczór przelatuje przez okna i usypia
dzieci. Przytula buzię do buzi i znika za zasłoną
aż któregoś dnia spotyka chłopca, który jest
bardzo smutny. Rozmawiają
a ty wtedy czekasz tak długo
że zasypiasz samo i
2.
Continuum: pomiędzy dwojgiem ludzi
zawsze zmieści się trzecie
3.
Rysuję rybkę żebyś składał usta jak
do całowania; rybka porusza ogonem
Agata Zu Jabłońska - absolwentka historii sztuki, związana z Muzeum Narodowym w Krakowie. Publikowała teksty na temat architektury i wystawiennictwa. Przygotowuje wystawy, robi zdjęcia, protestuje. Wychowuje syna. Autorka tomiku "Raport wojenny" (Biuro Literackie, 2017).
Urszula Kozioł - Inwokacja
Biłgoraju
pajdo kraju
leśna ziemio stokorodna
wąska Tanwio
w śniętym Sanie
sanno
płozo
kośna łąko
iły muły
piachy
lessy
miedzo
łubin
bosa groblo
sito sosny rozstrzelanej
bezimiennych imion pełne
stójcie przy mnie
bądźcie we mnie
nie odprawdzie mnie w świat samej
na błądzenie nadaremne
w borykanie pylne rdzawe
moje lite krajobrazy
moje chude talizmany
Urszula Kozioł – (ur. 1931) polska poetka, pisarka, autorka felietonów i utworów dramatycznych dla dzieci i dorosłych. http://culture.pl/pl/tworca/urszula-koziol
II
Malik Fall - Oczekiwanie
Stara Dado śpiewała
Tak jak śpiewa Kumba Kangado
Skoro mój mąż odszedł
Po co piorę bieliznę
Mój mąż odszedł
A tu zupa stygnie
Mój mąż odszedł
A jednak pies na niego czeka
Mój mąż odszedł
Czemu wypatruję że wróci
I drżę, kiedy dzwon wydzwania południe
Kumba Kangado śpiewał
Jak stara Dado
Nie ma słońca które by nie ogarnęło jutrzenki
Nie ma księżyca który by nie był blady ze strachu
Nie ma fali która by nie poiła brzegu
Nie ma męża który by nie wrócił do domu
I stara Dado i Kumba Kangado
Nie tracą jeszcze nadziei na powrót męża
Który umarł już kilka pór deszczowych temu.
Przełożyła Joanna Kocięcka
Malik Fall - afrykańska poetka z Senegalu.
Źródła: Antologia poezji afrykańskiej (antologia; Laleau Léon, Brière Jean François, Attuly Lionel i inni ). Opracowanie: Leopold Wanda, Stlolarek Zbigniew, 1974.
III
Ewa Frączek - hiszpański egoismo czeski egoismum maltański egoiżmu
pamięć nie myli mnie nigdy
niestety. ostrzem przebiega w poprzek
czaszki, wiem dobrze:
pakowanie zaczęłam w dniu twojego
krwotoku, twojej kroplówki.
zajść obcych intelektualistom
i w ogóle przeciętnym osobom
z klasy średniej europy a i be.
w co mam się ubrać do trumny, pytałam
co chwilę. a ty milczałeś wściekły, bo choroba
ból były twoje i twoja, wiem przecież
powinna być wtedy
uwaga świata z trójkątnym okiem
boga na zielonym tle.
ale współczucie przegrało ze słowem
które nawet po turecku
brzmi podobnie. powiedziałam że
albo pozwolisz mi umrzeć
pierwszej albo odejdę i nigdy mnie
nie zobaczysz. małe zwycięstwo
okupione życiem zaocznie choć
przecież dosłownie.
- wiersz pochodzi z tomiku "Reorientacja" - premiera listopad 2017
Ewa Frączek, właś. Ewa Frączek-Biłat – eseistka, która pisze wiersze i ma problem z określaniem siebie jako „poetka”, choć tomik, którego nie może się już doczekać, stoi w kolejce do drukarni. Z wykształcenia historyk i filozof ze słabością do nauk przyrodniczych. Wykładowca akademicki i nauczyciel, a czasem najemnik, jak to w życiu.
IV
Merlinda Bobis - Kwestie entniczne
Kiedy cię poznałam,
chciałeś się nawet nauczyć
śmiać w moim dialekcie.
Między sopranem pszczół
i głębokim basem bawołów wodnych
w telewizjyjnym: "Świat wokół nas".
Między łuską i ziarnem ryżu
z azjatyckiego sklepu.
Pomiędzy moimi dłońmi
połączynymi w modlitwie,
szukałeś barwy
tak osobliwej,
musiałbyś trenować słuchanie
już zawsze – powiedziałeś.
A kiedy opowiadałam, jak, my wiejskie dziewczyny,
wybuchamy śmiechem, szczebiotałeś:
- To musiał być
porywający dźwięk,
osobliwy, starożytny
i naprawdę niezły-
nie możesz tego powtórzyć?
Przełożyła Ida Kowalczyk
Merlinda Bobis - filipińsko-australijska pisarka, której wiersze i proza zdobyły wiele międzynarodowych nagród. Autorka jedenastu ksiażek.
V
#konkursowypiątek
#pierwszykonkursbabińca
Dorota Nowak - świadkowie
ludzie mówili że kara boska dla niego to za mało
tego dnia gdy leżał na bruku rozstąpiły się wody
silny wiatr przenosił drobiny kurzu – kleiły się do
części ciała wystawionych na ludzkie zgorszenie
cudze dłonie masowały jedyne serce jakie miał
uderzały rytmicznie w wychudzoną pierś – dźwięk
odbijał się od dna tłumił głos dziecka ukrytego
pod warstwami skóry wracał jak echo jak melodia
dla niej jedynej grał na organkach zanim upadł
do wspólnego tańca do różańca dla pięciu minut
odpłacała mu kwileniem dzieci otarciem się o brzeg
starej filiżanki – a on pił do dna do zatracenia
nagroda boska dla niego to za mało – powiedziała
Dorota Nowak – absolwentka Politechniki Poznańskiej oraz studiów podyplomowych z zakresu: psychologii, matematyki, rachunkowości i finansów. Autorka trzech tomów poetyckich: „na dwa” (Fundacja Literatury im. Henryka Berezy w ramach serii Biblioteka Poezji/Na Krechę (tom I)), „opium” (Miejska i Powiatowa Bibliotekę Publiczną w Nowym Tomyślu oraz „antidotum” (tom XIV serii Poezja/Na Krechę. Laureatka wielu ogólnopolskich konkursów poetyckich; m.in. nagrodzona za tom „na dwa” w konkursie na Książkowy Debiut Poetycki w 2014 roku w ramach Nocy Poezji w Krakowie, a także laureatka ogólnopolskiego konkursu „O Laur Czerwonej Róży” w 2016 roku. Publikowana w wielu pismach literackich, m.in. w: Akant, Migotania, Okolica Poetów, Protokół Kulturalny, Radostowa i w wielu innych. Jej wiersze zostały opublikowane w kilkudziesięciu antologiach, w tym kilkunastu pokonkursowych.
VI
Anna Kamieńska - Przeszłość
Uczepić się wspomnienia jak brzytwy
zamieszkać w pamięci
bez dachu nad głową
wymościć sobie gniazdo
z czasu przeszłego pod rynną
żyć naraz w kilku czasach
umarłego języka
wiedzieć na pewno
przyjdzie dzień
który pomiesza czasy i tryby
i całą przeszłość
przywróci jej realnej teraźniejszości
jednej jedynej
pierwszej i ostatecznej
literze zapomnienia
Anna Kamieńska (ur. 12 kwietnia 1920 w Krasnymstawie, zm. 10 maja 1986 w Warszawie) – polska poetka, pisarka, tłumaczka i krytyk literacki; autorka książek dla dzieci i młodzieży. Przekładała m.in. z rosyjskiego, bułgarskiego, białoruskiego, słowackiego, serbsko-chorwackiego, łacińskiego oraz hebrajskiego. W jej dorobku znajduje się blisko 100 książek.
Śladem autorki w Babińcu:
https://www.facebook.com/320233918366477/photos/a.320315781691624.1073741828.320233918366477/500904850299382/?type=3&theater
Fot. Autor nieznany, na zdjęciu Anna Kamieńska, Maria Madej i Julia Hartwig, w 1935 roku.
Anna Kamieńska poznała Julię Hartwig w Gimnazjum im. Unii Lubelskiej w Lublinie. Poetki łączyła wieloletnia przyjaźń. W tym samym czasie w szkole uczyła się także Anna Langfus (powieściopisarka i dramaturg, autorka tekstów o Zagładzie i dramacie ocalałych).
VII
Agata Jabłońska - Znikopis
1.
To byłaby śliczna bajka: mały demon który
co wieczór przelatuje przez okna i usypia
dzieci. Przytula buzię do buzi i znika za zasłoną
aż któregoś dnia spotyka chłopca, który jest
bardzo smutny. Rozmawiają
a ty wtedy czekasz tak długo
że zasypiasz samo i
2.
Continuum: pomiędzy dwojgiem ludzi
zawsze zmieści się trzecie
3.
Rysuję rybkę żebyś składał usta jak
do całowania; rybka porusza ogonem
Agata Zu Jabłońska - absolwentka historii sztuki, związana z Muzeum Narodowym w Krakowie. Publikowała teksty na temat architektury i wystawiennictwa. Przygotowuje wystawy, robi zdjęcia, protestuje. Wychowuje syna. Autorka tomiku "Raport wojenny" (Biuro Literackie, 2017).
Komentarze
Prześlij komentarz