Mazurkiewicz-Stefańczyk, Kuśka, Pizarnik, Kajtoch, Błażewska, Wojnarowska, Armantrout

I

Marta Mazurkiewicz-Stefańczyk

Traktat o klejeniu pierogów

Najpierw trzeba przygotować ciasto

(równocześnie gotują się ziemniaki na farsz).

Mąka, jajka, masło, gorąca woda.

Jajka z wolnego wybiegu, żeby nie myśleć

o kurach z chowu klatkowego, żeby nie dociekać

dlaczego akurat te zostały skazane.

Woda się zagotowała, więc pora pomieszać składniki

i nie dać myślom wybiegać od czajnika do elektrowni.

Zaatakowała nas wtedy chmura znad Czarnobyla,

pamiętam smak płynu lugola tak dobrze, jak komunikat

o katastrofie w Fukushimie i płytę z muzyką Chopina

„Solidarni z Japonią”.

Ziemniaki, cebula, ser biały, przyprawy.

Kto prosił „ruskie” - nikt - same przyszły.

Dawniej niebezpieczny żart powtarzany przy każdym

serwowaniu pierogów. Tato uwielbiał „ruskie”

lubił też uszka z grzybami i pierogi z mięsem,

jadł te swoje „trzy pierożki” z niesłabnącym apetytem.

Trzeba być uważnym wobec życia, być tu i teraz,

więc kleję te pierogi dokładnie, żeby później

się nie rozkleiły, bo będą z nich „kapcie”.

Ostatnio wyrzuciłam kapcie Taty, nie pasowały

na nikogo. Rozklejam się.

Tu i teraz są pierogi, pierogi dają chwilę szczęścia.

*

Marta Mazurkiewicz-Stefańczyk - krakowianka, autorka tomików: "Linoskoczek", „Orzech”, „Mozaika” i „Trzecie oko” – książka została wyróżniona tytułem: Krakowska Książka Miesiąca w listopadzie 2019.

Dokonała wyboru i opracowania pozycji książkowych: "William Shakespeare, Myśli", tłum. Macieja Słomczyńskiego oraz "Dlaczego zając? Wiersze poetów krakowskich o dzieciach i dla dzieci".

Obecnie jej pasją, oprócz literatury, jest fotografia.

Śladem autorki: https://business.facebook.com/…/a.3203157…/722292304827301/…

Fot. Dariusz Stefańczyk

II

Ewelina Kuśka

Danuta rozmawia z wiatrem

specjalnie dla niego zapomniała bielizny.

Danuta siedzi na łące. zamyka wiatr

do mydlanych baniek. rozmawia z nim nie może

jednak zebrać jego głosu w drżące dłonie.

mówi dobranoc o świcie. wiatr zaniesie jej słowo

na drugi koniec wioski. zamknie je w bańce śliny.

położy tam gdzie leży jej martwy przyjaciel

z dzieciństwa. żadne słowo już go nie skaleczy.

wiatr hula tylko w górze nad jego grobem.

Danuta rozmawia z wiatrem. widzi piasek

na jego twarzach. wiatr ma ich wiele ale

wszystkie noszą ślady łez.

w ich oczach widzi to samo światło co w oczach

księżyca który znów wyszedł zza chmur

I przechadza się nie tracąc nerwów

po niebie ubranym w poranne mgły.

*

Ewelina Kuśka (1966) – poetka, pisząca także gwarą śląską, animatorka kultury, laureatka konkursów poetyckich i gawędziarskich. W 2018 roku wygrała X Ogólnopolski Konkurs Poetycki im. Janusza Różewicza w Radomsku, którego pokłosiem jest tom poetycki pt. Danuta goni tęczę.

Prywatnie żona, mama czworga dorosłych dzieci, mieszka w Jastrzębiu Zdroju, gdzie pracuje i od lat prowadzi zespół folklorystyczny.

III

Alejandra Pizarnik - Spotkanie

Ktoś wkracza w milczenie i porzuca mnie.

Teraz samotność nie jest już samotna.

Jak noc mówisz.

Zwiastujesz jak pragnienie.

Tłumaczenie - Mieszko A. Kardyni, Paweł Rogoziński

*

Alejandra Pizarnik (1936-1972) ‒ jedna z najwybitniejszych poetek argentyńskich. Pierwsze wiersze opublikowała w wieku 20 lat. W latach sześćdziesiątych wyjechała do Paryża, gdzie związała się z grupą autorów tj.: Octavio Paz, Julio Cortazar czy Rosa Chacel. Wydała siedem książek poetyckich, ósma ukazała sie po jej śmierci. Przez całe życie szukała zrozumienia samej siebie i dla siebie, w wyniku silnej depresji zmarła śmiercią samobójczą. Wiersz pochodzi z książki „Pragnienie szaleństwa – poezja i proza”.

Mieszko A. Kardyni (1961), Paweł Rogoziński (1972), znawcy literatur latynoamerykańskich, tłumacze poezji i prozy latynoamerykańskiej oraz prekolumbijskiej. W swoich pracach badawczych i twórczych koncentrują się przede wszystkim na historii literatur latynoamerykańskich oraz literaturze prekolumbijskiej Ameryki Łacińskiej, literaturze współczesnej hiszpańskich Karaibów i współczesnej literaturze meksykańskiej. Autorzy m.in. Historia literatur latynoamerykańskich – literatura prekolumbijska, 2012, Historia Literatur Latynoamerykańskich – literatura boricua, 2012, Historia Literatur Latynoamerykańskich – literatura okresu konkwisty, 2013; przekładów z literatur prekolumbijskich: Chilam Balam – Majów księga przepowiedni, 2012, Pieśni z Dzitbalché – Majów pieśni o miłości i o umieraniu, 2012, Yurupary – amazońska epopeja o początkach świata, 2013; opracowań i przekładów zbiorów poezji: Alexandra Pizarnik: Pragnienie szaleństwa, 2012, Olga Orozco – Cienie w mroku pamięci, 2012, Jorge Luis Borges – Labirynty, nowa antologia, 2012, Julio Cortázar – Świat na wspak, antologia, 2013, Mario Benedetti – Najbliżsi bliźni, 2013, Heberto Padilla – Poza grą. Mit rewolucji, 2013; antologii poezji latynoamerykańskiej: Zielony/verde Poezja latynoamerykańska I połowy XX wieku, 2013, Zielony/verde Poezja latynoamerykańska II połowy XX wieku, 2014, Biały / blanco Najnowsza poezja latynoamerykańska - Kuba, 2013, Biały/ blanco Najnowsza poezja latynoamerykańska - Portoryko, 2013, Dawidowa harfa. Poezja żydowska Ameryki Łacińskiej, 2013,Słyszenie ciszy – antologia poezji protomistycznej, 2013, Błękitny/azul Poezja latynoamerykańskiego modernizmu, 2014, Czerwony/Rojo Poezja latynoamerykańskiego surrealizmu, 2014 oraz słowników: Słownik czasowników hiszpańskich ze wzorami odmian, 2012, Słownik okulistyczny polsko-angielsko-hiszpański, 2012, Słownik medyczny hiszpańsko-polski, 2013, Słownik medyczny polsko-hiszpański, 2013, Rozmówki polsko-hiszpańskie, 2013.

Śladem autorki - https://business.facebook.com/…/a.3203157…/852739111782619/…

Fot. Anatole Saderman

IV

Ewa Kajtoch

***

chyba pójdę już nie wstawaj

drewno skrzypi schodzę w gardło bramy

no dalej dalej woła noc ulica

autobus podryguje jak przymilny pies a ja

wolę koty i z nimi ciągnę przez podwórko

*

Ewa Kajtoch – urodziła się w Krakowie, gdzie nadal mieszka i pracuje. W wolnych chwilach sporo czyta i trochę pisze. Czyta wszystkie książki, oprócz nudnych, pisze wiersze i opowiadania. Niektóre udało jej się opublikować.

V

Oksamytka Błażewska

Sny o literatach

Już od dawna

śnią mi się pisarze.

Dziwne, ale jednak.

Może to jakaś mistyka

albo jakieś inne zjawisko

paranormalne,

ale to się zdarza ciągle.

Mistrzowie pióra

przychodzą do moich snów,

opowiadają o sobie,

o swoich radościach i smutkach,

proszą o pomoc,

dają swoje namiary, itd.:

różnie bywa.

Na przykład Maks Kidruk

wyważa moje drzwi

jak maniak w thrillerze,

prosi, żeby pożyczyć mu 50 hrywien

na publikację jakiegoś artykułu;

Prochaśko pojawia się

w kinie

z jakąś kobietą,

za którą później gania,

nazywając ją Niebieską Ptaszyną:

okazuje się nią moja znajoma

Maryna Jeszczenko,

też niezła literatka;

Żadan w moich snach

ciągle mówi po niemiecku

i chodzi ubrany jak odjazdowy motocyklista,

a za nim zawsze biegają

tłumy fanek,

wliczając w to nawet mnie.

Najdowcipniejsze są sny,

w których figuruje Zabużko:

ona tam takie rzeczy opowiada!

Na przykład przeprowadza bardzo

dziwne warsztaty:

prosi, żebym zanurzyła

jej komórkę w słoiku z wodą

i wyjęła z powrotem.

Oburzam się: po co

mam coś takiego robić?

Wtedy Zabużko demonstruje

swój intelekt i wysuwa

takie żelazne argumenty:

mam manicure na dłoniach,

a ty nie masz.

No i muszę

jej posłuchać.

Wiecie, co ona

ostatecznie mówi?

Bierze swoją komórkę

i oświadcza wszystkim:

mój telefon jest wodoodporny,

tak jak moje idee.

Coś takiego! A w jej oczach

taka satysfakcja!

Z Korobczukiem

bawiłam się na jakiejś imprezie,

a potem paliłam cały nakład

jego „Kajfologii”

w pustym wagonie

niewiadomo jakiego pociągu;

z Semenczukiem

piłam tequilę

i jeździłam

kolejką linową

w Worochcie,

poza tym był

prowodyrem ekipy

w Karpatach

na letniej szkole;

strongowski

pokazuje mi się raz na rok

podczas letniej szkoły;

Łazutkin obejmuje mnie

na jakimś dworcu;

Rozdobudko za każdym razem

pojawia się w nowym imidżu;

Matios – jak zawsze wystrojona

i w otoczeniu innych literatów,

żeby tak się wyróżnić.

Irwaneć w realu mówi,

że chowa się w moich snach,

nie wychodzi z ukrycia,

chociaż on też

niedawno mi się śnił;

poza tym śnią mi się

Kurkowowie, Krügerowie,

Małkowyczowie, Denysenkowie,

Dnistrowi, Andruchowyczowie...

i jeszcze bardzo wielu:

wszystkich bardzo długo

by liczyć.

Kiedy budzę się rano,

to po mojej głowie

przemyka cytat

z Iwana Franki:

Czemu pojawiasz mi się we śnie?

Czemu więc pojawiacie się,

moi drodzy literaci?

Przełożyła Aneta Kamińska

*

Oksamytka Błażewska – ukraińska poetka i prozaiczka. Urodziła się w Chmielnickim, mieszka w Kijowie. Absolwentka Wydziału Filologicznego Narodowego Uniwersytetu Pedagogicznego im. Mychajła Drahomanowa. Blogerka książkowa oraz organizatorka wielu imprez literackich. Założycielka Klubu Literackiego „Oksamytky” w kawiarnio-księgarni Zakapelok w Kijowie, na spotkaniach którego omawia się przeczytane książki.

#środyzAnetąKamińską

VI

Elżbieta Wojnarowska

***

Zachwycaj się póki czas

piękno jest rozpaczą za tym co nie istnieje

stwarzamy sobie iluzje

bo tylko to mamy na swoje usprawiedliwienie

i na pociechę

Ta energia która każe kwarkom dążyć do celu

po najkrótszej linii

jest wszystkim co masz

Nawet nie próbuj jej zgłębiać

sam nią jesteś

Proszę księdza a kto stworzył Stworzyciela?

a skąd się wzięło tylu ludzi

skoro Adam i Ewa mieli tylko dwóch synów i Kain zabił Abla?

dziecko czy ty chcesz iść do pierwszej Komunii czy nie?

jeśli tak to siedź cicho i nie myśl

Nie myśl nie pytaj

Dlaczego?

A co, jeśli nie zechcę?

*

Elżbieta Wojnarowska (1953) − poetka, pisarka, dziennikarka, pieśniarka, absolwentka Wydziału Biologii i Nauk o Ziemi UJ (1977), doktor nauk przyrodniczych Instytutu Botaniki PAN w Krakowie (1986) oraz Wyższego Zawodowego Studium Scenariuszowego przy PWSFTViT w Łodzi (1994).

Laureatka licznych ogólnopolskich konkursów literackich, w tym nagrody Fundacji Młodego Kina oraz „Dialogu”, a także 1 miejsca w polskiej edycji międzynarodowego konkursu na scenariusz filmowy o nagrodę Hartley-Merrill (1995) za scenariusz filmu fabularnego pt. „Był kiedyś raj”.

Laureatka Nagrody Literackiej – Kraków Miasto Literatury UNESCO 2020 nominowana przez Stowarzyszenie Pisarzy Polskich, za książkę „Światoodczucie”, rekomendowaną przez miesięcznik „Kraków” i Bibliotekę Kraków. Autorka kilkudziesięciu książek dla dorosłych i dzieci. Stypendystka Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w 2008 i 2013 roku. Członek kolegium redakcyjnego miesięcznika „Kraków”, telewizji internetowej KORGO TV oraz portalu Poezja Polska pl. Prowadziła liczne spotkania literackie i muzyczne w Księgarni Matras w Krakowie, z ramienia Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Obecnie prowadzi Forum Poetyckie „Przystanek Babel” oraz spotkania literackie z cyklu „Akcje, prowokacje, prezentacje” w Klubie Dziennikarzy „Pod Gruszką” i Spotkania Poetyckie w „Krakowskim Klubie Wtorkowym”.

Śladem autorki: https://business.facebook.com/…/a.3203157…/538183749904825/…

Fot. Jacek Wrzesiński

VII

Rae Armantrout

Asymetrie

Rozmyślam o tobie, a ty coś nucisz rozcinając kawałek drewna.

Jestem pewna, że nie myślisz o mnie, co mi nie przeszkadza jeśli tylko

nie myślisz o sobie. Poznałam i podoba mi się to jak zamieszkujesz

ten dom i te wydarzenia, które wspólnie tworzymy. Nie znam jednak

mężczyzny, którego ty sobie przedstawiasz gdy widzisz siebie jak chodzisz

po świecie wewnątrz swojej głowy i jestem zazdrosna

o troskę, którą otaczasz tę osobę,

co do której podejrzewam,

że jest nie do końca szczera.

Przełożył Janusz Solarz

*

Tekst oryginalny:

Asymmetries

I’m thinking about you and you’re humming while cutting a piece of wood.

I’m positive you aren’t thinking about me which is fine as long as you

aren’t thinking about yourself. I know and love the way you inhabit

this house and the occasions we mutually create. But I don’t know

the man you picture when you see yourself walking around

the world inside your head and I’m jealous

of the attention you pay that person

whom I suspect

of being devious.

Rae Armantrout (ur. 1947 w Kalifornii) – poetka amerykańska, autorka wielu tomów poezji, jedna z najciekawszych osobowości współczesnej amerykańskiej sceny poetyckiej. Współzałożycielka ruchu artystycznego Language, który pojawił się w regionie San Francisco w latach siedemdziesiątych ubiegłego wieku. W swojej poezji kontynuuje i przetwarza impuls założycielski awangardy Language, w sposób, który czyni ją być może najciekawszą przedstawicielką całego ruchu. Jej poezja łączy w sobie spuściznę Emily Dickinson i W.C. Williamsa. Jej wypowiedź poetycka jest precyzyjna, wyczulona na materialność języka, politycznie aktywna, a jednocześnie dojmująco osobista.

#poniedziałkizJanuszemSolarzem