Nowak, Sternal, Achmatowa, Sebesta, Sawka, Ciołko-Borkowska, Alvi
I
Dorota Nowak
rozpiąć
od pierwszego spotkania gładzę twoje zgarbione plecy
na nich podnosisz prostujesz mój chwiejny dzień
można odnieść wrażenie że stopami nie dotykasz ziemi
a przecież codziennie zostawiasz ślady nasiąkam nimi
kiedyś wyjdę z ciebie odetchnę wtedy mi zmatowiejesz
zbledniesz do koloru niezapisanej kartki starego płótna
tymczasem rozpinam cię dotykam do żywego środka
a ty wzbierasz we mnie jak łączące się krople jak łzy
*
DOROTA NOWAK – autorka czterech tomów poetyckich: „na dwa” (2014), „opium” (2015),
„antidotum” (2017), „zarzewie” (2019). Laureatka kilkudziesięciu ogólnopolskich konkursów poetyckich.
Nagrodzona za tom „na dwa” w konkursie na Książkowy Debiut Poetycki (2014) w ramach Nocy Poezji
w Krakowie. Nagrodzona Pierwszą Nagrodą Grand Prix w II Ogólnopolskim Konkursie Poetyckim „O
Złotą Pszczołę” (2019) za projekt książki poetyckiej „Zarzewie”. Finalistka konkursu „O Złotą Pszczołę”
2021, którego rozstrzygnięcie nastąpi w czerwcu 2021roku – za projekt książki poetyckiej „jutrznia”.
Publikowana w kilkudziesięciu antologiach oraz w pismach literackich, między innymi: ”Twórczość”,
„Topos”, „Ypsilon”, „Helikopter”, „Migotania”,”Pisarze.pl”, „Gazeta Kulturalna”, „Okolica Poetów”,
„Akant”, „Krajobrazy Kultury”, „Protokół Kulturalny”, „Radostowa”, „ARTIS”, „Echo Piątkowa” i inne.
II
Anna Sternal
[druga strona ulicy]
widziałam pana kilkakrotnie
pan spaceruje tak samotnie
że wrony czarnowidztwa kraczą
rynny zanoszą się od płaczu
i pan mnie musiał widzieć nieraz
jak pana nie znam, pan spozierał
i pewnie wnet to zauważył
że coraz mniej mam siły marzyć
więc bez sondaży, czy zajęta?
wolny? mężatka? czy żonaty?
bez obiecanek-niespełnianek
bez przechodzenia z sobą na ty
przejdźmy za rękę z ciemnej strony
ulicy, w której chłodzie tonę
a pan w półmroku smutno brodzi
na jej słoneczną drugą stronę
z tą samą nazwą jest tabliczka
i ten sam tramwaj środkiem sunie
tak samo obcyśmy tu czy tam
w płynącym zanurzeni tłumie
w tych samych płaszczach po kolana
schlapani rynsztokowym błotem
z ciężkim bagażem swoich przedtem
z niewiadomymi swoich potem
ale że w słońcu więc piękniejsi
bo rozpromieni się w nas wszystko
my - nieznajomi - plus dwa cienie
całkiem pogodne towarzystwo
*
Uzasadnienie decyzji o utworze:
Wyboru wiersza dokonała niejako za mnie w październiku ubiegłego roku, a więc na długo przed bieżącym konkursem Babińca Literackiego, poetka i prozaiczka o bliźniaczej wrażliwości i niedosięgłym warsztacie, pani Anna Janko, udostępniwszy w swoim profilu mój poetycki post, wyłowiony z odmętów internetu i opatrzony zacnym komentarzem: „Ona jest fantastyczna” (21. października 2019, godzina wczesnopopołudniowa – załączam zrzut ekranu na dowód niniejszego).
*
Anna Sternal - rocznik ’79, andragog, zarabiająca na życie pisaniem tekstów użytkowych, hobbystycznie zajmująca się wierszowaniem, m.in. w profilu fejsbukowym @AniZłotówkiZaTomik. Niczego dotąd nie wydałam, nawet siebie za mąż. Najlepiej w życiu wyszedł mi syn.
III
Anna Achmatowa
Gdyśmy się po raz ostatni spotkali...
Gdyśmy się po raz ostatni spotkali
Na bulwarze, dokąd zwykliśmy przychodzić,
Newa groziła przyborem fali
I miasto żyło w obawie powodzi.
Mówił o lecie, mówił także o tym,
Że być poetką — to absurd po prostu.
Jakże pamiętam sobór biało-złoty
I twierdzę Pietropawłowską!
Bo i powietrze dziwne -jak dar boży
Cudowne, że odetchnąć nie śmiesz.
I w chwili tej dane mi było stworzyć
Ostatnią z wszystkich obłąkanych pieśni.
Przełożyła Irena Piotrowska
*
Anna Achmatowa , właściwie Anna Andriejewna Gorienko, ur. 11 czerwca?/23 czerwca 1889 w Odessie, Rosja, zm. 5 marca 1966 w Domodiedowie, ZSRR) – jedna z najwybitniejszych rosyjskich poetek XX wieku, czołowa przedstawicielka modernizmu i akmeizmu. Nazywana duszą rosyjskiego Srebrnego Wieku, porównywana z Safoną i Mozartem.
IV
Antonina Sebesta
Wystarczą wróble
a kto powiedział, że miłość musi być
od razu cała w skowronkach
wystarczą wróble
miło tak zwyczajnie poćwierkać
podreptać, podfrunąć, pochylić główkę
że za mało romantyzmu?
nie mówiąc o szaleństwie
mój Boże!
dobrze jest zapomnieć
o znoszonych ciałach
zostawić choroby na wieszaku
iść razem
ze słońcem w oczach
być jak buk z jodłą
świerk z jarzębiną
***
Antonina Sebesta – posiada wykształcenie filozoficzne, uprawia publicystykę i pisuje wiersze, wydała trzy tomiki, otrzymała kilkadziesiąt nagród w konkursach literackich. Autorka monografii Etyka i ethos ludzi gór oraz szkiców z etyki życia społecznego Kłopot z wartościami. Członek ZLP Oddział Kraków. Pasjonuje się górami i ekologią, znawca literatury inspirowanej Tatrami.
V
Marjana Sawka
dotyk
ciemnego jedwabiu
naprzędziono dosyć
legion jedwabników
przyniesiono w ofierze żebyś
ty
zawinął
moje ciało
w czarną rzekę
dotykając opuszkami palców
srebrnych rybek
które wynurzają się
nad gładką taflą
bez żadnej zmarszczki
i łaskoczą mnie
płetwami
żebym się tylko
nie zaśmiała
nie zaśmiała
nie rozkołysała
rzeki
doskonałej
powierzchni
Przełożyła Aneta Kamińska
*
Marjana Sawka (1973) – poetka i tłumaczka. Mieszka we Lwowie. Ukończyła filologię ukraińską na Uniwersytecie Lwowskim. Współzałożycielka i redaktorka naczelna Wydawnictwa Starego Lwa.Autorka tomików: „Ohołenirusła” (1995), „Malunky na Kameni” (1998), „Hirkamandragora”(2002), „Kochannia i wijna” (wspólnie z Marianną Kijanowską; 2002), „Kwity cmynu” (2007), „Boston-jazz” (2008),„Tiń ryby” (2010), „Pora płodiw i kwitiw” (2013), „Łysty z Łytwy / Łystyzi Lwowa”(wspólnie z Marianną Kijanowską; 2016), „Optyka Boha” (2019). Wydała również kilka książek dla dzieci. Laureatka nagrody wydawnictwa Smołoskyp (1998) i Międzynarodowej Nagrody Dziennikarskiej im. Wasyla Stusa w dziedzinie poezji (2002). Członkini ukraińskiego PEN Clubu. Magazyn „Focus” dwukrotnie zaliczył ją do stu najbardziej wpływowych kobiet na Ukrainie. W 2016 roku tygodnik „Business” umieścił ją na liście „40 osobowości, które zmieniają kraj”. W Polsce jej wiersze były drukowane w „Studium” i „Akcencie” (tłum. Aneta Kamińska i Andrij Porytko), weszły również do antologii „Cząstki pomarańczy. Nowa poezja ukraińska” (2011, red. i tłum. Aneta Kamińska).
VI
Kamila Ciołko-Borkowska
Urodziłaś się by tańczyć w deszczu.
Szybować pośród chmur błękitu.
Wiesz, że jak zwykle mam rację.
Musisz do tego dorosnąć.
Zrozumieć, że nie ma żadnych granic.
Nocne niebo nie musi budzić lęków.
Możesz zaprzyjaźnić się z demonami,
Które od lat mieszkają w twojej głowie.
Musisz tylko zrozumieć, jedną rzecz:
Jesteś niczym wiatr i nikt cię nie utrzyma.
Urodziłaś się by tańczyć w deszczu.
Szybować pośród chmur błękitu.
Wiesz, że jak zwykle mam rację.
Możesz krzyczeć jeśli chcesz,
Płakać jeśli czujesz że tak trzeba.
Musisz do tego dorosnąć.
Zaprzyjaźnić się z własnymi demonami.
Spalić każdy z mijanych płotów.
Wiesz, że jak zwykle mam rację.
Spójrz mi prosto w oczy – to zajmie tylko chwilę.
Wsłuchaj się w moje słowa.
Z uwagą patrz na moje usta:
Jesteś niczym wiatr i nikt cię nie utrzyma.
Nadszedł czas…
***
Kamila Ciołko-Borkowska
urodzona w 1985r. na Mazurach, teraz poszukuje trolli w krainie lodu. Nieuleczalna optymistka. Zakochana w słowach, tak pisanych, jak i mówionych. Nieidealna matka i żona. Wielka fanka pasztetu i rękodzieła. Uczestniczka warsztatów Biura Literackiego „Pracownia otwarta wierszem” 2018. Swoją twórczością dzieli się na blogu oraz w audycji radiowej Bibliotekarium.pl. Jej opowiadania można też znaleźć w antologiach: „Rubieże rzeczywistości” oraz „Nie otwieraj na stronie sigma”. Wydała także tomik wierszy: „Wszystko już było” oraz powieść „Przezwykłe przygody nieboszczki Marysi”.
VII
Moniza Alvi
Dzieje się niejedno
Wydaje mi się, że Anglicy
uprawiają seks w ubraniach -
myślą, że tak przyzwoiciej.
Na dodatek, nie chcąc igrać z losem, zakładają
płaszcz, żeby nie zmoczyła ich mroczna ulewa.
Pod parasolem dzieje się niejedno.
Przełożył Jerzy Jarniewicz
*
Moniza Alvi (ur. 2 lutego 1954) − pakistańsko-brytyjska poetka i pisarka. Ojciec była Pakistańczykiem, matka Brytyjką. Jej pierwszy tom wierszy, The Coutry at My Shoulde nominowany był do T.S Eliot Prize, Whitbread Poetry Prize, a Towarzystwo Poetyckie wyróżniło go swoją rekomendacją. Poetka przyznaje, że czuje szczególne pokrewieństwo z poetkami, które mają podobnie jak ona, wielokulturowe biografie. W 2005 roku gościła w Łodzi i Warszawie.
Jerzy Jarniewicz, ur. 4 maja 1958 w Łowiczu, polski filolog angielski, profesor nauk humanistycznych (2015), poeta, krytyk literacki i tłumacz (głównie literatury anglojęzycznej, m.in. Jamesa Joyce’a, Philipa Rotha, Craiga Raine’a).
Komentarze
Prześlij komentarz